Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαίου. ε’ 14 – 19 ” † ΠΑΤΕΡΩΝ Δ’ΟΙΚ. ΣΥΝ. “

από

Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαίου. ε’ 14 – 19
” † ΠΑΤΕΡΩΝ Δ’ΟΙΚ. ΣΥΝ. “

Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς · Υμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου· οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη· οὐδὲ καίουσι λύχνον καὶ τιθέασι αὐτὸν ὑπὸ τὸν μόδιον, ἀλλ᾿ ἐπὶ τὴν λυχνίαν, καὶ λάμπει πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ. Οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον, ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι, ἀλλὰ πληρῶσαι. Ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν· Ἓως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται. Ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν.

Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαίου. ιδ’ 22 – 34

από

Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαίου. ιδ’ 22 – 34
” † Θ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ “

Τῷ καιρῷ ἐκεινῳ, ἠνάγκασεν ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς Μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους. Καὶ ἀπολύσας τοὺς ὄχλους, ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος κατ᾿ ἰδίαν προσεύξασθαι. Ὀψίας δὲ γενομένης μόνος ἦν ἐκεῖ. Τὸ δὲ πλοῖον ἤδη μέσον τῆς θαλάσσης ἦν, βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων· ἦν γὰρ ἐναντίος ὁ ἄνεμος. Τετάρτῃ δὲ φυλακῇ τῆς νυκτὸς ἀπῆλθε πρὸς αὐτοὺς ὁ ᾿Ιησοῦς περιπατῶν ἐπὶ τῆς θαλάσσης. Καὶ ἰδόντες αὐτὸν οἱ Μαθηταὶ ἐπὶ τὴν θάλασσαν περιπατοῦντα, ἐταράχθησαν, λέγοντες ὅτι φάντασμά ἐστι· καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου ἔκραξαν. Εὐθέως δὲ ἐλάλησεν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· Θαρσεῖτε· ἐγώ εἰμι· μὴ φοβεῖσθε. Ἀποκριθεὶς δὲ αὐτῷ ὁ Πέτρος, εἶπε· Κύριε, εἰ σὺ εἶ, κέλευσόν με πρός σε ἐλθεῖν ἐπὶ τὰ ὕδατα. Ὁ δὲ εἶπεν· Ἐλθέ. Καὶ καταβὰς ἀπὸ τοῦ πλοίου ὁ Πέτρος, περιεπάτησεν ἐπὶ τὰ ὕδατα, ἐλθεῖν πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν. Βλέπων δὲ τὸν ἄνεμον ἰσχυρὸν, ἐφοβήθη· καὶ ἀρξάμενος καταποντίζεσθαι ἔκραξε λέγων· Κύριε, σῶσόν με. Εὐθέως δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ἐκτείνας τὴν χεῖρα, ἐπελάβετο αὐτοῦ, καὶ λέγει αὐτῷ· Ὀλιγόπιστε, εἰς τί ἐδίστασας; Καὶ ἐμβάντων αὐτῶν εἰς τὸ πλοῖον ἐκόπασεν ὁ ἄνεμος· Οἱ δὲ ἐν τῷ πλοίῳ ἐλθόντες προσεκύνησαν αὐτῷ λέγοντες· Ἀληθῶς Θεοῦ Υἱὸς εἶ. Καὶ διαπεράσαντες ἦλθον εἰς τὴν γῆν Γεννησαρέτ.

Αγία Σοφία και οι κόρες της

από

Η Αγία Σοφία και οι τρεις κόρες της

Μαρτύρησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Αδριανού (117 – 138). Η μητέρα Σοφία, τίμια και θεοσεβής γυναίκα, γρήγορα χήρεψε και με τις τρεις κόρες της ήλθε στη Ρώμη. Εκεί καταγγέλθηκαν ως φημισμένες χριστιανές.

Τότε ο αυτοκράτορας πληροφορήθηκε ότι οι τέσσερις γυναίκες ήταν χριστιανές και διέταξε να τις συλλάβουν
Αφού απομόνωσαν τη μητέρα, άρχισαν να ανακρίνουν τις κόρες.

