ΑΓΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2019
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΔΙΔΑΧΗ
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΟΙΣ
«Ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, καί ἐθεασάμεθα
τήν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρά πατρός,
πλήρης χάριτος καί ἀληθείας» (Ἰω. 1, 14).
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Τό ὑπερφυές μυστήριο τῆς ἐν χρόνῳ γεννήσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ φωτίζει καί πάλι χαρμονικῶς τήν ζωήν μας καί μᾶς προσκαλεῖ νά διέλθωμεν βιωματικῶς καί λειτουργικῶς στήν Βηθλεέμ τῆς πίστεως, γιά νά προσκυνήσουμε μέ εὐλάβεια, κατάνυξη καί δοξολογικό φρόνημα τό θεῖον βρέφος. «Μητρόπολη τῶν ἑορτῶν», ὀνομάζει τά Χριστούγεννα ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, «γενέθλιο ἡμέρα τῆς ἀνθρωπότητος» καί «κοινή ἑορτή πάσης τῆς κτίσεως» ὁ Μέγας Βασίλειος, «ἑορτή τῆς ἀναδημιουργίας» καί «σεισμόν γῆς» ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Ὁ ἀθάνατος Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Εἷς τῆς Παναγίας Τριάδος, γεννᾶται ὡς ἄνθρωπος τέλειος ἐκ τῆς ἁγίας Θεοτόκου, χωρίς νά παύσει ποτέ νά εἶναι Θεός. Γίνεται ὁ Κτίστης καί Θεός μας, ὁ «πρωτότοκος ἐν πολλοῖς ἀδελφοῖς ἀδελφός μας» (Ρωμ. 8, 29). Αὐτό τό μοναδικό γεγονός τῶν αἰώνων, τό «μέγα τῆς εὐσεβείας μυστήριον» (Α’ Τιμ. 3, 16), ἡ πανευφρόσυνη ἀρχή ὅλων τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἑορτῶν καί πανηγύρεων, φανερώνει στόν κόσμο, ὁρατό καί ἀόρατο, τήν ἀγάπη, τήν σοφία, τήν δικαιοσύνη καί τήν δύναμη τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, εὐδοκίᾳ τοῦ Πατρός καί συνεργίᾳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος γίνεται καί υἱός τοῦ ἀνθρώπου. Πουθενά ἀλλοῦ ὁ ἄνθρωπος δέν εὑρίσκει τό βαθύτερο νόημα τῆς ὑπάρξεώς του καί τήν ἀπώτατη ὑπαρξιακή του καταξίωση, ὅσο στήν ταπεινή φάτνη τῆς Βηθλεέμ, ἐκεῖ ὅπου ὁ Θεός καί ὁ ἄνθρωπος ἑνώθησαν ἐν ἁγίῳ Πνεύματι ἀχωρίστως ἀδιασπάστως, ἀσυγχύτως καί ἀδιαιρέτως στό Θεανδρικό πρόσωπο τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ. Ἐκεῖνος ἐνηνθρώπησε, ὥστε ἐμεῖς νά γίνουμε κατά χάριν Θεοί. Ἐκεῖνος ἐπτώχευσεν, ὥστε ἐμεῖς νά πλουτίσουμε, πλουτισμόν θεογνωσίας καί ζωῆς. Ἐκεῖνος ἐταπείνωσε «τό ἀταπείνωτον ὕψος Του», γιά νά ὑψωθοῦμε ἐμεῖς. Ὁ θεόκτιστος καί θεόπλαστος ἄνθρωπος, γίνεται πλέον καί θεοχώρητος.
Τό μεγαλειώδες θαῦμα τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως, ξεπερνᾶ σέ μεγαλεῖο καί θάμβος ὅλα «ὅσα ἐποίησεν ὁ Κύριος». Ὑπερβαίνει ἀκόμη καί αὐτό τό θαῦμα τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου. Τότε ὁ Θεός δημιουργεῖ ἀπό τό μηδέν «δι’ ἄκραν ἀγαθότητα» τόν ἀόρατο καί ὁρατό κόσμο. Στήν πλάση τοῦ ἀνθρώπου, «τοῦ κρείττονος μετέδωκε»! Μέσα στό χῶμα ἔκρυψε τήν πνοή Του! Στήν ἐνανθρώπησή Του ὁ Ἴδιος «ταπεινούμενος δι’ εὐσπλαγχνίαν», «μεταλαμβάνει τοῦ χείρονος», γίνεται δημιούργημα. Ὁ Κτίστης γίνεται κτῖσμα. Τί μεγαλύτερο καί ἁγιώτερο εἶδε ποτέ ὁ κόσμος; Τό ἄδυτο καί ἀνέσπερο Φῶς, πού φωτίζει κάθε ἄνθρωπο πού ἔρχεται στόν κόσμο, ἔλαμψε σωματικῶς μέσα στήν ἀχλύ τῆς ἀνθρωπίνης ἱστορίας, προσφέροντας «περίσσειαν χάριτος». Δέν χάρισε στόν βαρέως πάσχοντα ἄνθρωπο, ὁ ἐνανθρωπήσας Κύριος μόνο τό ἄριστο φάρμακο «ἀλλά καί ὑγείαν καί εὐμορφίαν καί τιμήν καί δόξαν καί ἀξιώματα πολύ τήν ἡμετέραν ὑπερβαίνοντα φύσιν» (Ἰωάννου Χρυσοστόμου, PG 60, σ. 476). Τό ἁγιώτατο μυστήριο τῆς ἐν χρόνῳ γεννήσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ συνιστᾶ τήν ἀκριβεστάτη ἐκπλήρωση ὅλων τῶν προφητειῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τήν φιλανθρωποτάτη ἀπάντηση τοῦ οὐρανοῦ στήν ἐναγώνια προσδοκία καί τήν λαχτάρα ὅλων τῶν λαῶν τοῦ κόσμου καί τόν ἐγκαινισμό τῆς καινῆς ἐν Χριστῷ κτίσεως.
Εὐλογημένοι χριστιανοί μου,
Μέσα στήν παγκόσμια πνευματική σύγχυση, τήν οἰκονομική κρίση, τούς πολέμους καί τίς ἀκαταστασίες τῶν ἡμερῶν μας, ἀκούγεται καί πάλιν ἐφέτος ἀπό τῶν ὀρέων τῆς ἁγίας Βηθλεέμ, ὡς ἀπό ἄμβωνος ὑψηλοῦ, ἀγγελολάλητος ἡ εἰρηνοφόρος εἴδησις ὅτι, ὁ «Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί» (Α’ Τιμ. 3, 16), ὅτι «ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ, ὅς ἔστιν Χριστός Κύριος» (Λκ, 2, 11).
Ὁ Χριστός «ἀεί γεννᾶται» διά τῆς Ἐκκλησίας Του μυστικῶς μέσα στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων πού ἀγωνίζονται νά ἔχουν στή ζωή τους τό ἡσυχαστικό καί ταπεινό φρόνημα τῶν ποιμένων, τόν ἔνθεο ζῆλο καί τήν ἁγία ὑπομονή τῶν Μάγων, τήν θαυμαστή πίστη καί τή στοργή τοῦ μνήστορος Ἰωσήφ, τήν ἡλιόφωτη καθαρότητα καί τήν τελεία ὑπακοή τῆς ἁγίας Παρθένου. Ὁ Χριστός ἀεί γεννᾶται στίς καρδιές ὅσων δέν προσκυνοῦν τά ψεύτικα εἴδωλα πού ὑψώνουν ἡ μισανθρωπία τοῦ Διαβόλου καί ἡ ἀνθρώπινη παραφροσύνη. Ὁ Χριστός ἀεί γεννᾶται στίς καρδιές ἐκείνων πού ἐπιλέγουν νά ἀσφαλίσουν, νά ἁγιάσουν, νά φωτίσουν τήν ζωή τους μέσα στήν φιλόστοργη ἀγάπη καί τήν σωτήρια φροντίδα τῆς πνευματικῆς μητέρας ὅλων μας, τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας μας, πού εἶναι ὁ μυστικός Οἶκος τοῦ οὐρανίου Ἄρτου, ἡ νοητή Βηθλεέμ, ὁ ἄσειστος «στῦλος καί ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας» (Α’ Τιμ. 3, 15).
