Εγκύκλιον Σημείωμα – ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΔΙΔΑΧΗ ΕΠΙ ΤΗ ΕΙΣΟΔΩ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΝ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΝ 2024

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΕΡΡΩΝ ΚΑΙ ΝΙΓΡΙΤΗΣ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΔΙΔΑΧΗ ΕΠΙ ΤΗ ΕΙΣΟΔΩ
ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΝ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΝ

«Ἰδού καιρός εὐσπρόδεκτος, ἰδού καιρός μετανοίας. Ἀποθώ­μεθα τά ἔργα τοῦ σκότους, καί ἐνδυσώμεθα τά ὅπλα τοῦ φωτός». (Ἰδιόμελο τῶν Ἀποστίχων Ἑσπερινοῦ Κυριακῆς τῆς Τυρινῆς).

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Μέ τήν φιλάνθρωπον χάριν τοῦ Θεοῦ εὑρισκόμεθα σήμερα γιά μία ἀκόμη φορά στό κατῶφλι τῆς ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Αὐτή ἡ ἁγία περίοδος τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ μας χρόνου μᾶς προετοιμάζει πνευμα­τικῶς γιά τήν βίωση τῶν μεγάλων καί κοσμοσωτηρίων γεγονότων τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως του Κυρίου μας. Δικαίως ὁ ἱερός τῆς Ἐκκλη­σίας μας ὑμνογράφος, δανειζόμενος τά θεόπνευστα λόγια τοῦ με­γάλου Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου (Β’ Κορ. 6, 2) ὀνομάζει τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή ὡς καιρό εὐσπρόδεκτο, τουτέστιν κατάλληλο, δόκιμο, ἐνδε­δειγμένο χρόνο γιά νά βάλουμε μία νέα ἀρχή στόν πνευματικό μας ἀγῶ­να. Αὐτός ὁ ἀγῶνας μας ἔχει στόχο καί σκοπό. Τήν ἕνωσή μας μέ τόν Θεό. Ἡ θεοκοινωνία εἶναι ἕνα γεγονός θεανθρώπινο, μία ποιότητα ἐλευθερίας καί ἀγάπης. Ὁ Θεός καλεῖ τόν ἄνθρωπο σέ κοινωνία μαζί Του, καί ὁ ἄν­θρωπος ἀνταποκρίνεται ἤ ὄχι σέ αὐτό τό κάλεσμα. Μετά τήν ἐνανθρώπη­ση τοῦ Κυρίου μας ὁ χρόνος τῆς παρούσης ζωῆς, μοναδικός καί ἐξαιρετικά πολύτιμος γιά τόν καθένα μας, ἐξαγιάζεται, φωτίζεται καί ἐντάσσεται στό σχέδιο τοῦ φιλευσπλάχνου Θεοῦ γιά τήν σωτηρία καί ἀκεραιοποίηση τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτός ὁ χρόνος στό σύνολό του ἀποτελεῖ ὅμως καί στάδιο ἀγωνισμάτων πνευματικῶν, καθάρσεως, ἁγιασμοῦ καί προετοιμασίας γιά τήν ὑποδοχή τῆς Ἡμέρας τοῦ Κυρίου. Ὁ χρόνος ἁγιάζεται ἀπό τήν ἴδια τήν Ἐκκλησία μας, ἡ ὁποῖα ὡς τό μυστήριο τῆς φανερώσεως καί παρουσί­ας τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο, ἱεροποιεῖ τόν χρόνο καί τόν συνδέει μέ τό μυστή­ριο τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου.