Πρώτη παρουσιάστηκε στο βασιλιά η δωδεκάχρονη Πίστη. Με δελεαστικούς λόγους ο Ανδριανός προσπάθησε να πείσει την Πίστη να αρνηθεί το Χριστό και θα της χορηγούσε τα πάντα, για να ζήσει ευτυχισμένη ζωή, αλλά αντιμετώπισε το άκαμπτο φρόνημα της νεαρής.

Τα λόγια της Αγίας Γραφής αποτέλεσαν δυναμική απάντηση της Πίστης: «ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ» (Γαλ. 2: 20) δηλαδή «ζω εμπνεόμενη από την πίστη μου στον Χριστό, που με αγάπησε και έδωσε τον εαυτό Του για τη σωτηρία μου». Τότε, μετά από βασανιστήρια, την αποκεφάλισαν.

Επίσης με τα λόγια της Αγίας Γραφής απάντησε και η δεκάχρονη Ελπίδα, όταν τη ρώτησαν αν αξίζει να υποβληθεί σε τέτοια βασανιστήρια: «ἠλπίκαμεν ἐπὶ Θεῷ ζῶντι, ὅς ἐστι σωτὴρ πάντων ἀνθρώπων, μάλιστα πιστῶν» (Α΄ Τιμοθ. 4:10). Δηλαδή, «ναι, διότι έχουμε στηρίξει τις ελπίδες μας στον ζωντανό Θεό, που είναι σωτήρ όλων των ανθρώπων, και ιδιαίτερα των πιστών». Αμέσως τότε και αυτή αποκεφαλίστηκε.

Αλλά δεν υστέρησε σε απάντηση και η εννιάχρονη Αγάπη. Είπε ότι η ύπαρξή της είναι στραμμένη «εἰς τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ καὶ εἰς τὴν ὑπομονὴν τοῦ Χριστοῦ» (Β’ Θεσσαλ. 3: 5). Βέβαια δεν άργησαν να αποκεφαλίσουν και αυτή.

Περήφανη για τα παιδιά της η Σοφία, ενταφίασε με τιμές τις κόρες της και παρέμεινε για τρεις μέρες στους τάφους τους, παρακαλώντας το Θεό να την πάρει κοντά του. Ο Θεός άκουσε την προσευχή της και η Σοφία παρέδωσε το πνεύμα της δίπλα στους τάφους των παιδιών της.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Σοφία ἐκθρέψασα, κατὰ τὴν κλῆσιν σεμνή, τᾶς τρεῖς θυγατέρας σου, ταύτας προσάγεις Χριστῷ, ἀθλήσεως σκάμασιν ὅθεν τῆς ἄνω δόξης, σὺν αὐταὶς κοινωνοῦσα, πρέσβευε τῷ Σωτήρι, καλλιμάρτυς Σοφία, δοῦναι τοὶς σὲ τιμώσι, χάριν καὶ ἔλεος.

Αγία Αικατερίνη

από

Ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη Μεγαλομάρτυς

Ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη ἢ Αἰκατερίνη τῆς Ἀλεξάνδρειας, γνωστὴ καὶ ὡς Μεγαλομάρτυς Ἁγία Αἰκατερίνη καὶ κατὰ τοὺς ὑμνολόγους τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας Αἰκατερίνα, πιστεύεται ὅτι ὑπῆρξε σημαντικὴ στοχάστρια κατὰ τὸν πρώιμο 4ο αἰῶνα.

Πιστεύεται ἐπίσης ὅτι ἔζησε ἐπὶ ἐποχῆς Μαξιμίνου, ἀπόλυτου ἄρχοντα τῆς Αἰγύπτου, ἰδιαιτέρου χριστιανομάχου καὶ ὅτι ἤταν βασιλικοῦ γένους, ὄντας κόρη τοῦ ἀριστοκράτη τότε Κώνστα. Ἔτυχε μεγάλης μόρφωσης καὶ ἤταν κάτοχος τῆς λατινικῆς γλώσσας καὶ τῆς ἑλληνικῆς φιλολογίας. Σπούδασε φιλοσοφία καὶ ῥητορικὴ καὶ πολλὲς ξένες γλῶσσες τῆς ἐποχῆς της. Ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία προσελκύσθηκε ἀπὸ τὴν χριστιανικὴ διδασκαλία τὴν ὁποία μελέτησε καὶ ἀφοῦ ἀσπάσθηκε τὸν Χριστιανισμό, ἐργάσθηκέ με ἔντονη δράση καὶ ἐνθουσιασμὸ για τὴν διαδοσὴ του ἐπιτυγχάνοντας πολλὰ χάριν τῆς ῥητορικῆς της δεινότητας καὶ τῶν πολλῶν γνώσεων της.

