ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΣΕΡΡΩΝ ΚΑΙ ΝΙΓΡΙΤΗΣ
ΙΕΡΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΙΣ ΡΙΖΕΣ
Τοῦ Ἀρχιμ. Γαβριὴλ Ζ. Παλιούρα
Πρωτοσυγκέλλου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σερρῶν καὶ Νιγρίτης
30-08-2022
Στιγμὲς πνευματικῆς χαρᾶς καὶ πνευματικῆς ἀνατάσεως ἀξιωθήκαμε κατὰ τὴν ὁλιγοήμερη παραμονή μας, ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Θεολόγος καὶ ἡ μικρὴ συνοδεία του, στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Δημητριάδος καὶ Ἁλμυροῦ.
Τὴν Δευτέρα 15 καὶ τὴν Τρίτη 16 Αὐγούστου ἐ. ἔ., κατόπιν τῆς εὐγενοῦς προσκλήσεως τοῦ οἰκείου Μητροπολίτου κ. Ἰγνατίου, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας χοροστάτησε καὶ κήρυξε τὸν θεῖο λόγο στὸν πανηγυρικὸ Ἑσπερινὸ καὶ προεξῆρχε στὴν πανηγυρικὴ θεία Λειτουργία μὲ ἀφορμὴ τὴν μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου νεομάρτυρος Ἀποστόλου τοῦ νέου, πλαισιούμενος ἀπὸ πλειάδα κληρικῶν, γνώριμων ἀπὸ τοὺς χρόνους τῆς ἐκεῖ διακονίας του, καὶ πλῆθος λαοῦ.
Ἑπόμενο προσκύνημά μας, τὸ παλαίφατο μοναστῆρι τοῦ Ἁγίου Λαυρεντίου τοῦ ὁμωνύμου χωριοῦ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Δημητριάδος, ποὺ ἀρχικῶς κτίσθηκε ἀπὸ Ρωμαιοκαθολικοὺς Βενεδικτίνους μοναχοὺς τοὺς Ἀμαλφιτανοὺς τὸν 11ο μ. Χ. αἰῶνα κατὰ τὴν περίοδο τῶν Σταυροφοριῶν. Τὸ ἱερὸ μοναστήριο ποὺ ἀργότερα ἐγκαταλείφθηκε καὶ ἐρημώθηκε, ξανακτίσθηκε ἐκ νέου ἀπὸ τὸν ὅσιο Λαυρέντιο τὸν Τραπεζούντιο, προερχόμενο ἀπὸ τὴν ἁγιορειτικὴ Μονὴ τῆς Μεγίστης Λαύρας. Οἱ ἐργασίες ὁλοκληρώθηκαν τὸ 1378, μὲ τὴν εὐγενικὴ χορηγία τοῦ Βυζαντινοῦ αὐτοκράτορα Ἀλέξιου Γ΄ τοῦ Κομνηνοῦ καὶ ἔκτοτε ὡς φάρος ἀκτινοβόλος σκορπίζει τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, «τοῖς μακρὰν καὶ τοῖς ἐγγύς».
Τὴν Τετάρτη 17 Αὐγούστου, ἐπισκεφθήκαμε τὴν Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Γερασίμου στὴν Μακρυνίτσα. Πολύτιμος θησαυρὸς τοῦ Μοναστηριοῦ, θεωρεῖται ἡ τιμία κάρα τοῦ Ὁσίου Γερασίμου τοῦ νέου καθὼς καὶ ἱκανὸ τεμάχιο λειψάνων τοῦ Ἁγίου Συμεώνος τοῦ μονοχίτωνος καὶ ἀνυποδήτου, τοῦ καὶ κτίτορος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Φλαμουρίου, τὰ ὁποῖα προσκυνήσαμε καὶ λάβαμε τὴν χάρη τους.
Μᾶς συνεκίνησε βαθύτατα ἡ ἀγάπη, ἡ ἀποστολικὴ ἁπλότητα καὶ ἡ ἐγκάρδια φιλοξενία τῆς ἁγίας Γερόντισσας Εὐπραξίας καὶ τῆς σεπτῆς συνοδείας της. Ἡ γλυκύτητά της καὶ ὁ ἅλατι ἠρτυμένος λόγος της μᾶς ἀνέπαυσαν ἰδιαίτερα, καὶ πραγματικὰ νοιώσαμε πὼς βρισκόμαστε σὲ τόπο ἅγιο, οἰκεῖο καὶ ἀγαπημένο.
