Πάνδημος εορτασμός του Αγ. Ιγνατίου (Αγαλιανού) στην ιερά Μονή Λειμώνος (15/10/2024)

από

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΕΡΡΩΝ ΚΑΙ ΝΙΓΡΙΤΗΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Πάνδημος εορτασμός του Αγ. Ιγνατίου
(Αγαλιανού) στην ιερά Μονή Λειμώνος

15-10-2024

Στην αγιοτόκο νήσο Λέσβο, μετέβη ο Σεβ. Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγος, κατόπιν ευγενούς προσκλήσεως του Σεβ. Μητροπολίτου Μηθύμνης κ. Χρυσοστόμου, με αφορμή την ιερά μνήμη του Αγ. Ιγνατίου (Αγαλιανού), Αρχιεπισκόπου Μηθύμνης, Κτίτορος της ιεράς Μονής Λειμώνος.

Το απόγευμα της Κυριακής 13 Οκτωβρίου 2024, στην παλαίφατη, ως είρηται, ιερά και σεβασμία, ανδρώα Μονή Αρχαγγέλου Μιχαήλ Λειμώνος, τελέσθηκε ο μέγας, πανηγυρικός Εσπερινός, χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Ελευθερουπόλεως κ. Χρυσοστόμου, συγχοροστατούντων των Σεβ. Μητροπολιτών Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγου και του αειθαλούς και ευγενεστάτου, οικείου Ποιμενάρχου Μηθύμνης κ. Χρυσοστόμου.

Προ της απολύσεως της ιεράς Ακολουθίας, πραγματοποιήθηκε η λιτάνευση της περιπύστου εικόνος και της θαυματοβρύτου κάρας του προστάτου και εφόρου της αρχαγγελικής μάνδρας, Αγ. Ιγνατίου, παρουσία πλήθους ευλαβών πιστών, των Αρχών του τόπου, της Στρατιωτικής ηγεσίας και εκπροσώπων των Σωμάτων ασφαλείας.

Την Δευτέρα 14 Οκτωβρίου, τελέσθηκε Αρχιερατικό συλλείτουργο, στην πανηγυρίζουσα ιερά Μονή, προεξάρχοντος του Σεβ. Μητροπολίτου Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγου, συνιερουργούντων των Σεβ. Μητροπολιτών Ελευθερουπόλεως κ. Χρυσοστόμου και Μηθύμνης κ. Χρυσοστόμου.

Τον θείο λόγο εκήρυξε εμπνευσμένως ο Σεβ. Ποιμενάρχης της κατά Σέρρας και Νιγρίταν Εκκλησίας κ. Θεολόγος, ο οποίος προσέφερε στο πυκνότατο εκκλησίασμα σκέψεις δυνατές, ωφέλιμες και πνευματικώς επιστηρικτικές. Προ της απολύσεως της θ. Λειτουργίας, πραγματοποιήθηκε η καθιερωμένη λιτάνευση πέριξ του Καθολικού της Μονής.

Ο Σεβ. Ποιμενάρχης της νήσου, Μητροπολίτης Μηθύμνης κ. Χρυσόστομος ευχαρίστησε εγκαρδίως, με λόγους πατρικής αγάπης τους Σεβ. Αρχιερείς, τους εντίμους Άρχοντες και τον φιλάγιο λαό, για την συγκλονιστική συμμετοχή τους και στην εφετεινή πανήγυρη, επικαλούμενος την κραταιά μεσιτεία του Αγ. Ιγνατίου στους αγίους Αρχιερείς, τον ευαγή ιερό κλήρο, τους ευλαβείς προσκυνητές, τους Άρχοντες και την Πατρίδα.

Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, ο Σεβ. κ. Θεολόγος ανεχώρησε από την χαρίεσσα, ανεμόεσσα και μυροβόλο Λέσβο για την πόλη της Εδέσσης, προκειμένου να συνιερουργήσει, μετά πλειάδος Αρχιερέων, στην θ. Λειτουργία, που θα τελεσθεί σήμερα, Τρίτη 15 Οκτωβρίου, στον ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγ. Σκέπης Εδέσσης, με αφορμή την χειροτονία του Εψηφισμένου Επισκόπου Αλμωπίας κ. Στεφάνου.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Σερρών Θεολόγος: «Νέες τεχνολογίες: Πρόκληση και πρόσκληση για το ποιμαντικό μας έργο!» (12/10/2024)

από

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΕΡΡΩΝ ΚΑΙ ΝΙΓΡΙΤΗΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Σερρών Θεολόγος: «Νέες τεχνολογίες: Πρόκληση
και πρόσκληση για το ποιμαντικό μας έργο!»

12-10-2024

Με την ευλογία του αγίου Θεού, τις ευχές του Σεβ. Μητροπολίτου Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγου και την έμπονη προσπάθεια του Γραφείου Νεότητος της Σερραϊκής Εκκλησίας, έλαβε χώρα η πρώτη εφετεινή Σύναξη ιερέων υπευθύνων νεότητος, κατηχητών και κατηχητριών της Εκκλησίας των Σερρών και της Νιγρίτης, συνολικώς 120 προσώπων, το Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2024, στον ιερό Ναό Αγ. Βασιλείου Κ. Λευκώνος Σερρών, με αφορμή την έναρξη του νέου ιεραποστολικού και κατηχητικού έτους 2024-2025.

Το πρωί, τελέσθηκε η θ. Λειτουργία, μετά το τέλος της οποίας οι προσκεκλημένοι γεύθηκαν το κέρασμα, που δόθηκε σε όλους.

Στη συνέχεια, τελέσθηκε υπό του Σεβ. κ. Θεολόγου η ακολουθία του Αγιασμού για τα στελέχη των κατηχητικών δράσεων.

Ακολούθως, ο υπεύθυνος συντονισμού του κατηχητικού έργου της Εκκλησίας των Σερρών, πανοσιολ. Αρχιμανδρίτης π. Νικήτας Χαλέμης, προλόγισε καταλλήλως την κατηχητική ημερίδα, παρουσιάζοντας στους παρευρισκομένους τον προσκεκλημένο ομιλητή, πανοσιολ. Αρχιμανδρίτη π. Δωρόθεο Ζέρβα, Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπο της Ιεράς Μητροπόλεως Ιερισσού, Αγ. Όρους και Αρδαμερίου, ο οποίος ανέπτυξε εισήγηση με θέμα: «Η χρήση του διαδικτύου στην ποιμαντική πράξη της Εκκλησίας».

Στη συνέχεια, ο Σεβ. Ποιμενάρχης της των Σερρών και Νιγρίτης Εκκλησίας κ. Θεολόγος, αφού ευχαρίστησε τον π. Δωρόθεο, για την κατά πάντα άρτια και εμπεριστατωμένη ομιλία, με τον μεστό, αγιοπνευματικό και επίκαιρο λόγο του, προσέφερε μοναδικές ευκαιρίες γονίμου προβληματισμού και εμπνεύσεως, για την άσκηση του κατηχητικού έργου, τονίζοντας, αφενός μεν, την μοναδική, διαρκή και αναντικατάστατη αξία του κατηχητικού έργου στην Εκκλησία και μάλιστα όταν αυτό έχει ως τελικό αποδέκτη την νεολαία της σύγχρονης ταραγμένης εποχής, αφετέρου δε, την ανάγκη ενισχύσεως και εμπλουτισμού αυτού του ιερού έργου με την λελογισμένη αξιοποίηση των συγχρόνων μέσων της τεχνολογίας, με σκοπό την κατήχηση του λαού μας στα ζωηφόρα νάματα του Ευαγγελικού λόγου.

Μεταξύ άλλων, ο Σεβασμιώτατος ανέφερε και τα εξής: «Το κατηχητικό έργο, ως έκφραση και μαρτυρία της ποιμαντικής ευθύνης, διακονίας και αποστολής της Εκκλησίας μας, αποτελεί πρώτιστο και ιερό χρέος Της, κατά την εντολή του ιδίου του Κυρίου μας. Την σημασία και την σπουδαιότητα του έργου της κατηχήσεως της νεολαίας υπαγορεύουν το χρέος ποιμαντικής μας ευθύνης, οι ανάγκες των καιρών και οι πολλές και ποικίλες προκλήσεις.