Ἡ ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή εἶναι ὁ κατ’ἐξοχήν εὐπρόσδε­κτος καιρός πού φωτίζεται καί χαρακτηρίζεται ἀπό τήν μεγάλη ἀρετή τῆς μετανοίας. Ζώντας στόν χρόνο τῆς χάριτος καλούμεθα νά ἀξιοποιήσουμε τά σωτήρια δῶρα τῆς θείας ἀγάπης στήν ζωή μας καί διά τῆς θεοδωρήτου μετανοίας νά ἀνανεώσουμε τίς βαπτισματικές μας ὑποσχέσεις, νά ἀσφα­λίσουμε τίς χαρισματικές δωρεές πού ἐλάβαμε ὡς μέλη τοῦ Παναγίου Σώ­ματος τοῦ Κυρίου μας, τῆς Ἐκκλησίας, νά καθαρισθοῦμε ἀπό τούς ρύπους τῆς ἁμαρτίας, νά ἐλκύσουμε καί νά μονιμοποιήσουμε στήν ζωή μας τήν σώζουσα καί θεραπεύουσα θεία χάρι. Λέγει ὁ Μέγας τῆς Καισαρείας Ἱε­ράρχης, ὁ θεῖος Βασίλειος, χαρακτηριστικῶς καί τά παρακάτω: «Οὗτος ὁ αἰών τῆς μετανοίας, ἐκεῖνος τῆς ἀνταποδόσεως, οὗτος τῆς ἐργασίας, ἐκεῖ­νος τῆς μισθαποδοσίας, οὗτος τῆς ὑπομονῆς, ἐκεῖνος τῆς παρακλήσεως». Αὐτό τό πνεῦμα καί τό ἤθος τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ὡς ἀκένωτη πηγή διδαχῆς, παρακλήσεως καί θεραπείας διαποτίζει μέ τά ζωηφόρα να­ματά της ὁλόκληρη τήν ζωή μας. Ὁ Θεός καλεῖ ὅλους μας σέ κοινωνία μα­ζί Του. Ὅμως οἱ ἄνθρωποι φέρουμε μέσα μας τήν ροπή πρός τήν ἁμαρτία, τόν ἕτερο νόμο πού ἀντιστρατεύεται μέ πεῖσμα τόν Νόμο τοῦ Θεοῦ. Τό φάρμακο αὐτῆς τῆς θλιβερῆς ροπῆς εἶναι ἡ μετάνοια. Ἡ μετάνοια, ὡς πνευματικός ὅρος καί ποιότητα ζωῆς ἐκφράζει μία ἐσωτερική μεταστρο­φή, τήν ἀλλαγή τοῦ νοῦ καί τοῦ φρονήματός μας, ἐνῶ ἡ συναφής ἔκφρα­σις ἐπιστροφή δηλοποιεῖ μιά πρακτική περισσότερο συμπεριφορά καί ἐνέργεια. Αὐτό τό γεγονός μᾶς ἐξηγεῖ ὁ θεῖος ὑποφήτης τῆς μετανοίας, ὁ ὅσιος Ἰωάννης ὁ συγγραφεύς τῆς Κλίμακος, λέγων: «Μετάνοια ἐστίν ἀνά­κλησις βαπτίσματος… Μετάνοια ἐστί συνθήκη πρός Θεόν δευτέρου βίου… Μετάνοια ἐστί συνειδότος καθαρισμός». Ἡ μετάνοια εἶναι γιά τόν χρι­στιανό μόνιμη στάση ζωῆς, ἄθλημα ἐλευθερίας, θεμέλιο τοῦ πνευματικοῦ του ἀγῶνος, μαρτυρία καί φανέρωση τοῦ ἤθους του. Ἡ μετάνοια καί ἡ ἐ­πιστροφή ἔχουν ἕνα διπλό στόχο. Πρῶτον μέν τήν ἀπομάκρυνσή μας ἀπό τήν ἁμαρτία πού ὡς μία πραγματικότητα, μέ λογισμούς, λόγους καί ἔργα ἐ­νεργουμένη, συνιστᾶ μία θρασύτατη ἐναντίωση πρός τό θέλημα τοῦ Θε­οῦ. Ἡ ἁμαρτία εἶναι μία βαρύτατη πνευματική νόσος πού ἀρρωσταίνει τόν ἄνθρωπο. Ὁ ἀγώνας μας πρέπει νά εἶναι συνεχής γιά νά ἀποτινά­ξουμε τά ἔργα τοῦ σκότους, τούς ἐμπαθεῖς λογισμούς, τίς ἐφάμαρτες πράξεις. Δεύτερος στόχος αὐτοῦ τοῦ ἀγῶνος μας εἶναι νά ἐνδυθοῦμε τά ὅπλα τοῦ φωτός, τήν πανοπλία τοῦ πνεύματος. Αὐτή ἡ πα­νοπλία εἶναι οἱ χριστιανικές ἀρετές μέ τίς ὁποῖες, ἑλκύουμε τήν θεία χάρι στήν ζωή μας. Μέ τήν δύναμη αὐτῆς τῆς θείας χάριτος μποροῦμε νά κα­τανικοῦμε τίς μεθοδεῖες καί τά τεχνάσματα τοῦ πονηροῦ. Ἡ ἁγία μητέρα μας Ἐκκλησία καλεῖ ὅλους μας νά ἐνδυθοῦμε καί πάλιν τό θεῖον «ἔνδυμα», τόν Χριστόν (ἅγιος Συμεών ὁ νέος θεολόγος), ὥστε Ἐκεῖνος νά κατοικήσει μέσα μας καί νά μᾶς καταστήσει Χριστοφόρους, θεοφόρους, ναοφόρους (Ἅγ. Ἰγνάτι­ος Ἀντιοχείας).

