ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Τῆ ἁγία καί μεγάλη Πέμπτη, οἱ τά πάντα καλῶς διαταξάμενοι Θεῖοι Πατέρες, ἀλληλοδιαδόχως ἔκ τε τῶν θείων Ἀποστόλων καί τῶν ἱερῶν Εὐαγγελίων, παραδεδώκασιν ἡμῖν τέσσερά τινα ἑορτάζειν: Τόν ἱερόν Νιπτῆρα, τόν Μυστικόν Δεῖπνον (δηλ. Τήν παράδοσιν τῶν καθ΄ἡμᾶς φρικτῶν Μυστηρίων), τήν ὑπερφυᾶ Προσευχήν καί τήν Προδοσίαν αὐτήν.

“Ὁ Χριστός σταυρώνεται ἐξαιτίας τῆς ἀγαθότητος Του, τῆς ἀγάπης Του, τοῦ ἐκτυφλωτικοῦ φωτός πού ἀναβλύζει ἀπ΄ Αὐτόν καί τό ὁποῖο ἀποτελεῖ κάτι πού οἱ ἄνθρωποι δέν μποροῦν νά τό ἀντέξουν. Δέν μποροῦν νά τό βαστάξουν, γιατί ξεσκεπάζει τό κακό πού ζοῦν μέσα τους καί τό ὁποῖο τό ἀπέκρυπταν ἀκόμη καί ἀπό τόν ἑαυτό τους. Αὐτός εἶναι ὁ τρόμος τοῦ πεπτωκότος κόσμου, πώς τό κακό δηλαδή ὄχι μόνο κυριαρχεῖ, ἀλλά καί προβάλλεται ὡς κάτι ἀγαθό πού κρύβεται πάντοτε πίσω ἀπό τήν προσωπίδα τοῦ ἀγαθοῦ. Τό κακό ἐγγυᾶται τήν επικυριαρχία του στόν κόσμο αὐτοπροβαλλόμενο ὡς ἀγαθό! Τώρα, καί στίς μέρες μας ἐπίσης, ἄνθρωποι σκλαβώνονται, δολοφονοῦνται, ἐξαπατῶνται, ἐμπαίζονται, συκοφαντῶνται καί καταστρέφονται πάντοτε ἐν ὀνόματι τοῦ καλοῦ, τής ἐλευθερίας καί τῆς φροντίδας γιά τήν ἀνθρωπότητα. Κάθε κακό διακηρύσσει πάντοτε ἕνα μόνο μήνυμα: “Εἶμαι ἀγαθό!”. Καί ὄχι μόνο το διακηρύσσει, ἀλλά καί άπαιτεῖ νά κραυγάζουν οἱ ἄνθρωποι ἀκούραστα σέ ἀπάντηση: “Εἶσαι ἀγαθό, εἶσαι ἐλευθερία, εἶσαι εὐτυχία”.

Τό κακό δέν θά μποροῦσε νά ἐπιτύχει καμιά ἀπολύτως νίκη, δέν θά μποροῦσε νά ἔχει καμιά ἀπολύτως νίκη, δέν θά μποροῦσε νά ἔχει καμιά ἀπολύτως δύναμη σ’αὐτό τόν κόσμο ἄν φανερωνόταν ἀνοιχτά ὡς κακό. Τό κακό θά θριαμβεύσει διά τῆς ἀπάτης, προσποιούμενο τό ἀγαθό. Καί αὐτή ἡ ἐξαπάτηση ἐπιτρέπει στόν ἄνθρωπο νά δικαιολογήσει τό μίσος, τό φόνο, τή σκλαβιά, τά ψέματα, τόν παραλογισμό. Ἀκριβῶς αύτή τήν ἀπάτη ξεσκεπάζει καί κατανικᾶ ὁ Χριστός. Τήν ἀποκαλύπτει καί τήν ξεσκεπάζει ὄχι μόνο διά τῶν λόγων Του, ἀλλά πρῶτα ἀπ’ὅλα διά τοῦ ἑαυτοῦ Του, διά τῆς ἰδίας τῆς ἐπιφανείας Του, διά τῆς παρουσίας Του.”