Εγκύκλιοι

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΕΡΡΩΝ ΚΑΙ ΝΙΓΡΙΤΗΣ

ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Πρός τούς εὐσεβείς χριστιανούς τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

Ἡ μνήμη ὅλων τῶν Ἁγίων τῆς πίστεώς μας, μᾶς ὑπενθυμίζει μέ τόν πιό δυνατό τρόπο τόν πραγματικό σκοπό τῆς ζωῆς μας, πού δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν ἁγιασμό μας, πού ἀποτελεῖ τό ἁγιώτατο θέλημα τοῦ Κυ­ρίου μας. Αὐτό τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, πίστευσαν, ὑπηρέτησαν καί ἐβί­ωσαν αὐθεντι­κῶς ὅλοι οἱ ἅγιοι, παλαιοί καί νέοι, οἱ ὁποῖοι ἀνε­δείχθησαν φίλοι γνήσιοι τοῦ Χριστοῦ, θεούμενοι ἄνθρωποι, ἐπιστολή Χριστοῦ, γνήσια πρό­τυπα ἀρετῆς καί ἦθους, ἀκοίμητοι πρεσβευτές καί ὁδηγοί μας πρός τόν Κύριον, κοινωνοί τῶν παθημάτων καί τῆς δόξης τοῦ Χρι­στοῦ, ἀξεπέραστα πρότυπα πίστεως καί ζωῆς. Γι’ αὐτήν τήν ἰδιαίτερη λει­τουργία καί προ­σφορά τους συνολικῶς στό ἀνθρώ­πινο γένος τιμῶνται κα­τά χρέος ἀπό τήν Ἐκκλησία μας.

Μέσα σέ αὐτό τό ὁλοφώτεινο νέφος τῶν ἁγίων ἰδιαιτέρα θέση κατέ­χει, ὡς ὄργανο τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ καί σκεῦος τῆς ἐκλογῆς Του, ὁ ἅγιος πατέρας μας, Ἐπίσκοπος καί ὁμολογητής τῆς Ἐκκλησίας μας κατά τόν περασμένο κυρίως αἰῶνα (1877-1961), Λουκᾶς ὁ ἰατρός καί Ποιμένας. Ὁ Ἅγιος Λουκᾶς ἔζησε στά σκλη­ρότατα χρόνια τῆς διακηρυγμένης ἀθεΐας στήν Ρωσία καί ἀνεδείχθη μέσα ἀπό τήν μαρτυρική του ζωή, τύπος τοῦ ἀληθοῦς καί φιλοστόργου Ποιμέ­νος πού προσέφερε τήν ζωή του θυσιαστικῶς ὑπέρ τῆς Εὐαγγελικῆς ἀλη­θείας καί τοῦ ποιμνίου του. Ἀπό τό ἀθεϊστικό καθεστώς τῆς ἐποχῆς διώ­χθηκε, ἐξορίσθηκε, ταπεινώθηκε, συκοφαντήθηκε, ὑπέστη ψυχικά καί σω­ματικά μαρτύρια γιά χάριν τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του. Ἐκοιμήθη ὁσιακῶς στήν Συμφερούπολη τῆς Κρι­μαίας τήν 11η Ἰουνίου 1961 καί ἔκτοτε τό πλῆθος τῶν θαυμάτων του τόν καθιέρωσαν στήν συνείδησιν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ Σώματος. Ἡ ἱερά μνήμη του τιμᾶται τήν ἡμέρα τῆς κοιμήσεώς του πανδήμως καί στήν πατρίδα μας. Ἰδιαίτερη εὐλογία γιά τήν πόλη τῶν Σερρῶν εἶναι τό ὄμορφο ναΰδριο στό προ­αύλιο τοῦ παλαιοῦ ὀρφανοτροφείου, πού τιμᾶται ἀπό τό 2009 στό ὄνομα τοῦ Ἁγίου νεομάρτυρος Ἰωάννου τοῦ Σερραίου καί τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ τοῦ ἰατροῦ καί Ποιμένος. Τό πρόγραμμα τῆς ἐφετεινῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ τοῦ ἰατροῦ προβλέπει τήν τέλε­ση τοῦ πανηγυρι­κοῦ Ἀρχιερατικοῦ Ἑσπερινοῦ τήν Τρίτη 10 Ἰουνίου στίς 7:00 τό ἀπόγευμα καί τῆς Θείας Λειτουργίας τό πρωί τῆς Τετάρτης 11 Ἰουνίου.