Ἀγαπητοί μου χριστιανοί,

Ἔφθασε ὁ καιρός τῶν πνευματικῶν ἀγώνων. Ἡ ἁγία καί μεγάλη Τεσ­σαρακοστή. Ὁ εὐπρόδεκτος καιρός, ὁ καιρός τῆς μετανοίας. Ἄς τόν ὑποδε­χθοῦμε μέ χαρά καί ἄς τόν ἀξιοποιήσουμε μέ ἀρχοντικό φιλότιμο. Εὔχο­μαι νά μᾶς ἀξιώσει ὅλους ὁ ἅγιος Θεός, μέ τίς φιλόστοργες πρεσβεῖες τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς πνευματικῆς μας μητέρας καί τίς φιλάνθρωπες μεσιτεῖες ὅλων τῶν ἁγίων, «τόν ἀγῶνα τόν καλόν ἀγωνίσασθαι, τόν δρό­μον τῆς νηστείας ἐκτελέσαι, τήν πίστιν ἀδιαίρετον τηρῆσαι, τάς κεφαλάς τῶν ἀοράτων δρακόντων συνθλᾶσαι, νικητάς τε τῆς ἁμαρτίας ἀναφανῆ­ναι καί ἀκατακρίτως φθᾶσαι προσκυνῆσαι καί τήν ἁγίαν Ἀνάστασιν». Ὁ Κύριος μετά πάντων ἡμῶν. Ἀμήν.

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ.

Μετ’εὐχῶν πατρικῶν καί πολλῆς ἀγάπης.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
† Ὁ Σερρῶν καί Νιγρίτης Θεολόγος

Εγκύκλιον Σημείωμα – Μήνυμα ἐπί τῷ νέῳ ἔτει 2024

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΕΡΡΩΝ ΚΑΙ ΝΙΓΡΙΤΗΣ

ΜΗΝΥΜΑ ΕΠΙ ΤΩ ΝΕΩ ΕΤΕΙ

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Τό ἔλεος τοῦ Τρισαγίου Θεοῦ μᾶς ἀξιώνει γιά μιά ἀκόμη φορά στό διάστημα τῆς ἐπιγείου ζωῆς μας νά εἰσέλθουμε μέ αἰσθήματα κατά Θεόν ἐλπίδος σέ μία νέα χρονιά. Ὁ κόσμος καί ὁ χρόνος εἶναι δύο πραγματικότητες πού ἦλθαν στήν ὕπαρξη, ἀπό τήν οὐσιοποιό, ἀγαθοποιό καί παντοδύναμη ἄκτιστη ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖνος παρήγαγε τά σύμπαντα «ἐξ οὐκ ὄντων» στό εἶναι. Πρίν ἀπό τήν δημιουργία τοῦ κτιστοῦ κόσμου, ἀοράτου καί ὁρατοῦ, δέν ὑπῆρχε ὁ χρόνος, παρά μόνον ὁ Τριαδικός Θεός. Στόν ἅγιο Θεό δέν ὑπάρχει ἡ ἔννοια τοῦ χρόνου. Ἐκεῖνος ὑπέρκειται τοῦ χρόνου καί ὡς δημιουργός του παραμένει ὑπέρχρονος, αἰώνιος, ἀμετάβλη­τος καί ἀδι­άδοχος. Ἡ ὕπαρξις τοῦ χρόνου συνδέεται μέ τήν γέννηση, πρόοδο καί τόν τελικό σκοπό τῶν ὄντων. Ὁ ἕνας κατά τήν οὐσίαν Τριαδικός Θεός, δηλαδή ὁ ἐξ οὗ τά πάντα Θεός Πατήρ, ὁ δι’ οὗ τά πάντα Θεός Λόγος καί ὁ ἐν ᾧ τά πάντα Ἅγιον Πνεῦμα, ἐποίησε τά πάντα καλά λίαν καί ἔθεσε ὡς κορωνίδα τοῦ δημιουργικοῦ Του ἔργου τόν κατ’ εἰκόνα Αὐτοῦ πλαστουργηθέντα καί πρός τήν ὁμοίωσιν Αὐτοῦ κληθέντα ἄνθρωπο. Ἡ ἐν χρόνῳ φιλάνθρωπος καί σωτηριώδης φανέρωσις τοῦ Θεοῦ στό θεανθρώπινο πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος «χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας» (Ἑβρ. 13, 8), ἐξαγιάζει τόν χρόνο καί τόν τοποθετεῖ στήν σωστή του προοπτική.
 
