Τῆ Κυριακῆ τρίτη ἀπό τοῦ Πάσχα, τήν τῶν ἀγίων γυναικῶν Μυροφόρων ἑορτήν ἑορτάζομεν, ἔτι δέ μνείαν ποιούμεθα καί τοῦ ἐξ’ Ἀριμαθαίας Ἰωσήφ, ὅν ἦν μαθητής κεκρυμμένος πρός δέ καί τοῦ νυκτερινοῦ μαθητοῦ Νικοδήμου.

Ἡ τρίτη Κυριακή ἀπό τό Πάσχα, εἶναι ἀφιερωμένη στίς Μυροφόρες ἐκεῖνες γυναῖκες, πού πῆγαν νά ἀλείψουν μέ μύρα τό σῶμα τοῦ Κυρίου, καθώς ἐπίσης καί στούς δύο ἐκείνους ἄρχοντες, τόν Ἰωσήφ τόν ἀπό Ἀριμαθαίας καί τόν Νικόδημο. Πρόκειται γιά μεγάλες μορφές πού μεταξύ ἄλλων μᾶς δίδουν καί τά ἑξῆς μηνύματα: α) Ἡ τόλμη τοῦ Ἰωσήφ καί τοῦ Νικοδήμου, πού ἔδειξαν κατά τήν κρίσιμη ὥρα τοῦ θανάτου τοῦ Κυρίου, ἀποτελεῖ βασική ἔκφραση τῆς χριστιανικῆς μαρτυρίας. Ὁ πιστός δείχνει τήν πιστότητα του στόν Σταυρωθέντα Χριστό, ὄχι μόνο τίς ὧρες πού τό Εὐαγγέλιο θριαμβεύει, ἀλλά κυρίως στήν περίοδο τῶν διωγμῶν καί τῆς θυσίας. β) Ἡ μεγάλη ἀγάπη τῶν Μυροφόρων πρός τόν Κύριο τίς ἀξιώνει πρῶτες αὐτές νά τόν ἰδοῦν ἀναστάντα καί νά ἀκούσουν, ἀλλά καί νά μεταφέρουν τό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως. Αὐτό σημαίνει ὅτι ἡ ἀγάπη πρός τόν Σωτῆρα Χριστό εἶναι ὁ μόνος καί ὁ πιό ἀσφαλής δρόμος πού ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο στή θεογνωσία.