Οἱ Ἅγιοι Ἀνάργυροι, Κοσμᾶς καί Δαμιανός
Τῆ Α’ τοῦ μηνός Ἰουλίου, Μνήμη τῶν Ἁγίων καί θαυματουργῶν Ἀναργύρων Κοσμᾶ καί Δαμιανοῦ, τῶν ἐν Ρώμη τελειωθέντων
Οἱ Ἅγιοι Κοσμᾶς καί Δαμιανός οἱ Ἀνάργυροι ἦταν ἀδέλφια καί καταγόταν ἀπό τήν Ρώμη. Σπούδασαν καί οἱ δύο τήν ἰατρική καί ἐξάσκησαν αύτή ὄχι σάν ἐπικερδές ἐπάγγελμα, ἀλλά σάν φιλανθρωπική διακονία. Χρήματα δέν δέχονταν, οὔτε ἀπό φτωχό, ἀλλά οὔτε καί ἀπό πλούσιο. Κυρίως, ἔτρεχαν καί πρόσφεραν πρόθυμα τίς υπηρεσίες τους στούς φτωχούς, παρά στούς πλούσιους. Διότι ὅπως ἔλεγαν, μιά καλύβα ἔχει περισσότερη ἀνάγκη ἀπό ἕνα παλάτι. Ὁ Θεός, μάλλιστα εὐλόγησε τήν ἰατρική τους καί μέ θαυματουργική δύναμη. Αὐτό, ὅμως, κίνησε τό φθόνο τῶν ἄλλων γιατρών, μέ πρῶτο τό δάσκαλο τους, πού τούς μισοῦσε ἐπιπλέον, διότι αὐτοί ἦταν χριστιανοί. Κάποια μέρα ἐνῶ μάζευαν θεραπευτικά βότανα, τούς δολοφόνησαν, ἀφοῦ τούς ἔσπρωξαν, μέ ὁρμή στόν γκρεμό. Φάνηκε, ἔτσι ἡ καταστρεπτική ἰδιοτέλεια τῶν συναδέλφων τους, καί ἀντίθετα πόση “φιλαδελφίαν ἀνυπόκριτον”, φιλαδελφία ἐλεύθερη ἀπό κάθε προσποίηση καί ὑποκρισία, καλλιεργοῦσαν οἱ δύο Ἅγιοι Ἀνάργυροι.
Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει σήμερα τή μνήμη τῶν Δώδεκα Ἀποστόλων της. Ὑμνολογεῖ τή δωδεκάφωτη λυχνία τοῦ χριστιανικοῦ φωτός, πού ἐφώτισε μέ “τοῦ Εὐαγγελίου τό φῶς τό ὑπέρλαμπρον” πάντα τά πέρατα τῆς γῆς. Ἐνθυμεῖται τήν κλήση τους ἀπό τόν Κύριο καί τήν ἀποστολή τους στό δύσκολο ἀποστολικό ἔργο τους, πού τό ἐσφράγισαν σχεδόν ὅλοι μέ τό μαρτυρικό τέλος τους.
Τῆ εἰκοστῆ τοῦ μηνός Ἰουνίου, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρός ἡμῶν, Καλλίστου τοῦ Α’, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, τοῦ λοιμικῆ νόσω ἐν τῆ πόλει τῶν Σερρῶν τελειωθέντος ἐν ἔτει χιλίω τριακοστῶ ἑξηκοστῶ τετάρτω (1364) ἀπόγεννήσεως τοῦ Χριστοῦ.
Τῆ Κυριακῆ μετά τήν Πεντηκοστήν, τήν τῶν ἀπανταχοῦ τῆς οἰκουμένης ἑν Ἀσία, Λιβύη καί Εὐρώπη, Βορρᾶ τε καί Νότω Ἁγίων πάντων ἑορτήν ἑορτάζομεν.