Η Εκκλησία απηλλαγμένη από φοβικά σύνδρομα και μυωπικές συμπεριφορές, οφείλει να αξιοποιήσει δημιουργικά τις νέες δυνατότητες, που προσφέρει η ραγδαίως αναπτυσσόμενη τεχνολογία, στους σύγχρονους καιρούς, προστατεύουσα συγχρόνως τα παιδιά Της από υπαρκτές και επικίνδυνες ατραπούς.

Η χρήση του διαδικτύου, από τα μέλη της Εκκλησίας μας δεν πρέπει να συνδέεται μόνον με την αναγκαιότητα εκσυγχρονισμού του ποιμαντικού έργου Της και την αξιοποίηση των συγχρόνων επικοινωνιακών μέσων απ’ Αυτήν, προκειμένου να διαδώσει το μήνυμα του Ευαγγελίου στον σύγχρονο κόσμο, αλλά και με την υποχρέωση της πνευματικής περιφρουρήσεως του ποιμνίου Της.

Η Εκκλησία μας, ως μητέρα φιλόστοργη του λαού Της, οφείλει να αναδείξει διδακτικώς τις θετικές δυνατότητες του διαδικτύου, αλλά και να υποδείξει και τους κινδύνους, που ελλοχεύουν και μπορούν να βλάψουν τον άνθρωπο, ειδικώς δε τον έφηβο χρήστη του.

Η Εκκλησία επιλεκτικώς, με προσεκτικά βήματα και σύνεση, μπορεί και πρέπει, να αξιοποιήσει τις δυνατότητες, που Της δίδονται, για την κατά Θεόν πρόοδο του ποιμαντικού Της έργου, που έχει ως αποδέκτη τον άνθρωπο.

Στο μέτρο που η κατάχρηση των δυνατοτήτων του διαδικτύου, γεγονός απολύτως υπαρκτό και επικίνδυνο, επηρεάζει την ψυχοσωματική υγεία του νέου ανθρώπου, τότε, η Εκκλησία οφείλει να περιφρουρήσει και να ενημερώσει τα πνευματικά Της τέκνα για ό,τι ολέθριο συνεπάγεται η αδιάκριτη, αλόγιστη και υπέρμετρη χρήση του.

Η αγία Εκκλησία μας, καλείται να παράσχει τα πνευματικά εκείνα αντισώματα, που θα προφυλάξουν τους νέους μας και όχι μόνον, από τους κινδύνους των νέων τεχνολογιών, που συνεχώς αναπτύσσονται και εξελίσσονται, χωρίς να υπάρχει πάντοτε το ανάλογο αξιακό και ηθικό υπόβαθρο και αντίβαρο.

Το επόμενο βήμα, που είναι ήδη ορατό και έρχεται με μεγάλη ταχύτητα, εάν δεν είναι ήδη εδώ, είναι η πρόκληση της τεχνητής νοημοσύνης, η οποία, χωρίς το κατάλληλο νομικό και ηθικό πλαίσιο, θα οδηγήσει την ανθρωπότητα σε μία ανείπωτη σκλαβιά και καταδυνάστευση του ιδίου του ανθρώπου, από τα δημιουργήματά του, τις μηχανές.

Η Εκκλησία, σήμερα κιόλας, έχει χρέος, να δημιουργήσει τις πνευματικές εκείνες προϋποθέσεις, για τον σχεδιασμό και την ανάπτυξη μίας νέας ποιμαντικής, που θα λειτουργήσει ως ανάχωμα στην μεγάλη πρόκληση, της ανεξέλεγκτης, δηλαδή, ανάπτυξης της τεχνολογίας και της πληροφορικής, που πολύ σύντομα θα αντιμετωπίσει ο κόσμος ολόκληρος.

