ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ

Τῶ ἁγίω καί Μεγάλω Σαββάτω, τήν θεόσωμον Ταφήν καί τήν εἰς Ἅδου Κάθοδον τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἑορτάζομεν. δι’ ὧν τῆς φθορᾶς τό ἡμέτερον γένος ἀνακληθέν. Πρός αἰωνίαν ζωήν μεταβέβηκε.

Τό Μ. Σάββατο εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς μεγάλης σιωπῆς “Σιγησάτω πᾶσα σάρξ βροτεία καί στήτω μετά φόβου καί τρόμου καί μηδέν γήϊνον ἐν ἑαυτῆ λογιζέσθω”, λέγει χαρακτηριστικά τό χερουβικό τῆς ἡμέρας. Ὁ Κύριος βρίσκεται στόν τάφο, ὄχι γιά νά παραδοθεῖ στήν ἀφάνεια καί στήν φθορά τοῦ θανάτου, ἀλλά γιά νά συντρίψει “ὡς ζῶν νεκρός” τήν δύναμη τοῦ Ἅδου καί τοῦ θανάτου, “θανάτω θάνατον πατήσας”, καί νά λυτρώσει ὅλους ὅσους κατεῖχε ὁ Ἅδης στήν ἐξουσία του. Ἐντυπωσιακά ἐκφράζει τήν ἀλήθεια αὐτή ἕνα ἀπό τά Στιχηρά τοῦ Ἑσπερινοῦ: “Σήμερον ὁ Ἅδης στένων βοᾶ κατελύθη μου ἡ ἐξουσία”.
Ἔτσι τό Μ. Σάββατο δέν εἶναι ἡμέρα λύπης. Εἶναι προανάκρουσμα ἐλπίδος καί νίκης. Εἶναι προάγγελος τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, ἀλλά καί τῆς δικῆς μας ἀναστάσεως. Γι’αὐτό καί κατά τήν ἡμέρα αὐτή θριαμβικά ἀκούγονται τά προφητικά λόγια, πού ἡ Ἐκκλησία τά κάνει παιᾶνα νίκης καί θριάμβου καί τά ἀπευθύνει σάν ἐγερτήριο πρός τόν κοιμώμενο Κύριο:

“Ἀνάστα ὁ θεός, κρῖνον τήν γῆν ὅτι σύ κατακληρονομήσει ἐν πᾶσι τοἱς ἔθνεσι”.