Ἕνα ἴσως ἀπὸ τὰ ἰδιαιτέρως δημοφιλῆ χωριὰ τοῦ Πηλίου, τὸν Κισσό, ὲπισκεφθήκαμε τὴν Πέμπτη 18 Αὐγούστου. Σημεῖο ἀναφορᾶς, πίστεως καὶ πολιτισμοῦ ἀποτελεῖ ἡ Ἐκκλησία σὲ ρυθμὸ τρίκλιτης βασιλικῆς ποὺ τιμᾶται ἐπ’ ὀνόματι τῆς Ἁγίας Μαρίνης. Δεσπόζει στὸ κέντρο τῆς πλακόστρωτης πλατείας καὶ θεωρεῖται ἀπὸ τὶς ὀμορφότερες τοῦ Πηλίου. Πρόκειται γιὰ τρίκλιτη, πέτρινη βασιλική, ποὺ χρονολογεῖται ἀπὸ τὸν 17ο αἰῶνα καὶ εἶναι χτισμένη σὲ βυζαντινὸ ρυθμό. Ἀρχικὰ ἦταν τρισυπόστατος ὁ ναός, μὲ τὸ βόρειο κλῖτος ἀφιερωμένο στὸν Ἅγιο Γεώργιο, τὸ κεντρικὸ στὴν Ἁγία Μαρίνα καὶ τὸ νότιο στὸν Μέγα Ἀθανάσιο.
Προσκυνήσαμε τὰ ἱερὰ σεβάσματα καὶ θαυμάσαμε τὰ δύο μουσεῖα μὲ ἐκθέματα ἐκκλησιαστικοῦ χαρακτῆρος καὶ μεγάλης θρησκευτικῆς σημασίας. Στὸ πρῶτο μουσεῖο, δεξιὰ τοῦ Ναοῦ φυλλάσονται ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον πολλὲς ἱερὲς εἰκόνες, ἐνῶ στὸ δεύτερο ποὺ εὑρίσκεται ἀριστερὰ τοῦ Ναοῦ ἐκτίθενται ἱστορικὰ καὶ ἄλλα θρησκευτικὰ κειμήλια.
Τὴν Παρασκευὴ 19 Αὐγούστου, ὁ Σεβασμιώτατος καὶ ἡ συνοδεία του, ἐπισκεφθήκαμε τὸ γραφικὸ χωριὸ τῆς Πορταριᾶς καὶ τὸν ἱστορικὸ καὶ ἰδιαιτέρως φροντισμένο ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Νικολάου, πραγματικὸ κόσμημα τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας.
Στὸ προαύλιο τοῦ Ἁγίου Νικολάου βρίσκεται ὁ ἀρχαῖος ναΐσκος τῆς Παναγίας τῆς Πορταρέας ποὺ ἔδωσε καὶ τὸ ὄνομά Της στὸ ὁμώνυμο χωριό. Τὸ ἐκκλησάκι ποὺ χρονολογεῖται ἀπὸ τὸν 13ο αἰώνα, κοσμεῖται ἀπὸ σπάνιες τοιχογραφίες ἀπὸ τὸν βίο τῆς Παναγίας μας.
Χρέος ὀφειλετικὸ καὶ καθῆκον ἱερὸ ὁδήγησε τὰ βήματά μας τὸ Σάββατο 20 Αὐγούστου στὴν Ἱερὰ Μονὴ Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος στὸ Φλαμούρι, ἕναν τόπο ἁγιασμένο. Τὸ Μοναστήρι ποὺ τιμᾶται ἐπ’ ὀνόματι τῆς Θείας Μεταμορφώσεως, κτίστηκε ἀπὸ τὸν Ἅγιο Συμεὼν τὸν ἀνυπόδητο καὶ μονοχίτωνα τὸ 1583 μὲ δωρεὰ τοῦ σουλτάνου Σουλεϊμὰν τοῦ μεγαλοπρεποῦς, μετὰ ἀπὸ τὴν θαυματουργικὴ θεραπεία τῆς κόρης του ἀπὸ τὸν ὅσιο Συμεών.
