ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΕΡΡΩΝ ΚΑΙ ΝΙΓΡΙΤΗΣ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΔΙΔΑΧΗ ΕΠΙ ΤΗ ΕΙΣΟΔΩ
ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΝ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΝ

Πρός τόν ἱερόν κλῆρον, τίς μοναστικές ἀδελφότητες καί τόν φιλό­χριστον λαόν τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

«Τό στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέωκται, οἱ βουλόμενοι ἀθλῆσαι εἰσέλθετε, ἀναζωσάμενοι τόν καλόν τῆς νηστείας ἀγῶνα». (Ἰδιό­μελον τῶν αἴνων τῆς Κυριακῆς τῆς Τυρινῆς).

Ἀγαπητοί μου Πατέρες καί ἀδελφοί,

Ἡ φιλόστοργη πρόνοια τοῦ Κυρίου μᾶς ἀξιώνει καί πάλιν ἐφέτος νά δρασκελίσουμε τό κατῶφλι τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσ­σαρακοστῆς καί νά εἰσέλθουμε στό ὁλό­φωτο στάδιο τῶν ἁγίων ἀρε­τῶν, ὅπου μᾶς μυσταγωγεῖ ἡ ἁγία Ἐκκλησία μας, ὁ λόγος τῆς ὁποί­ας εἶναι ἕνα κάλεσμα πίστεως, ἀγάπης, μετα­νοίας καί σωτηρίας. Ἡ Ἐκκλησία μας μέ περισσή φροντίδα διαζώζει καί κηρύττει τούς λό­γους τοῦ θεανθρώπου Ἰησοῦ, ὁ Ὁποῖος εἶπε: «Μετανο­εῖτε, ἤγγικε γάρ ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 4, 17). Ὁ δε λόγος περί μετα­νοίας εἶναι λόγος ἀληθεί­ας, ἐλευθερίας, ζωῆς, δυνάμεως καί σωτη­ρίας καί ἀπευθύνεται σέ ὅλους μας, καθώς «οὐδείς καθα­ρός ἀπό ρύ­που κἄν μία ἡμέρα ἡ ζωή αὐ­τοῦ» (Ἰώβ 14, 4-5). Ἡ ἁγία μητέρα μας Ὀρθόδοξος Ἐκκλη­σία διδά­σκει ὅτι ἡ ἁμαρτία, ὡς ὀντο­λογική ἀπομά­κρυνση καί ἀποξένωση ἀπό τόν Θεό, ὡς ἄρνη­ση τῆς ἀγάπης Του, ρυπαίνει, πληγώνει, σκοτίζει καί ἀρρωσταίνει τήν ἀν­θρώπινη ψυχή. Ὁ ρύπος αὐτός ἐμποδίζει τόν ἄνθρωπο νά προσεγγί­σει τόν ἅγιο Θεόν. Στό πολύ διδακτικό συνα­ξάριο τῆς ἁγί­ας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας δια­βάζουμε ὅτι ἡ ἁμαρτωλή ζωή της, τήν ἐμπόδιζε νά εἰ­σέλθῃ καί νά προσκυνήσῃ στόν Ναό τῆς Ἀναστάσεως. Ἡ ἁμαρτία πράγματι ἐμποδίζει τόν ἄνθρωπο νά πλησιάσει τόν Θεό, γεμίζει τήν ψυχή του ταραχή, φυγαδεύει τήν εἰρήνη, ἀδρανο­ποιεῖ τήν προσευχή, ψυχραί­νει τήν ἀγάπη, καλλιεργεῖ τήν φιλαυτία καί ὅλα τά πάθη, τόν ἀποστερεῖ τῆς ζωογονούσης χάριτος καί τῆς εὐ­λογίας τοῦ Θεοῦ.