Μέ τήν ἐν χρόνῳ γέννηση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ δίδεται μία νέα σωτηριολογική καί φιλάνθρωπη προοπτική καί δυναμική στόν χρόνο. «Ὁ ἄναρχος ἄρχεται καί ὁ Λόγος σαρκοῦται»! Μέ αὐτόν μάλιστα τόν πάνσοφο καί φιλάνθρωπο τρόπο ὁ χρόνος μεταβάλλεται σέ «καιρόν εὐπρόσδεκτον σέ ἡμέρα σωτηρίας» (Β’ Κορ. 6, 2).  Ὁ ἄνθρωπος μέσα ἀπό τήν πίστη στόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, «ὅς ἐστιν εἰκών τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀορά­του» (Κολ. 1,15) καί τήν μετοχή του στό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας, πού ὡς ἡ καινή κτίσις φανερώνει καί ὑπηρετεῖ ἐν κόσμῳ καί χρόνῳ τό μυστήριο τοῦ Χριστοῦ, μπορεῖ χαρισματικῶς νά γίνεται ἔνθεος, νά ὑπερβαίνει τήν φθορά καί τόν φόβο θανάτου, νά ἐπιτυγχάνει τοῦ τέλους του, νά φθάνει στήν καθ’ ὁμοίωση Θεοῦ μακαρία καί ἀτελεύτητη ζωή, στούς «καινούς οὐρανούς καί γῆν καινήν…ἐν οἷς δικαιοσύνη κατοικεῖ» (Β’ Πετρ. 3, 13). Ὁ ἄνθρωπος κα­λεῖται νά ἀγωνισθεῖ ἐν Χριστῷ καί μετά πάντων τῶν ἁγίων, μέσα στόν ἁ­γιασμένο χωροχρόνο τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ γιά τήν πνευ­ματική καί ὀντολογική του ἀνακαίνιση καί σωτηρία. Ἔτσι ὁ χρόνος ἐξαγιάζεται καί ἀποκτᾶ οὐ­σιαστικό νόημα, ὀμορφιά καί ἀξία.
 
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
 
Ὁ χρόνος τῆς παρούσης ζωῆς χαρί­ζεται καί πιστώνεται, ἀπό τήν θεία ἀγάπη στόν καθένα μας ὥστε νά τόν ἀξιοποιήσουμε πρός χάριν τῆς σωτηρίας. Μέ αὐτό τόν τρόπο τό παροδικό καί τό ἐφήμερο, ὑπηρε­τοῦν τό οὐρά­νιο καί τό αἰώνιο. Μέσα στήν ἁγία Ἐκ­κλησία μας, ὅπου τά πάντα φωτίζονται, ἁγιάζονται, μεταμορφώνονται καί καινο­ποιοῦνται ἀπό τό ἀνέ­σπερο φῶς τοῦ Χριστοῦ, διδασκόμεθα νά ζοῦμε ἀγωνιζόμενοι πνευματικῶς γιά «τό νῦν», ὡς ἀληθῆ πρόγευση καί στά­διο προετοιμασίας τοῦ ἀτελεύτητου «ἀεί» τῆς ὑπέρχρονης Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
 
Εὔχομαι, ἐγκαρδίως καί πατρικῶς, ὁ φιλάνθρωπος Θεός, νά εὐλο­γήσει πλουσίως τό νέο πολιτικόν ἔτος 2024 ἀπό τόν ἀκένωτο πλοῦτο τῆς ἀγάπης Του, ὥστε νά εἶναι γιά ὅλους μας, τόν ἱερό κλῆρο, τίς μοναστικές ἀδελφότητες, τούς ἄρχοντες καί τόν φιλό­χριστο λαό τῆς ἁγιοφυλάκτου καί ἐνδόξου ἐπαρχίας μας, ἀλλά καί γιά τήν πατρίδα μας καί τόν κόσμο ὁλόκληρο, ἔτος θερμουργοῦ πίστεως, εὐλογίας, μετανοίας, πνευματικῆς προκοπῆς, σωτηρίας, εἰρήνης, ἀγά­πης, ὑγείας καί εὐημερίας.
 
Εὐλογημένο καί σωτήριο τό νέο ἔτος 2024.
Μετ’ εὐχῶν ἐγκαρδίων καί ἀγάπης πολλῆς
 
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
† Ὁ Σερρῶν καί Νιγρίτης Θεολόγος