Τῆ Κυριακῆ ὀγδόη ἀπό τοῦ Πάσχα, τήν ἁγίαν Πεντηκοστήν ἑορτάζομεν.

“Μέγα καί σεβάσμιον μυστήριον” χαρακτηρίζει ὁ ὑμνοδός τήν Πεντηκοστή. Καί εἶναι. Ἑορτάζουμε κατ’αυτήν “τήν ἐπιδημίαν”, τήν κάθοδο τοῦ Ἁγ. Πνεύματος, πού εἶχε ὑποσχεθεῖ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος (Πραξ. 1,8). Εἶναι ἡ πιό μεγάλη ἡμέρα τῆς Εκκλησίας, γιατί “ἡ ἐπιφοίτησις” τοῦ Ἁγ. Πνεύματος στούς μαθητές τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ τήν ὁλοκλήρωση τοῦ ἔργου τῆς σωτηρίας. Ὅλα ὅσα ἔκανε ὁ Κύριος γιά τήν λύτρωση τοῦ ἀνθρώπου ὁλοκληρώθηκαν μέ τήν κάθοδο τοῦ Ἁγ. Πνεύματος, τό ὁποῖο φωτίζει τόν ἄνθρωπο, τόν ὁδηγεῖ στήν ἀλήθεια, τελεῖ τά Μυστήρια καί ἁγιάζει τούς πιστούς.

Ἡ Πεντηκοστή εἶναι ἡ γενέθλιος ἡμέρα τῆς Εκκλησίας.
Κατ’αὐτήν μετά ἀπό τό φωτισμένο καί ἐμπνευσμένο ἀπό τό Ἁγ. Πνεῦμα συγκλονιστικό κήρυγμα τοῦ ἀπ. Πέτρου, πίστευσαν καί βαπτίσθηκαν τρεῖς χιλιάδες ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι καί ἀπετέλεσαν τήν πρώτη Ἐκκλησία. Αὐτό τό Ἅγ. Πνεῦμα μένει στήν γῆ μας καί συγκροτεῖ διαρκῶς “ὅλον τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας”. Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον εἶναι ἡ ψυχή, ἡ ζωή, ἡ δύναμη τῆς Ἐκκλησίας. Δέν ἔχει καί οὔτε πρέπει νά ἔχει κοσμική δύναμη ἡ Ἐκκλησία. Δύναμη της εἶναι τό Πνεῦμα τό Ἅγιον στό ὁποῖο ὀφείλεται ἡ ἁγιότητα καί ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας καί ὅλα τά χαρίσματα της.