Ἅγιος Κάλλιστος

από

Ἅγιος Κάλλιστος

Τῆ εἰκοστῆ τοῦ μηνός Ἰουνίου, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρός ἡμῶν, Καλλίστου τοῦ Α’, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, τοῦ λοιμικῆ νόσω ἐν τῆ πόλει τῶν Σερρῶν τελειωθέντος ἐν ἔτει χιλίω τριακοστῶ ἑξηκοστῶ τετάρτω (1364) ἀπόγεννήσεως τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ Ἅγιος Κάλλιστος ὑπῆρξε λόγιος ἱερομόναχος Ἁγιορείτης, πού ἀσκήτευε στή Σκήτη Μαγουλᾶ τῆς Μονῆς Ἰβήρων, καί τόν ὁποῖο ὁ αὐτοκράτορας Ἰωάννης Κατακουζηνός, ἀνύψωσε στόν οἰκουμενικό θρόνο τό 1350, διάδοχο τοῦ Ἰσιδώρου Μετά τέσσερα χρόνια πατριαρχείας, ἀναγκάστηκε νά παραιτηθεῖ καί ἀποσύρθηκε στή Μονή τοῦ Ἁγίου Μάμαντα καί ἀπό ᾿κεῖ στήν Τένεδο. Ἀλλά τόν κάλεσαν γιά δεύτερη φορά στόν οἰκουμενικό θρόνο (1355-1363) μετά τήν πτώση τοῦ Πατριάρχη Φιλοθέου. Ὅταν ὅμως ἧταν ἀπεσταλμένος στήν ἡγεμονίδα τῆς Σερβίας Ἐλισάβετ καί ἧρθε στίς Σέρρες στίς ἀρχές Ἰουνίου τοῦ 1364. Ὅμως, ὁ Πατριάρχης Κάλλιστος Α’ ἀσθένησε ἀπό λοιμώδη νόσο καί τελείωσε τό βίο του ἀπρόοπτα στήν πόλη τῶν Σερρῶν.

Ἡ ἡγεμόνας Ἐλισάβετ ἐνταφίασε μέ μεγαλοπρέπεια τόν Πατριάρχη στή Μητρόπολη τῶν Σερρῶν. Ἀσφαλεῖς ἐνδείξεις βεβαιώνουν πώς τό μεγαλοπρεπές παρεκκλήσι, ἀριστερά τῆς εἰσόδου τοῦ Ἱ. Προσκηνηματικοῦ Ναοῦ τῶν Ἁγ. Θεοδώρων, στεγάζει τόν τάφο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Καλλίστου Α’.

Ἡ Ἐκκλησία μας συγκατέλεξε τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη Κάλλιστο Α’, μεταξύ τῶν ἁγίων της καί ὅρισε ἡ μνήμη του νά ἑορτάζεται στίς 20 Ἰουνίου.

Ἡ Ἱερά Μητρόπολη μας τιμᾶ καί πανηγυρίζει τήν ἱερή μνήμη του μέ πανηγυρικό Ἑσπερινό καί Πανηγυρική Θ. Λειτουργία πού τελοῦνται στόν Ἱ. Προσκυνηματικό Ναό τῶν Ἁγ. Θεοδώρων.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

από

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

Τῆ Κυριακῆ μετά τήν Πεντηκοστήν, τήν τῶν ἀπανταχοῦ τῆς οἰκουμένης ἑν Ἀσία, Λιβύη καί Εὐρώπη, Βορρᾶ τε καί Νότω Ἁγίων πάντων ἑορτήν ἑορτάζομεν.

Τόν κάθε ἕνα ἀπό τούς γνωστούς Ἁγίους τιμοῦμε εἰδικά σέ κάποια μέρα τοῦ χρόνου. Ἐπειδή ὅμως πολλοί μᾶς εἶναι ἄγνωστοι καί ὁ ἀριθμός τους πολλαπλασιάστηκαι κατά καιρούς, γι’αὐτό ἡ Ἐκκλησία ὅρισε, μιά συγκεκριμένη γιορτή. Ἔτσι, τήν ἡμέρα αὐτή, τιμᾶμε μέ εὐλάβεια ὅλους τούς Δίκαιους, Προφῆτες, Ὅσιους, ἄνδρες καί γυναῖκες μαζί, γνωστούς καί ἄγνωστους, ὅσους ἀπό τόν Ἀδάμ μέχρι τώρα ἀπεβίωσαν μέ εὐσέβεια καί μέ τά καλά τους ἔργα δόξασαν τόν Θεό. Αὐτούς ὅλους καί αὐτές ἐπίσης τίς στρατιές τῶν Ἀγγέλων, πρίν ἀπ’αὐτούς δέ καί μαζί μέ ὅλους τήν Παναγία Θεοτόκο καί ἀειπάρθενο Μαρία, τιμᾶμε σήμερα μέ τήν παροῦσα γιορτή, προβάλλοντας τή ζωή της σάν παράδειγμα ἀρετῆς. Καί παρακαλοῦμε ὅλους αὐτούς τούς Ἁγίους νά πρεσβεύουν στόν Θεό γιά μᾶς προκειμένου ἡ χάρη καί τό ἄπειρο ἔλεος Του νά εἷναι μαζί μέ ὅλους μας.

ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

από

ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Τῆ Δευτέρα τῆς Πεντηκοστῆς, αὐτό τό Πανάγιον καί ζωοποιόν καί παντοδύναμον ἑορτάζομεν Πνεῦμα, τόν ἔνα τῆς Τριάδος Θεόν, τό ὁμότιμον καί ὁμούσιον καί ὁμόδοξον τῶ Πατρί καί τῶ Υιῶ.

Εἶναι γεγονός ὅτι σήμερα οἱ πιστοί ἀγνοοῦν τό Πνεῦμα τό Ἅγιον. Ὄχι σάν ὁρολογία, ἀλλά σάν Ζωή καί Φῶς καί Δύναμη. Σάν τό τρίτο Πρόσωπο τῆς Ἁγ. Τριάδος, πού ἔχει ἄμεση σχέση μέ τήν καθημερινή ζωή μας περισσότερο ἀκόμη καί ἀπό τήν ἀναπνοή μας. Ἄν εἴμαστε χριστιανοί τό ὀφείλουμε στό Ἅγ. Πνεῦμα. Γιατί αὐτό τελεῖ τό μυστήριο τοῦ βαπτίσματος. Ἄν ἀξιούμαστε νά κοινωνοῦμε τό Σῶμα καί τό Αἶμα τοῦ Κυρίου, στό Πνεῦμα τό Ἅγιο τό ὀφείλουμε ὄχι μόνο γιατί καθαγιάζει τά Τίμια Δῶρα, ἀλλά καί γιατί καθαρίζει τόν ἐσωτερικό μας κόσμο. Αὐτό μᾶς ὁδηγεῖ στήν μετάνοια, αὐτό δημιουργεῖ μέσα μας τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό καί τήν ἀρετή, αὐτό ἀναδεικνύει τόν κάθε ἄνθρωπο ναό τοῦ Θεοῦ(Β’ Κορ. 6,16), τόν θεοποιεῖ, τόν ὁδηγεῖ στήν τελείωση καί στήν ἐκπλήρωση τοῦ προορισμοῦ του.

Καυχῶνται βέβαια σήμερα οἱ ἄνθρωποι γιά τίς δυνάμεις πού κατέχουν. Καί εἷναι πράγματι τεράστιες καί καταπληκτικές. Λησμονοῦν ὅμως ὅτι χωρίς τήν χάρη καί τόν φωτισμό τοῦ Ἁγ. Πνεύματος αὐτές μεταβάλλονται σέ δυνάμεις καταστροφῆς καί ὡμῆς βίας. Ἔχουμε πικρή πεῖρα αὐτοῦ ὅλοι μας. Πίστη τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλά καί βεβαίωση τῆς ἱστορίας εἷναι ὅτι μόνο κάτω ἀπό τήν ζωοποιό χάρη τοῦ Ἁγ. Πνεύματος εἷναι δυνατόν νά ἀξιοποιηθοῦν τά χαρίσματα γιά τό καλό τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά καί τοῦ κόσμου.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

από

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

Τῆ Κυριακῆ ὀγδόη ἀπό τοῦ Πάσχα, τήν ἁγίαν Πεντηκοστήν ἑορτάζομεν.

“Μέγα καί σεβάσμιον μυστήριον” χαρακτηρίζει ὁ ὑμνοδός τήν Πεντηκοστή. Καί εἶναι. Ἑορτάζουμε κατ’αυτήν “τήν ἐπιδημίαν”, τήν κάθοδο τοῦ Ἁγ. Πνεύματος, πού εἶχε ὑποσχεθεῖ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος (Πραξ. 1,8). Εἶναι ἡ πιό μεγάλη ἡμέρα τῆς Εκκλησίας, γιατί “ἡ ἐπιφοίτησις” τοῦ Ἁγ. Πνεύματος στούς μαθητές τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ τήν ὁλοκλήρωση τοῦ ἔργου τῆς σωτηρίας. Ὅλα ὅσα ἔκανε ὁ Κύριος γιά τήν λύτρωση τοῦ ἀνθρώπου ὁλοκληρώθηκαν μέ τήν κάθοδο τοῦ Ἁγ. Πνεύματος, τό ὁποῖο φωτίζει τόν ἄνθρωπο, τόν ὁδηγεῖ στήν ἀλήθεια, τελεῖ τά Μυστήρια καί ἁγιάζει τούς πιστούς.

Ἡ Πεντηκοστή εἶναι ἡ γενέθλιος ἡμέρα τῆς Εκκλησίας.
Κατ’αὐτήν μετά ἀπό τό φωτισμένο καί ἐμπνευσμένο ἀπό τό Ἁγ. Πνεῦμα συγκλονιστικό κήρυγμα τοῦ ἀπ. Πέτρου, πίστευσαν καί βαπτίσθηκαν τρεῖς χιλιάδες ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι καί ἀπετέλεσαν τήν πρώτη Ἐκκλησία. Αὐτό τό Ἅγ. Πνεῦμα μένει στήν γῆ μας καί συγκροτεῖ διαρκῶς “ὅλον τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας”. Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον εἶναι ἡ ψυχή, ἡ ζωή, ἡ δύναμη τῆς Ἐκκλησίας. Δέν ἔχει καί οὔτε πρέπει νά ἔχει κοσμική δύναμη ἡ Ἐκκλησία. Δύναμη της εἶναι τό Πνεῦμα τό Ἅγιον στό ὁποῖο ὀφείλεται ἡ ἁγιότητα καί ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας καί ὅλα τά χαρίσματα της.