Τὴν Αἰκατερίνη ὅμως ἐκτὸς τῆς σοφίας καὶ τῶν ἀρετῶν της, τὴν διέκρινε καὶ τὸ σπάνιο κάλλος τῆς μορφῆς της. Λέγεται ὅτι στην ἡλικία τῶν 18 ἐτῶν ἐπισκέφτηκε τὸν Ῥωμαῖο αὐτοκράτορα, ὁ ὁποῖος ἤταν πιθανὸν ὁ Μαξιμίνος Β ἢ ὁ Μαξέντιος, καὶ προσπάθησε να τὸν πείσει για τὸ ὅτι ἤταν ἐσφαλμένοι οἱ διωγμοί που διεξῆγε κατὰ τῶν Χριστιανῶν (ἐνῶ πέτυχε να μεταστρέψει στον Χριστιανισμὸ τὴν γυναῖκα τοῦ αὐτοκράτορα).

Τοῦτο προήλθε ἀπὸ μία σύγχυσή με μία ὡραιότατη ἀριστοκράτιδα τῆς Ἀλεξάνδρειάς που εἶχε ἀποκρούσει τις ἀκόλαστες προτάσεις τοῦ Μαξιμίνου καὶ ἐξ αὐτοῦ τιμωρήθηκέ με δήμευση ὅλης τῆς περιουσίας τῆς ὑπ΄ αὐτόν, τῆς ὁποίας τὴν ἱστορία εἶχε γράψει ὁ ἐκκλησιαστικὸς συγγραφέας τοῦ 4ου αἰῶνα Εὐσέβιος.

Ἡ σύγχυση ὅμως αὐτὴ διαλύθηκε πρώτα ἀπὸ τὴν διαπίστωση ὅτι οὐδεμία τέτοια λεπτομέρεια τοῦ βίου τῆς Ἁγίας δεν ἀναφέρεται στήν βιογραφία ἐκείνης καὶ οὔτε τοῦ μαρτυρικοῦ τῆς θανάτου, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ στοιχεῖα (σχόλια) ἀπὸ ἄλλο συγγραφέα βεβαιώνεται ὅτι ἡ περὶ ᾖς ὁ λόγος Ἀλεξανδρινὴ ἀριστοκράτιδα λεγόταν Δωροθέα. Πάντως ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη ἀπὸ νεαρότατη ἡλικία εἶχε δείξει ἀσυνήθη εὐσέβεια καὶ προσήλωση στα Θεία ὅπου καὶ ὁ θρῦλος ὅτι δέχθηκε τὸ “δακτυλίδι πνευματικῆς μνηστείας” ἀπὸ μέρους τοῦ Χριστοῦ που της προσκόμισε ἡ ἀειπάρθενος Μητέρα Του ἢ κατ΄ ἄλλους ἀπὸ τὸν Ἴδιον.

Απολυτίκιον Ἦχος πλ. α’

Τὸν συνάναρχον Λόγον
Τὴν πανεύφημον νύμφην Χριστοῦ ὑμνήσωμεν, Αἰκατερῖναν τὴν θείαν καὶ πολιοῦχον Σινᾶ, τὴν βοήθειαν ἡμῶν καὶ ἀντίληψιν, ὅτι ἐφίμωσε λαμπρῶς, τοὺς κομψοὺς τῶν ἀσεβῶν, τοῦ Πνεύματος τῇ μαχαίρᾳ, καὶ νῦν ὡς Μάρτυς στεφθεῖσα, αἰτεῖται πᾶσι τὸ μέγα ἔλεος.