Τῆ αὐτῆ ἡμέρα, Κυριακή δευτέρα ἀπό τοῦ Πάσχα, τά ἐγκαίνια ἑορτάζομεν τῆς Χριστοῦ Ἀναστάσεως, καί τήν τοῦ Ἀγίου Ἀποστόλου Θωμά ψηλάφησιν.

Τῆ αὐτῆ ἡμέρα, Μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἱερομάρτυρος Νικήτα τοῦ νέου, τοῦ ἐν Σέρραις ἀθλήσαντος ἐν ἔτει σωτηρίω αωη! (1808).

Τήν ἑπομένη μετά τό Πάσχα Κυριακή, μνημονεύεται ἡ ψηλάφηση τοῦ Θωμᾶ. Ὁ μαθητής αὐτός ἐνῶ στήν ἀρχή ἀμφέβαλε γιά τήν Ἀνάσταση, ὅταν ἐμφανίσθηκε ὁ Κύριος καί Τόν εἴδε ὅπως οἰ ἄλλοι Ἀπόστολοι καί ἄκουσε τόν Ἰησοῦ νά τοῦ λέγει, νά ἀγγίξει τίς πληγές του, ἀπό τά καρφιά τῆς σταυρώσεως του ἀναφώνησε: “Ὁ Κύριος μου καί ὁ Θεός μου”.

Ὁ Ἀπόστολος Θωμᾶς πρῶτος μετά τήν Ἀνάσταση κήρυξε τή θεότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος ἄν καί πέθανε ὡς ἄνθρωπος, ἀναστήθηκε ὡς Θεός.

Ἡ τοπική μας Ἐκκλησία ἔχει καθιερώσει τήν ἡμέρα αὐτή νά τιμᾶται καί ἡ μνήμη τοῦ Ἁγ. Ἐνδόξου Ἱερομάρτυρος Νικήτα τοῦ Νέου. Ἀγάλλεται ἐν Κυρίω γιά τόν ἅγιο Νικήτα τόν Νέο, πού ἤθλησε ὡς ἀνδρεῖος στρατιώτης Χριστοῦ στήν πόλη τῶν Σερρῶν τή νύχτα τοῦ Μεγάλου Σαββάτου τοῦ ἔτους 1808. Ἡ γενναιόφρων ἄθληση του καί τό μαρτυρικό του τέλος ἐπεσφράγισαν μία σταυροαναστάσιμη πορεία ζωῆς, ἀφιερωμένης ἀποκλειστικῶς καί μόνο στόν ἐρασμιώτατο τῆς Ἐκκλησίας μας Νυμφίο Χριστόν.

Στολισμένος μέ τή χάρη τῆς ἁγίας ἱερωσύνης ὁ ἱερός Νικήτας, τό εὐωδέστατο αὐτό ἄνθος τοῦ Ἀθωνικοῦ μοναχισμοῦ, ἀναζωπύρωσε στά Σέρρας πού ἐστέναζαν ὡς καί ἡ ὑπόλοιπη πατρίδα, κάτω ἀπό τό ζυγό σκληροῦ τυράννου τήν ἐλπίδα τῆς πνευματικῆς ἐλευθερίας, νοουμένης καί βιουμένης ἀπό τόν κάθε ἄνθρωπο ὡς δυνατότητα ἀπαλλαγῆς, μέ τή χάρη τοῦ Χριστοῦ, ἀπό τά θανατηφόρα δεσμά τῆς ἁμαρτίας. Ὁ Ἁγ. Νικήτας ὁ Νέος, ὅμως ἐκεῖνο τό βράδυ τοῦ Μεγ. Σαββάτου τοῦ 1808, μέ τό μαρτυρικό του θάνατο, ἔγινε γιά τόν κάθε Σερραῖο καί ὁ προάγγελος τῆς ἀναστάσεως τοῦ ὑπόδουλου Γένους πού μετά ἀπό λίγα χρόνια ἐπρόκειτο νά ἀναστηθεῖ ὕστερα ἀπό μία μακραίωνη παραμονή στόν Ἅδη τῆς σκλαβιᾶς.