Ἡ γέννηση τοῦ Κυρίου μας σηματοδοτεῖ τήν ὀντολογική ἀναγέννηση καί ἀνάπλαση τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος διά τῆς πίστεως ἀπολαμβάνει πλέον τό ἀκριβό προνόμιο τῆς θείας υἱοθεσίας. «Ὅσοι δέ ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι, τοῖς πιστεύουσιν εἰς τό ὄνομα αὐτοῦ» (Ἰω. 1, 12). Ἄς κάνουμε μία νέα ἀρχή στήν ζωή μας. Ἄς ἀφήσουμε πίσω τό ψεύτικο, τό ἐπιφανειακό, τό κοσμικό, τό ἀφώτιστο. Νά τολμήσουμε νά ζήσουμε τά Χριστούγεννα τῆς πίστεως, τῆς εἰρήνης, τῆς ἡσυχίας, τῆς ἀγάπης, τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἄς ἀκολουθήσουμε μέ ὑπομονή, ἐγκαρτέρηση, πίστη καί ταπείνωση, τό φωτοβόλο ἄστρο τῆς θείας Βηθλεέμ. Ἐκεῖνο θά μᾶς ὁδηγήσει μέ ἀσφάλεια στόν γεννηθέντα Κύριό μας, πού εἶναι ἡ ζωή καί ἡ σωτηρία.
Ἐλᾶτε, ἀδελφοί, νά παρακαλέσωμεν ἀπό καρδίας, σύμφωνα μέ τήν προτροπή τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου «τόν γεννηθέντα Δεσπότην καί τήν αὐτόν γεννήσασαν Θεοτόκον Μαρίαν, νά μᾶς ἀξιώσουν νά περάσωμεν τάς ἡμέρας ταύτας τάς καλουμένας Δωδεκαήμερον μέ εὐταξίαν καί σεμνότητα, μέ σωφροσύνην καί χρηστοήθειαν, μέ ἐλεημοσύνην καί φιλοπτωχείαν, καί μέ κάθε ἄλλην ἀγαθοεργίαν καί ἀρετήν, καθώς πρέπει εἰς τούς χριστιανούς· ὄχι μέ τρυφάς καί ξεφαντώματα, ὄχι μέ τραγούδια καί παιγνίδια, ὄχι μέ χορούς καί ἄλλα μιαρά καί ἐθνικά ἔργα, εἰς τά ὁποῖα χαίρει μέν καί σκιρτᾷ ὁ Διάβολος, λυπεῖται δέ καί θρηνεῖ ὁ Δεσπότης Χριστός»1.
Ἡ δέ χάρις καί τό ἄπειρον ἔλεος τοῦ δι’ ἡμᾶς καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ Λόγου εἴησαν μετά πάντων ἡμῶν. Ἀμήν.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΤΕΧΘΗ, ΑΔΕΛΦΟΙ! ΑΛΗΘΩΣ ΕΤΕΧΘΗ!
Χρόνια εὐλογημένα καί ἅγια.
Διάπυρος πρός τόν γεννηθέντα Κύριον εὐχέτης σας
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Σερρῶν καί Νιγρίτης Θεολόγος
Πηγή: 1) Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, Ἑορτοδρόμιον, ἐκ τῆς τυπογραφίας Νικολάου Γλυκῦ, ἐν Βενετίᾳ 1836, σ. 123.