Με ρεαλισμό, οργανωμένο σχεδιασμό και μελέτη, προσευχή, έμπονη αγάπη για τον άνθρωπο, ως εικόνα του Θεού, πατώντας πάντοτε στο στέρεο έδαφος της αμωμήτου, ορθοδόξου πίστεως και παραδόσεως, δημιουργώντας γέφυρες συνεργασίας και συμπροβληματισμού με κοινωνικές ομάδες, που έχουν την ίδια με εμάς, καλή ανησυχία, οφείλουμε να καταθέσουμε την μαρτυρία της πίστεως στον μόνο Σωτήρα του κόσμου, τον Κύριό μας Ιησούν Χριστόν και της αγάπης στο πολυτίμητο πλάσμα του, τον άνθρωπο».

Μετά το πέρας των ομιλιών, ο Σεβασμιώτατος επέδωσε τα διοριστήρια έγγραφα στους κατηχητές και τις κατηχήτριες, καθώς και μία ευλογία ιδιαίτερη, ένα πόνημα αφιερωμένο στην Υπεραγία Θεοτόκο, υπό τον τίτλο: «Ω ΠΑΝΥΜΝΗΤΕ ΜΗΤΕΡ», ευχόμενος σε όλους, πλούσια την ευλογία του Θεού στη ζωή και καρποφόρο αμητό στη διακονία τους.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Η Εορτή της Αγίας Σκέπης και η μετάθεση της την 28η Οκτωβρίου

από

Η Εορτή της Αγίας Σκέπης και η
μετάθεση της την 28η Οκτωβρίου

(†) Μητροπολίτης Πισιδίας Σωτήριος Τράμπας

Σε όλον τον Ορθόδοξο κόσμο είναι γνωστή η Εορτή της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου, η οποία βασικά τελείται την 1ην Οκτωβρίου. (Με απόφαση της Εκκλησίας της Ελλάδος συνδέθηκε με την εθνική εορτή της 28ης Οκτωβρίου, για τη θαυμαστή προστασία του Έθνους κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ως γνωστόν, δέ, με το παλαιό Ημερολόγιο εορτάζεται την 14η Οκτωβρίου).

Και μόνον οι δύο αυτές λέξεις «Αγία Σκέπη», φέρουν στη μνήμη μας αναρίθμητα θαυμαστά γεγονότα, που καταδεικνύουν τη μητρική αγάπη της Παναγίας Μητέρας μας, τη σκέπη και προστασία που μας προσφέρει σε καιρούς κινδύνων, και την ακαταμάχητη βοήθειά Της στις δυσκολίες της ζωής μας.

Αλλά, πώς καθιερώθηκε αυτή η εορτή την 1η Οκτωβρίου; Είναι πολύ εντυπωσιακό το ιστορικό γεγονός που την καθιέρωσε.

Στη νότια πλευρά του ναού των Βλαχερνών στην Κωνσταντινούπολη, υπήρχε ένα παρεκκλήσιο, όπου φυλασσόταν σε ασημένια λειψανοθήκη η εσθήτα της Θεοτόκου. Στις αρχές του 10ου αιώνα, ένα βράδυ που γινόταν ολονυκτία στον Ναό των Βλαχερνών, πήγε και ο Άγιος Ανδρέας να συμμετάσχει στην ολονύκτια Αγρυπνία. Ο Άγιος Ανδρέας είναι γνωστός ως «διά Χριστόν σαλός» διότι, για να κρύβει την αγιότητά του από τους ανθρώπους προσποιούταν τον χαζό. Στον ναό των Βλαχερνών τη νύκτα εκείνη, τον συνόδευε ο νεαρός Επιφάνιος, ο οποίος αργότερα έγινε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Περί τα μεσάνυχτα, ξαφνικά, βλέπει ο μακάριος Ανδρέας την Υπεραγία Θεοτόκο στον αέρα να μπαίνει από την κεντρική πύλη του Ναού και να προχωρεί προς το Άγιο Βήμα. Φαινόταν πολύ υψηλή και είχε λαμπρή τιμητική συνοδεία λευκοφόρων Αγγέλων και αγίων. Ανάμεσά τους ξεχώριζαν ο τίμιος Πρόδρομος και ο θεολόγος Ιωάννης, που παράστεκαν δεξιά κι αριστερά τη Θεοτόκο. Από τους λευκοφόρους, άλλοι προπορεύονταν και άλλοι ακολουθούσαν ψάλλοντας ύμνους και άσματα πνευματικά.

