Τῆ ΙΕ’ τοῦ μηνός Αὐγούστου, μνήμη τῆς πανσέπτου Μεταστάσεως τῆς ὑπερενδόξου Δεσποίνης ἡμῶν καί ἀειπαρθένου Μαρίας.

Τήν ἡμέρα αὐτή ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν Κοίμηση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί τήν εἰς οὐρανούς Μετάστασή της. Ἡ ἑορτή αὐτή εἶναι τό Πάσχα τοῦ Καλοκαιριοῦ, ὅπως τήν ἔχουν χαρακτηρίσει.

Ὅταν ἦλθε ἡ στιγμή νά τελειώσει τήν ἐπίγεια ζωή της ἡ Παναγία ἄγγελος Κυρίου τῆς τό ἔκανε γνωστό τρεῖς μέρες πρίν. Ἡ χαρά τῆς Θεοτόκου ὑπῆρξε μεγάλη, διότι θά συναντοῦσε τό μονογενῆ της Υἱό καί Θεό ὄλων τῶν ἀνθρώπων. Πῆγε καί προσευχήθηκε στό ὅρος τῶν Ἐλαιῶν ὅπου συνήθιζε νά προσεύχεται καί ὁ Κύριος μας. Ἔπειτα γύρισε στό σπίτι τοῦ Ἰωάννου, ὅπου ἔκανε γνωστή τήν ἐπικείμενη κοίμησή της. Ἡ παράδοση ἀναφέρει ὅτι τήν τρίτη ἡμέρα ἀπό τήν ἐμφάνιση τοῦ ἀγγέλου, λίγο πρίν κοιμηθεῖ ἡ Θεοτόκος , οἱ Ἀπόστολοι δέν ἦταν ὅλοι στά Ἱεροσόλυμα, ἀλλά σέ μακρινούς τόπους ὅπου κήρυτταν τό Εὐαγγέλιο. Τότε, ξαφνικά νεφέλη τους ἄρπαξε καί τούς ἔφερε ὅλους μπροστά στό κραβάτι, ὅπου ἦταν ξαπλωμένη ἡ Θεοτόκος καί περίμενε τήν κοίμησή της. Ὅταν κοιμήθηκε μέ ψαλμούς καί ὕμνους τήν τοποθέτησαν στό μνῆμα τής Γεσθημανῆ. Μετά τρεῖς ἥμέρες ἄνοιξαν τόν τάφο καί ἔκπληκτοι διαπίστωσαν ὅτι ἡ Παναγία ἀναστήθηκε σωματικά καί ἀνελήφθη στούς οὐρανούς. Καί βέβαια, ὅλη ἡ ἀνθρωπότητα, μέ εὐγνωμοσύνη γιά τίς πρεσβεῖες της στό Σωτήρα Χριστό ἀναφωνεῖ: “Ἐν τῆ γεννήσει τήν παρθενίαν ἐφύλαξας ἐν τῆ κοιμήσει τόν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε …”