Η εορτή των Παμμεγίστων Ταξιαρχών
«Ἅγιε Ἄγγελε, ὁ ἐφεστὼς τῆς ἀθλίας μου ψυχῆς καὶ ταλαιπώρου μου ζωῆς, μὴ ἐγκαταλίπῃς με τὸν ἁμαρτωλόν, μηδὲ ἀποστῇς ἀπ᾿ ἐμοῦ διὰ τὴν ἀκρασίαν μου…
(Εὐχή εἰς τόν Φύλακα Ἄγγελον)
Ἡ ἀγάπη τοῦ Παντοδύναμου Θεοῦ δημιούργησε τόν ἀόρατο καί τόν ὁρατό κόσμο, ὥστε νά μετέχουν ὅλοι τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Ὅλα ἔγιναν μέ σειρά καί τάξη. Προηγήθηκε ὁ κόσμος τῶν Ἀγγέλων. Οἱ ἅγιοι Ἄγγελοι εἶναι ἄυλα πνεύματα καί ἀεικίνητα. Ὡς ἐλεύθερα καί αὐτεξούσια ὄντα εἶχαν τήν δυνατότητα ἐπιλογῆς. Μποροῦσαν νά μείνουν κοντά στόν Θεό καί νά μετέχουν τῆς Θείας Χάριτος, μέσα στά πλαίσια μιᾶς ἀνέκφραστης χαρᾶς καί εὐφροσύνης∙ μποροῦσαν ὅμως καί νά ἐπιλέξουν τήν ἀντίθετη ὁδό, ὅπως ἔκανε ὁ Ἑωσφόρος ἐπικεφαλῆς τῶν Ἀγγέλων πού ἐξέπεσαν καί ἀποτελοῦν ἔκτοτε τά τάγματα τῶν Δαιμόνων.
Δημιουργημένοι ἐξαρχῆς ὡς ἀθάνατα ὄντα, τόσον οἱ Ἄγγελοι ὅσον καί οἱ Δαίμονες, δέν ὑπόκεινται στή φθορά τοῦ θανάτου. Καί οἱ μέν Ἄγγελοι δοξολογοῦν ἀκατάπαυστα τόν Θεό, οἱ δέ Δαίμονες ἀπεργάζονται τό κακό καί προσπαθοῦν νά παρασύρουν τούς ἀνθρώπους μακριά ἀπό τή Χάρη Του καί τήν ἐπάνοδο στήν παραδεισιακή κατάσταση, τήν ὁποία ἔχασαν μέ τήν παρακοή καί ἔκπτωση τῶν Πρωτοπλάστων.
Οἱ ἀναφορές τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί οἱ Ἱεροί Πατέρες, μέ τόν φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, δημιούργησαν τήν Ἱερά Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, σύμφωνα μέ τήν ὁποία οἱ Ἄγγελοι διαιροῦνται σέ τρεῖς Τάξεις καί ἐννέα Οὐράνια Τάγματα. Ἡ πρώτη Τάξη περιλαμβάνει: τά Ἑξαπτέρυγα Σεραφείμ, τά Πολυόμματα Χερουβείμ καί τούς Θρόνους∙ στή δεύτερη Τάξη διακρίνουμε: τίς Κυριότητες, τίς Δυνάμεις καί τίς Ἐξουσίες∙ ἡ τρίτη Τάξη ἔχει: τίς Ἀρχές, τούς Ἀρχαγγέλους καί τούς Ἀγγέλους.
Σήμερα, ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τή Σύναξη τῶν Ἀρχαγγέλων. Εἶναι ἡ συνάθροιση τῶν ἀγγελικῶν Ταγμάτων καί ἡ διαβεβαίωση τῆς πίστης καί τῆς ἀφοσίωσής τους στόν Θεό, τή στιγμή πού ὁ Ἑωσφόρος δήλωνε μέ ἀλαζονεία ὅτι διαφοροποιεῖται καί ἀκολουθεῖ ἕνα δικό του καταστρεπτικό δρόμο γιά τόν ἴδιο καί τούς ἀνθρώπους πού θά ἐπηρεάσει μέσα στό χρόνο, στερώντας τους τήν Αἰωνιότητα. Μετά τή θλιβερή πτώση τῶν Δαιμόνων ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαήλ, ἐκπροσωπώντας ὅλα τά ἀγγελικά Τάγματα, στήθηκε ταπεινά ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ καί ἀναφώνησε: «Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετά φόβου Θεοῦ»,καί εὐθύς οἱ ἅγιοι Ἄγγελοι ὑποκλίθηκαν ἐνώπιον τοῦ Θρόνου καί ἄρχισαν τό δοξολογικό τους ἔργο. Τοῦτο τό ὑπερθαύμαστο γεγονός τιμοῦμε σήμερα.
Τρία εἶναι τά διδάγματα ἀπό τήν ἑορτή τῶν ἁγίων Ἀρχαγγέλων. Ἔχει εἰπωθεῖ πώς ἡ μεγαλύτερη τέχνη τοῦ Διαβόλου εἶναι νά πείσει τούς ἀνθρώπους πώς δέν ὑπάρχει. Αὐτό προκαλεῖ ἐπανάπαυση καί γενικότερη χαλάρωση, ἐνῶ ἡ ἐγρήγορση καί ἡ ἑτοιμότητα πρέπει νά εἶναι τά ὅπλα τοῦ πιστοῦ. Τό δεύτερο εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια. Οἱ Δαίμονες ἐξέπεσαν ἀπό τόν ἐγωισμό τους. Ἡ οἴηση τούς στέρησε τή Χάρη καί ἔχασαν τήν ἀξία τους. Ἀπό λαμπροφόροι καί πρόξενοι χαρᾶς ἔγιναν σκοτεινά καί ἀπαίσια ὄντα, μηχανευτές τῆς καταστροφῆς. Τό τρίτο δίδαγμα εἶναι ἡ πιστότητα τῶν ἁγίων Ἀγγέλων. Ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαήλ μᾶς δίνει τό παράδειγμα. Ἄς ἀναφωνήσουμε κι ἐμεῖς μαζί του αὐτό πού ἐκφωνοῦμε στήν κάθε Θεία λειτουργία κατά τήν ἔναρξη τῆς Ἁγίας Ἀναφορᾶς. Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετά φόβου, γιά νά λατρεύσουμε τόν Θεό, ἀποφεύγοντας τίς ἐνέργειες τοῦ Διαβόλου. Γρηγοροῦμε, ταπεινωνόμαστε καί πιστεύουμε. Ἀντιστεκόμενοι στό κακό ἔχουμε πλάι μας, ἐντός τῆς Ἐκκλησίας, τούς ἁγίους Ἀγγέλους καί ὁ καθένας χωριστά τόν προσωπικό του φύλακα Ἄγγελο, προστάτη τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων μας.
«…Ναί, ἅγιε Ἅγγελε, πρέσβευε ὑπὲρ ἐμοῦ πρὸς τὸν Κύριον τοῦ ἐπιστηρίξαι με ἐν τῷ φόβῳ Αὐτοῦ καὶ ἄξιον ἀναδεῖξαί με δοῦλον τῆς Αὐτοῦ ἀγαθότητος. Ἀμήν.