Προσκυνήσαμε τὸ ἱερώτατο κειμήλιο τῆς Μονῆς, τὴν τιμία κάρα τοῦ Ἁγίου Συμεών, καθὼς καὶ τεμάχιο τῆς χειρὸς τοῦ Ἁγίου Γερασίμου τοῦ νέου καὶ θαυμάσαμε τὸ ἐντυπωσιακὸ ἐπιχρυσωμένο τέμπλο μὲ τὶς περίτεχνες βυζαντινὲς εἰκόνες.
Ἰδιαιτέρως τὴν τελευταῖα δεκαετία, γίνονται συστηματικὲς ἐργασίες ἀναστήλωσης στὴν παλαίφατη αὐτὴ Μονὴ ποὺ ἔχει ἕνα ἔντονο ἡσυχαστικὸ χαρακτῆρα. Οἱ ἐργώδεις προσπάθειες ἀφοροῦν στὴν ἀνέγερση τῆς κεντρικῆς εἰσόδου, τοῦ τετραώροφου πύργου, τοῦ χώρου τῆς φιλοξενίας, τῆς βόρειας πτέρυγας καὶ τῆς τράπεζας. Ὅλα ὑλόποιοῦνται μὲ τὴν χάρη τοῦ Ἁγίου Συμεών, τὴν φίλεργη καὶ φιλόκαλη διάθεση του σεβαστοῦ Ἡγουμένου π. Συμεών, τῶν πατέρων τῆς Μονῆς, ἀλλὰ καὶ μὲ τὸ ἀνύστακτο ἐνδιαφέρον καὶ εὐλογία τοῦ οἰκείου Ποιμενάρχου, Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ἰγνατίου.
Ἐπισκεφθήκαμε μὲ βαθειὰ συγκίνηση τὸ «τερπνὸν παλάτιον» κατὰ τῆν προσφιλῆ ἔκφραση τοῦ μακαριστοῦ καὶ πανθομολογουμένως ὁσιακῆς βιοτῆς γέροντος Γαβριὴλ Ντούνη, τὴν μοναχική του παλαίστρα, τὸ ταπεινὸ κελλάκι του. Μᾶς πλημμύρισε θάμβος καὶ ἄρρητη εὐλογία ἡ ἐπίσκεψίς μας στὸ μικρὸ καὶ ταπεινὸ αὐτὸ κελλί ὅπου μὲ τὸν διὰ «πυρὸς καὶ σιδήρου» πνευματικό του ἀγῶνα ὁ ἅγιος γέροντας Γαβριήλ, τὸ μετέβαλλε σὲ παράδεισο! Τὸ ἴδιο λιτὸς καὶ ἀπέρριτος ὁ τάφος τοῦ «παπποῦ» στὸ κοιμητήριο τῆς Μονῆς, ὅπου τελέσαμε τὸ ἱερὸ τρισάγιο καὶ ζητήσαμε τὴν εὐχὴ τοῦ «ἐν οὐρανοῖς αὐλιζομένου» ὁσίου γέροντος Γαβριήλ. Ἀναχωρήσαμε ἀπὸ τὸ φιλόξενο καὶ τόσο εὐλογημένο αὐτὸ Μοναστῆρι, κατάφορτοι ἀπὸ εὐλογίες ἀλλὰ καὶ ἐμπειρίες μοναδικές.
Ζήσαμε ὅλες αὐτὲς τὶς ἡμέρες στιγμὲς ἀνεπανάληπτες καὶ μοναδικές. Εὐχαριστίες πολλὲς ὠφείλουμε στὸν Κύριό μας ποὺ μᾶς ἀξιώσε νὰ ἐπισκεφθοῦμε τὸ «Ἅγιον Ὄρος» τῆς Μαγνησίας, καθὼς ἐπίσης καὶ στὸν Σεβασμιώτατό μας γιὰ τὴν εὐκαιρία ποὺ μᾶς χάρισε νὰ ζήσουμε γιὰ λίγο στὸν ὄμορφο καὶ εὐλογημένο τόπο τῆς καταγωγῆς του. Πόθος μας ἀλλὰ καὶ εὐχή μας, νά ἀξιωθοῦμε νὰ ξαναπροσκυνήσουμε τὰ ἱερὰ σεβάσματα τῆς πίστεώς μας στὴν χαρίεσσα καὶ ἁγιοτρόφο Δημητριάδα.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