Στόν πνευματικό μας αὐτόν ἀγώνα δέν εἴμεθα ὅμως μόνοι. Ἐνισχυόμεθα καί ἐμπνεόμεθα ἀπό τήν χάριν τοῦ Θεοῦ. Θεμέλιο αὐτοῦ τοῦ ἀγῶνος εἶναι ἡ ἀρετή τῆς μετανοίας. Αὐτή ξεκινᾶ ἀπό τήν συνειδητοποίηση ὅτι ἡ μακράν τοῦ Θεοῦ ἄσωτος ζωή εἶναι γιά τόν ἄνθρωπο μία ἐπικίν­δυνη καί καταστροφική περιπέτεια, πού μόνο συμφορές, ἀπογοήτευση, ὑπαρξια­κή μο­ναξιά, ἐνοχές, πνευματικό κατακερματι­σμό καί θρῆνο τοῦ προ­σφέρει. Ὁ ἄνθρωπος φεύγοντας μακριά ἀπό τό σπίτι τοῦ οὐρανίου Πατέρα του, στήν ξένη χώρα τῆς ἁμαρτίας, ἀγριεύει κατά τήν ψυχήν, ἐκδαπανᾶται σέ ἄσκο­πες περι­πλανήσεις, χρεωκο­πεῖ πνευματικῶς καί σωματικῶς, λιμοκτονεῖ, πληγώνει καί πληγώ­νεται, ἀσχημονεῖ πρός τήν φύση καί τόν συ­νάνθρωπο, ἀμαυρώνει τήν ἔσωθεν εὐγένεια καί ἐν τέλει ἀποκτηνώ­νε­ται καί δαιμονοποιεῖ­ται. Ἡ μετάνοια ὡς ἐπιλογή ἐλευθερίας προϋ­ποθέτει βαθειά γνώση τοῦ ὕψους γιά τό ὁποῖο πλαστήκαμε ἀλλά καί τοῦ ὑπαρξιακοῦ βάθους πού μᾶς ἔριψε ἡ ἁμαρτία. Ἡ πραγματι­κή με­τάνοια εἶναι μία ὑπεύ­θυ­νη καί βαθειά συνειδητοποιημένη στα­ση ὁλόκληρης τῆς ζωῆς μας, πού ἐκφράζεται στήν πράξη μέ τήν εἰλικρινῆ ὁμολογία καί παραδοχή ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τῆς ἀποτυχίας μας νά πραγματώ­σουμε τόν σκοπό τῆς ζωῆς μας, μέ τό χαροποιόν πένθος, τήν συν­τρι­βή καί τά καθαρτικά δάκρυα πού προέρχονται ἀπό τήν πραγματική ἐπίγνωση τῆς πνευ­ματι­κῆς μας φτώχειας, μέ τήν ἀληθῆ ταπεινο­φροσύνη πού συν­τρί­βει τόν ψυχοκτόνο ἐγωισμό, μέ τήν ἀπόφαση ἐπιστροφῆς στό πα­τρικό μας σπίτι, μέ τήν ἐμπιστο­σύνη μας στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, πού μᾶς περιμένει πάντοτε μέ ἀνοιχτή ἀγκαλιά.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Τό πνευματικό στάδιο τῶν ἀρετῶν ἄνοιξε. Ἡ ἁγία μας Μη­τέρα Ἐκκλησία καλεῖ ὅλους μας νά εἰσέλθουμε σ’ αὐτό τό στάδιο, μέ χα­ρά, γενναῖο φρό­νημα, πνευματική φιλοτιμία καί νά ἀγωνι­σθοῦμε γιά τήν σωτηρία μας. Ἡ θεάρεστος νηστεία, ἡ θερμή προ­σευχή, ἡ φι­λάδελφη ἐλεημοσύνη, ἡ καθαρή ἐξομολόγηση, ἡ μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, ἡ καρδιακή συμμετοχή μας στό πλούσιο λει­τουργικό πρό­γραμμα τῆς Ἐκκλησίας μας καί κυρίως στήν ψυχοτρόφο Τράπεζα τοῦ Κυρίου, ἡ ἀνεξικακία καί συγχω­ρητικότητα πρός ὅλους, ἡ ἀπο­φυγή τῆς κατά­κρίσεως καί προπάντων ἡ πρός τόν Θεόν πίστη καί ἀγάπη, ἀποτε­λοῦν τό πνευματικό μας ὁπλοστάσιο μέ τό ὁποῖο θά μπορέσουμε, τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος, νά ἀντιμετω­πίσουμε νικη­φόρα τίς μεθο­δεῖες καί τά ἔργα τοῦ πονηροῦ.

Εὔχομαι, ἀδελφοί μου καί παιδιά μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπημένα, διά τῆς πανσθενουργοῦ χάριτος τοῦ Κυρίου μας νά διέλθετε ὅλοι σας τήν ψυχωφελῆ καί σωτήριο αὐτή περίοδο τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ μας ἔτους μέ ἀπερικλόνητη ὑγεία, πνευματική καί σωματική, μέ δύ­ναμη, ὑπομονή καί εἰρήνη στήν καρδιά σας. Ὁ δε φιλάν­θρωπος Δε­σπότης καί Κύριος τῆς ζωῆς μας ἄς εἶ­ναι ὁ ἐμπνευστής, βοηθός, σκεπαστής καί συμπαραστάτης σ’ αὐ­τή τήν ἁγία πορεία, πού ἔχει ὡς τελικό προορισμό τό κοσμοσωτήριο Πάθος καί τήν λαμπρο­φόρο Ἀνάστασή Του, ὅπου εἴθε ὅλοι μας νά συναντηθοῦμε εὐφραι­νόμενοι καί ἀπα­στράπτοντες τήν καλήν καί εὐπρεπεστάτην ἀλλοίωσιν. Ἀμήν.

Εὐλογημένη καί σωτήρια Μεγάλη Τεσσαρακοστή.
Καλή Ἀνάσταση!

Διάπυρος εὐχέτης ὅλων σας πρός τόν Κύριον

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
† Ὁ Σερρῶν καί Νιγρίτης Θεολόγος