Ἀγαπητοί μου χριστιανοί,

Ἡ τοπική μας Ἐκκλησία ἀποβλέπουσα στόν ἁγιασμό, τήν πνευματική στερέωση καί ἐνίσχυση τῶν πιστῶν, μέ τιμή, σεβασμό καί χα­ρά πνευματική, ἀλλά καί μέ ἀφορμή τόν ἐφετεινό ἑορτασμό τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ τοῦ ἰατροῦ, θά ὑποδεχθεῖ τήν τιμία Κάρα τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος τοῦ ἰαματικοῦ, ἡ ὁποῖα εὑρίσκεται ἀποθησαυρισμένη ὡς αὐτοκρατορικό δῶρο στήν πανάρχαια Ἱερά Μονή Παναχράντου Ἄνδρου, τήν Δευτέρα 9 Ἰουνίου ἐ. ἔ., στίς 7:00 τό ἀπόγευμα, στό Ἱερό Παρεκκλήσιο τῶν Ἁγίων Ἰωάννου τοῦ Σερραίου καί Λουκᾶ τοῦ ἰατροῦ, στήν πόλη τῶν Σερρῶν. Ἡ τιμία Κάρα θά εὑρίσκεται στό Ἱερό Παρεκ­κλήσιο μέχρι καί τῆς 14ης Ἰουνίου, ὅπου καθημερινῶς θά τελοῦνται ἱερές ἀκολουθίες.

Ἡ Ἱερὰ Μονὴ Παναχράντου Ἄνδρου βρίσκεται κτισμένη σὲ ἀπόκρημνο ὀρεινὸ ὄγκο τοῦ νησιοῦ. Πρὶν ἀπὸ τὸ 960 μ.Χ. δύο μοναχοὶ ἔβλεπαν ἕνα φῶς κάθε βράδυ, σὲ σημεῖο κοντινὸ μὲ αὐτὸ ὅπου σήμερα εἶναι κτισμένη ἡ Μονή. Μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ βρῆκαν τὴν σεβάσμια εἰκόνα τῆς Παναγίας της Πανάχραντου, κοντὰ στὸ σημεῖο ὅπου τώρα βρίσκεται ὁ Ναὸς τοῦ Φωτοδότη. Τὸ 961 μ. Χ. ὁ βυζαντινός αὐτοκράτορας Νικηφόρος Φωκᾶς ἐκστράτευε ἐναντίον τῶν Ἀράβων, ἀλλὰ λόγῳ τῶν δυσμενῶν καιρικῶν συνθηκῶν ποὺ συνάντησε, ἀναγκάστηκε νὰ καταπλεύσει στὴν Ἄνδρο. Θέλοντας νὰ προσευχηθεῖ κάπου γιὰ τὸ δύσκολο ἔργο πού εἶχε ἀναλάβει, οἱ κάτοικοι τοῦ νησιοῦ τοῦ ὑπέδειξαν τὸ ἀσκητήριο, ὅπου μόναζαν οἱ προαναφερθέντες μοναχοί. Ὅταν ὁ αὐτοκράτορας ἐλευθέρωσε τὴν Κρήτη ἀπό τούς Ἄραβες, ἐπέστρεψε στὴν Ἄνδρο καί στό μοναστήρι τῆς Παναχράντου, γιά νά εὐχαριστήσει τήν Παναγία γιά τήν αἴσια ἔκβαση τοῦ πολέμου καί προσέφερε πολύτιμα δῶρα στήν Μονή.

Ἔχοντες τά παραπάνω στό νοῦ μας, ἀδελφοί, ἄς ἀξιοποιήσουμε ὅλοι, τό πλήρωμα τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, πρός χάριν τῆς σωτηρίας μας τήν μεγάλη αὐτήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, σπεύδοντες μέ εὐγνωμοσύ­νη καί πνευματική ἀγαλλίαση νά ὑποδεχθοῦμε ὡς ἐμπρέπει στούς ἁγί­ους μας καί νά ἀσπασθοῦμε μέ βαθειά πίστη καί εὐλάβεια τήν χαριτόβρυτη Κάρα τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος τοῦ ἰαματικοῦ, πού ἔρχεται στήν πόλη μας γιά νά συνεορτάσει μέ τόν νέο ἰαματικό Ἅγιο Λουκᾶ τόν ἱατρό, ἐκζητοῦντες μέσα ἀπό τήν καρδιά μας τίς δραστικώ­τατες πρεσβεῖες του πρός τόν Θεόν γιά ἐμᾶς, τίς οἰκογένειές μας καί ὅλον τόν κόσμον.

Μετ’ εὐχῶν πατρικῶν καί πολλῆς ἀγάπης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Σερρῶν καί Νιγρίτης Θεολόγος

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΕΡΡΩΝ ΚΑΙ ΝΙΓΡΙΤΗΣ

ΠOIΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΔΙΔΑΧΗ
ΕΠΙ ΤΗ ΛΑΜΠΡΟΦΟΡΩ ΑΝΑΣΤΑΣΕΙ
ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ
ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

«Πάσχα ἱερόν ἡμῖν σήμερον ἀναδέδεικται· Πάσχα καινόν, ἅγιον, Πάσχα μυστικόν… Πάσχα, Χριστός ὁ λυτρωτής· Πάσχα τῶν πιστῶν· Πάσχα τό πύλας τοῦ Παραδείσου ἀνοῖξαν, Πάσχα πάντας ἁγιάζον πιστούς». (Ἀπό τούς Αἴνους τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα).