Όταν η Παναγία με τη συνοδεία Της πλησίασε στον άμβωνα, που ήταν στο κέντρο του Ναού, είπε ο όσιος Ανδρέας στον συνοδό του Επιφάνιο:

-Βλέπεις την Παναγία Μητέρα και Δέσποινα του κόσμου;

-Ναι, τίμιε πάτερ, αποκρίθηκε ο νέος.

Η Θεοτόκος εν τω μεταξύ είχε γονατίσει και προσευχόταν για πολλή ώρα. Παρακαλούσε τον Υιό της για τη σωτηρία του κόσμου και έρραινε με δάκρυα το άγιο πρόσωπό της. Μετά τη δέηση μπήκε στο Άγιο Βήμα, όπου προσευχήθηκε για τους πιστούς που αγρυπνούσαν.

Όταν η Παναγία ολοκλήρωσε τη δέησή της, έβγαλε από την κεφαλή Της το αστραφτερό της μαφόριο (το κόκκινο ένδυμα που βλέπουμε στις εικόνες της Θεοτόκου να καλύπτει την κεφαλή και το σώμα) με μια σεμνή κίνηση, και καθώς ήταν μεγάλο, το άπλωσε σαν Σκέπη με τα πανάγια χέρια της επάνω στο εκκλησίασμα. Έτσι απλωμένο το έβλεπαν κι οι δυό τους για πολλή ώρα να εκπέμπει δόξα θεϊκή σαν ήλεκτρο. Όσο φαινόταν εκεί η Κυρία Θεοτόκος, φαινόταν και το μαφόριο να ακτινοβολεί. Όταν η Παναγία άρχισε να ανεβαίνει στον ουρανό, άρχισε και η Εσθήτα να συστέλλεται λίγο-λίγο και να χάνεται.

Αυτό το γεγονός, αλλά και τα θαύματα που σχετίζονται με την ιερά Εσθήτα της Θεοτόκου, έγιναν αφορμή να καθιερωθεί η εορτή της Αγίας Σκέπης, ήτοι της Προστασίας, που παρέχει η Παναγία σε όσους με πίστη επικαλούνται τη χάρη Της.

Αναρίθμητα είναι τα θαύματα της Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου. Αναφέρεται ότι όταν κάποτε είχε περικυκλωθεί η Κωνσταντινούπολη από τη θάλασσα με εχθρικά πλοία, ο Πατριάρχης πήρε από τον Ναό των Βλαχερνών την ιερά εσθήτα της Παναγίας την βούτηξε στα νερά και αμέσως ξεσηκώθηκε μεγάλη τρικυμία με αποτέλεσμα πολλά πλοία του εχθρού να βουλιάξουν και όσα απέμειναν να φύγουν σε κατάσταση πανικού.

Στα νεώτερα χρόνια, κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, πολλές φορές οι Έλληνες στρατιώτες έβλεπαν πάνω από τα χαρακώματα την μορφή της Παναγίας, να τους προστατεύει από τις βόμβες του εχθρού.

Αλλά πόσες φορές και καθένας από μας δεν είδε την σκέπη της Παναγίας μας να προστατεύει από ποικίλους κινδύνους και ανάγκες είτε δικούς μας ανθρώπους, είτε κι εμάς τους ιδίους!