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Τό μέγα θαῦμα τῆς πανενδόξου Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ τόν θεμελιώδη πυρήνα τῆς χριστιανικῆς πίστεως καί ζωῆς. Σηματοδοτεῖ τήν νίκη, νίκη περίδοξη, κραταιά, συντριπτική κατά τοῦ θανάτου, τῆς φθορᾶς, τοῦ Διαβόλου. Εἶναι τό συγκλονιστικότερο γεγονός τῆς ἀνθρωπίνης ἱστορίας. Μέ τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας ὁ ἴδιος ὁ κοσμικός χρόνος διαστέλλεται, ἀναλύεται σέ αἰωνιότητα καί γίνεται Πάσχα μυστικό, διάβαση δηλαδή στόν μυστηριακό χρόνο τῆς ὑπέρχρονης Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Ἀπό τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἀναβλύζει ἡ βεβαία ἐλπίδα γιά τόν ἄνθρωπο. Αὐτή ἡ ἐλπίδα δέν εἶναι μία ἀόριστη ἰδέα, ἀλλά μία πραγματικότητα πού συγκεκριμενοποιεῖται στό θεανδρικό πρόσωπο τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, τοῦ ἀληθοῦς Θεοῦ, τοῦ τελείου ἀνθρώπου, πού ὑπέστη γιά χάρη ὅλων μας φρικτά βασανιστήρια καί τελικῶς θριάμβευσε καί νίκησε μέ τόν φυσίζωο θάνατό Του τόν ἴδιο τόν θάνατο. Ἡ ὑπερφυής ἐνανθρώπησή Του, ὁ λόγος, τά θαύματα, ἡ θυσία, ἡ Ἀνάστασίς Του, ἀποκαλύπτουν τήν ἀσύλληπτη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο. Ἡ χριστιανική ὅμως ἐλπίδα βαθαίνει καί πλαταίνει ἀκόμη περισσότερο ἀπό τήν βεβαιότητα γιά τόν θρίαμβο τοῦ Χριστοῦ πάνω στόν ἴδιο τόν Διάβολο, πού συντελέσθηκε μέ τήν Σταυρική θυσία καί τήν ἔνδοξη Ἀνάστασή Του.

Ἡ ἁγία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας μέ σεμνοπρεπῆ καύχηση προβάλλει «τόν ἑαυτῆς κόσμον», τόν «κατάστικτον τοῖς μώλωψι καί πανσθενουργόν» ἐρασμιώτατο Νυμφίον της, τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, πού ὑπέφερε τήν ὀδύνη τοῦ Σταυροῦ καί τοῦ θανάτου, καί κατῆλθε μέχρις «Ἅδου ταμείων», γιά νά ἀναστήσει ὑπαρξιακά τόν καθέναν ἀπό ἐμᾶς σέ μία νέα ζωή. Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου μας ὡς ἱστορικό γεγονός ἔγινε βεβαίως μία φορά, ὡς πνευματική ποιότητα καί πρόσκληση ζωῆς καί ἀφθαρσίας ἐπαναλαμβάνεται συνεχῶς μέσα στήν Ἐκκλησία, πού εἶναι τό μυστικό Του Σῶμα. Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ σηματοδοτεῖ τήν ἀφετηρία μιᾶς ἄλλης ζωῆς, τῆς αἰωνίου, πού χαρίζεται ὡς ἐπιλογή ἐλευθερίας σέ ὅλους μας. Κάθε φορά πού κοινωνοῦμε μέ πίστη, φόβο Θεοῦ καί ἀγάπη, στήν ὀρθόδοξη Θεία Λειτουργία, τοῦ θεωμένου Σώματος καί Αἵματος τοῦ Ἀναστάντος Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐπιτελοῦμε ἕνα μυστικό Πάσχα. Ἕνα Πάσχα πού προσφέρεται σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους, ἀλλά πού ἁγιάζει μόνον τούς πιστούς. Διότι μόνο μέσα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί κυρίως μέ τήν ἐνσυνείδητη συμμετοχή μας στά θεῖα της μυστήρια, κυρίως δε στήν Θεία Εὐχαριστία, γινόμεθα μέτοχοι στήν πληρότητα τῆς ἀθανάτου χριστοζωῆς, πού προσφέρει ὁ Ἀναστάς Σωτῆρας μας. Ἡ πίστη στόν Ἀναστημένο Κύριο, ἡ σχέση μαζί Του στήν Ἐκκλησία, ἡ νέα ζωή πού καλούμεθα νά ζήσουμε ὡς τέκνα τῆς Ἀναστάσεως, μποροῦν νά δώσουν στόν ἄνθρωπο τό ἀληθινό νόημα τοῦ περάσματος ἀπό τή φθορά στήν ἀφθαρσία, ἀπό τήν λύπη στή χαρά καί στή ζωή.

Χριστός Ανέστη, ἀδελφοί!

Αὐτός ὁ γλυκύτατος πασχάλιος χαιρετισμός εἶναι μία ὁμολογία πίστεως, μία στάση ζωῆς, ἀλλά καί μία πηγή ἀκατάβλητης ἐμπνεύσεως, δυνάμε­ως καί αἰσιοδοξίας. Στή σύγχρονη ζοφερή πραγματικότητα, ὅπου πολλά ἀμφισβητοῦνται καί κρημνίζονται, αὐτή ἡ πίστη στήν Ἀνά­σταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι πολύτιμη δύναμη, καθώς δίδει στόν πληγωμένο ἀπό τήν ἁμαρτία ἄνθρωπο μία σταθερή βάση, γιά νά πατήσει στέρεα καί νά ἀγωνισθεῖ, γιά νά ξανακερ­δίσει τό δικαίωμα στήν ἐλπίδα καί τήν ζωή. Στό θεανδρικό πρόσωπο τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, πού μετέλαβε ἐκουσίως γιά τήν δική μας σωτηρία, τῆς ὀδύνης τῶν Παθῶν καί τοῦ θανάτου, πού ἀναστήθηκε ἐκ τῶν νεκρῶν, γιά νά ἑτοιμάσει «τόν δρόμο» γιά τήν ἀνάσταση ὅλων μας, πού νίκησε μέ τόν θάνατό Του τόν θάνατο, πού ἀνεκαίνισε ὀντολογικῶς τήν ἀμαυρωθεῖσα ἀπό τήν ἁμαρτία φύση μας, θεμελιώνεται, καταξιώνεται, ἁγιάζεται, δικαιώνεται, ἀποκαθίσταται, θεοῦται ὁλόκληρη ἡ ὕπαρξή μας. Μόνον διά τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου τῆς Ἐκκλησίας μας, πού εἶναι τό ζωντανό, τό μυστικό καί αἰώνιο Πάσχα, μποροῦμε νά ζήσουμε καί ἐμεῖς πραγματικό Πάσχα. Πάσχα, πού σημαίνει μετάβαση, πέρασμα ἀπό τό σκοτάδι στό φῶς, ἀπό τήν σκλαβιά τῆς ἁμαρτίας στήν ἐλευθερία τῆς ὄντως ζωῆς, ἀπό τήν κατάρα στήν εὐλογία, ἀπό τήν μικροψυχία στήν ἀγάπη, ἀπό τήν φθορά στήν ἀφθαρσία, ἀπό τόν θάνατο στήν ζωή, ἀπό τήν γῆ στόν οὐρανό.

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ σηματοδοτεῖ τήν θέωση καί τήν ἀνάσταση τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως συνολικῶς ἀλλά καί τῆς ἰδικῆς μας ὑποστάσεως προσωπικῶς. Μέσα ἀπό τό θαῦμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ ζωή καί ὁ θάνατος ἀποκτοῦν ἄλλο νόημα. Δέν εἶναι ζωή πλέον τό σύνολο τῶν ἱστορικῶν γεγονότων, ἀλλά ἡ κοινωνία μας μέ τόν Θεό. Δέν εἶναι θάνατος πλέον τό τέλος τῆς βιολογικῆς μας ζωῆς, ἀλλά ἡ ἀπομάκρυνσή μας ἀπό τόν Χριστό. Ὁ πρόσκαιρος χωρισμός τῆς ψυχῆς ἀπό τό σῶμα δέν εἶναι ὑπαρξιακός ἀφανισμός, ἀλλά προσωρινός ὕπνος.

Ἄς ἀγωνισθοῦμε ὅλοι μας, μέ τήν χάρη τοῦ Ἀναστάντος Θεαν­θρώπου, ὥστε αὐτό τό Πάσχα νά γίνει ἡ ἀπαρχή μιᾶς νέας ἀναστάσιμης πορείας γιά τόν καθένα μας προσωπικῶς, γιά τήν κοινωνία μας, τήν πατρίδα μας καί τόν κόσμο ὁλόκληρο.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! – ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ, ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ

Διάπυρος πρός τόν Ἀναστάντα Κύριον εὐχέτης σας

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
† Ὁ Σερρῶν καί Νιγρίτης Θεολόγος