Γι’ αυτό με εμπιστοσύνη οι χριστιανοί, σε κάθε κίνδυνο, σε κάθε πόνο μας, σε κάθε ανάγκη μας καταφεύγουμε στην Σκέπη της Παναγίας μας. Στη στοργική Μητέρα μας. Και στην Εορτή Της, γεμάτοι ευγνωμοσύνη σπεύδουμε στους ναούς να Την ευχαριστήσουμε, όπως μας προτρέπει ο υμνωδός:

Ἐλᾶτε νά τιμήσουμε πανευλαβῶς
τήν Σκέπην τήν ἱεράν τῆς τοῦ Κυρίου Μητρός,
τήν τούς πιστούς προστατεύουσαν ἀσφαλῶς,
καί τῶν δεινῶν καί θλίψεων ρύουσαν ἡμᾶς μητρικῶς.

Και να ικετεύσουμε την Παναγία μας με τα λόγια του υμνωδού:

Σκέπασον ἡμᾶς Παντάνασσα Δέσποινα,
μέ τήν Χάριν τῆς Σκέπης Σου τήν κραταιάν,
καί σῶσον ἐκ κινδύνων καί θλιβερῶν περιστάσεων,
τούς Σέ τιμώντας εὐλαβῶς.

Είθε η Αγία Σκέπη της Παναγίας μας να σκέπει, να φρουρεί και να διαφυλάττει όλους μας και να χαρίζει ειρήνη στον κόσμο. Αμήν.

Λουκάς, ένας θεοκίνητος ταλαντούχος ιατρός

από

Λουκάς, ένας θεοκίνητος ταλαντούχος ιατρός

Συγγραφέας: Χ.Φ.Δ.

Στις 18 Οκτωβρίου η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του αγίου αποστόλου και ευαγγελιστού Λουκά. Ενός ανθρώπου με πολλά έμφυτα και επίκτητα χαρίσματα, που αφιερώθηκαν όλα εξαγιασμένα στην ιερότερη υπόθεση της ιστορίας του κόσμου, τη διάδοση του Ευαγγελίου του Χριστού στην οικουμένη.

Καταγόταν, όπως αναφέρει ο ιστορικός της Εκκλησίας Ευσέβιος, από την Αντιόχεια της Συρίας (ΒΕΠΕΣ 19, 251). σπούδασε την ιατρική επιστήμη πιθανόν στην Ταρσό, όπου υπήρχαν διάφορες Σχολές εφάμιλλες των Σχολών της Αλεξάνδρειας και των Αθηνών. Η ρωμαϊκή νομοθεσία απαιτούσε από τους ιατρούς να έχουν πλήρη ιατρική κατάρτιση και, προκειμένου να ασκήσουν το επάγγελμά τους, έδιναν εξετάσεις σε ένα σύλλογο αρχιάτρων, οι οποίοι επί αρκετό διάστημα κατόπιν τους επιτηρούσαν στην εργασία τους.

Πνεύμα ανήσυχο και ερευνητικό ο Λουκάς σπούδασε, ως ιατρός πλέον στην Ταρσό, και φιλοσοφία. Εκεί τον συνάντησε ο απόστολος Παύλος, ο οποίος, μετά τη θαυμαστή αποκάλυψη του Ιησού Χριστού μπροστά στην πύλη της Δαμασκού σ’ αυτόν και την πίστη του στον Κύριο Ιησού, πήγε για ένα διάστημα στην πατρίδα του, την Ταρσό. Η γνωριμία του Λουκά με τον Απόστολο ήταν καθοριστική για τον ιατρό. Πίστευσε στο κήρυγμα του Ευαγγελίου, διότι έως τότε ήταν ειδωλολάτρης, βαπτίσθηκε στο όνομα του Ιησού Χριστού και έγινε πιστός ακόλουθος κι συνεργός του Αποστόλου των Εθνών.

Στο εξαίρετο βιβλίο “Παύλος” του Holzner γράφονται τα εξής γι’ αυτή τη γνωριμία: “Πόσο πολύτιμοι είναι κάτι τέτοιοι προσωπικοί δεσμοί και για τους ίδιους τους ανθρώπους και για τη βασιλεία του Θεού! Με το λαμπερό φως, που ξεπηδάει από τον Παύλο, έγινε κι ο Λουκάς παγκόσμια προσωπικότητα, και το έργο του έλαβε σημασία για την πορεία της ιστορίας της ανθρωπότητας. Έτσι η θεία Πρόνοια μας χάρισε δύο γεμάτες ζωή εικόνες της Εκκλησίας απ’ την περίοδο της ιδρύσεώς της. Η μία ζωγραφίστηκε απ’ το χέρι του Παύλου στις Επιστολές του, που πάλλονται από ζήλο για αγώνα, η άλλη απ’ το ήσυχο και σταθερό χέρι του χειρούργου, που χειριζόταν με την ίδια ευκολία και το νυστέρι και την γραφίδα” (σελ. 180).

Ο πιστός πλέον ιατρός Λουκάς άφησε το ιατρείο του, που πιθανόν να ήταν στην Τροία ή σε κάποιο άλλο λιμάνι, και ακολούθησε τον απόστολο Παύλο στις περιοδείες του. Αντιμετώπισε μαζί του τις αντιδράσεις των Εβραίων και των ειδωλολατρών, καθώς και τις δύσκολες εναλλαγές των στοιχείων της φύσεως. Βοηθούσε τον Απόστολο ως ιατρό στις φρικτές ώρες της εξάψεως της ασθενείας του σκόλοπά του και δεν τον άφηνε μόνο του και στις σκληρές στιγμές της εγκαταλείψεώς του από τους άλλους και της φυλακίσεώς του. Το αναφέρει με ευγνωμοσύνη ο Απόστολος στις Επιστολές του (βλ. Κολασ. δ’ 14, Β’ Τιμ. δ’ 11, Φιλήμ. 24).

Σύμφωνα με την Παράδοση, μετά το μαρτυρικό θάνατο του αποστόλου Παύλου, ο άγιος κήρυξε το Ευαγγέλιο στη Δαλματία, στη Γαλλία, στην Ιταλία και στην Αχαΐα. Το τελευταίο το αναφέρει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος (PG36, 228). Κήρυξε επίσης και στη Βοιωτία. Λέγεται δε ότι πέθανε με μαρτυρικό θάνατο κρεμασμένος από κλαδί ελιάς. Το ιερό λείψανό του μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη επί αυτοκράτορα Κωνσταντίου.

Ο άγιος Λουκάς, με τη χάρη και το φωτισμό του παναγίου Πνεύματος, έγινε ο θεόπνευστος Συγγραφέας των δύο από τα είκοσι επτά βιβλίων της Καινής Διαθήκης. Συνέγραψε το τρίτο από τα τέσσερα Ευαγγέλια και τις “Πράξεις των Αποστόλων”.

Ειδικοί μελετητές σημειώνουν ότι ο άγιος “Λουκάς θεωρείται γενικώς ως ο ορθότερον και καλλιεπέστερον των λοιπών Ευαγγελιστών χρησιμοποιών την ελληνικήν… Το λεκτικόν του Λουκά, εν τω συνόλω του εξεταζόμενον, θεωρείται πλούσιον, λίαν ακριβολόγον, η δε φιλολογική αξία του τυγχάνει αναμφισβήτητος… δι’ ολίγων ενίοτε λέξεων εμφανίζει μεγάλας ιδέας… Ο μετά προσοχής μελετών το Ευαγγέλιον του Λουκά αισθάνεται ότι ζη εις μίαν ατμόσφαιραν πλήρη ελπίδος” (Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια 8, 373).

Θεωρείται ως ο Ευαγγελιστής του ελέους και της ευσπλαχνίας του Θεού. Αυτός μας διέσωσε τις ανεπανάληπτες Παραβολές του Ασώτου, του Καλού Σαμαρείτου, του Απολωλότος προβάτου κλπ. Μόνος αυτός περιγράφει με ζωηρότητα τη μετάνοια του Ζακχαίου και της αμαρτωλής γυναίκας που άλειψε με μύρο τα πόδια του Ιησού.

Αυτός μόνος κατέγραψε επίσης τη θαυμάσια ωδή της Θεοτόκου, “Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον…”. Τη Θεοτόκο συνάντησε και γνώρισε προσωπικά, όταν συνόδευσε τον απόστολο Παύλο στο τελευταίο του ταξίδι στα Ιεροσόλυμα. Έγινε ιδιαίτερη τιμή και χάρη στον άγιο Λουκά να γνωρίσει, όπως αναφέρουν οι ερμηνευτές των Αγίων Γραφών, την Παναγία και να ακούσει από το πανάγιο στόμα της λεπτομέρειες του Ευαγγελισμού της, της Γεννήσεως του Σωτήρος, της Προσκυνήσεως των ποιμένων, της Υπαπαντής κ.ά. που μόνος αυτός κατέγραψε στο Ευαγγέλιό του. Πώς θα τα διηγόταν αλήθεια Εκείνη και πώς θα την άκουγε ο Άγιος!

Και με το χάρισμα της ζωγραφικής, που του χάρισε ο Θεός, αποτύπωσε κατόπιν την αγία μορφή της, όπως την είχε δει, στις πρώτες ιερές εικόνες της, τις οποίες κατά την Παράδοση φιλοτέχνησε.

Στο βιβλίο των “Πράξεων των Αποστόλων” ο άγιος Λουκάς παρουσιάζει ως χαρισματούχος ιστορικός της ζωής και δράσεως της πρώτης Εκκλησίας και ως άλλος ακριβής χρονικογράφος της διαδόσεως του Ευαγγελίου στον τότε γνωστό κόσμο. Πίσω όμως από όσα καταγράφει ο Άγιος “αδρομερών και παχυμερών”, όπως παρατηρεί ο ιερός Χρυσόστομος (ΕΠΕ 15, 26), δηλαδή πίσω από τα πλέον σημαντικά γεγονότα που έχουν γραφεί περιληπτικά, διαφαίνεται η παρουσία του Αγίου Πνεύματος, που κατηύθυνε την πορεία της Εκκλησίας, αλλά και την πένα του αγίου συγγραφέως.

Αξίζει να προστεθεί ότι το βιβλίο των “Πράξεων ων Αποστόλων” δεν είναι μόνο ιστορία. Περιλαμβάνει και δεκαοκτώ θαυμάσιες δημηγορίες, οι οποίες καταλαμβάνουν το 1/4 περίπου του βιβλίου, συνολικά 255 στίχους. Δημηγορίες του αποστόλου Πέτρου, του πρωτομάρτυρος Στεφάνου, του αποστόλου Παύλου, του αδελφοθέου Ιακώβου κ.ά.. Τις δημηγορίες αυτές, που εκφωνήθηκαν οι περισσότερες στην αραμαϊκή διάλεκτο, τις κατέγραψε -περιληπτικά βέβαια- ο άγιος Λουκάς στην ελληνική γλώσσα, χωρίς να διαθέτει τα δικά μας σύγχρονα τεχνικά μέσα, με ακρίβεια και αποδίδοντας του ουσιώδες νόημά τους, χάρη στο φωτισμό και τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος. Και κάθε μελετητής τους μένει έκθαμβος μπροστά στο βάθος και στον πλούτο των νοημάτων τους.

Ποιος θα γνώριζε αλήθεια σήμερα, ότι έζησε πριν είκοσι αιώνες κάποιος γιατρός από την Αντιόχεια με το όνομα Λουκάς; Και ποιος θα μελετούσε σήμερα οποιοδήποτε βιβλίο του, που θα είχε τυχόν συγγράψει; Από τότε όμως που παρέδωσε τον εαυτό του στο Χριστό με τις ικανότητες, τις γνώσεις και τη ζωτικότητά του, το όνομά του και ο λόγος του βρίσκονται πάντοτε στην επικαιρότητα. Έγινε και είναι οδηγός εκατομμυρίων ψυχών σ’ όλη την οικουμένη· και θα φωτίζει τους δρόμους μας μέχρι συντελείας των αιώνων.