administrator

Αφιέρωμα εις την εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου

από

Αφιέρωμα εις την εορτή
των Εισοδίων της Θεοτόκου

Του Λάμπρου Κ. Σκόντζου, Θεολόγου – Καθηγητού.

Η εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου είναι μια σημαντική θεομητορική εορτή, την οποία εορτάζουν με σεβασμό και λαμπρότητα οι ορθόδοξοι πιστοί σε όλο τον κόσμο. Καθιερώθηκε γύρω στον 6ο αιώνα στην Ιερουσαλήμ με βάση την αρχαία παράδοση της Εκκλησίας μας. Ο άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων (634-638) κάνει λόγο στα γραπτά του για την εορτή αυτή. Στην Κωνσταντινούπολη καθιερώθηκε γύρω στα τέλη του Ζ΄ ή τις αρχές του Η΄ αιώνα. Κατ’ αυτήν εορτάζεται το γεγονός της εισόδου της Παναγίας μας στο Ναό του Σολομώντος, όταν ήταν τριών ετών.

Βεβαίως δεν υπάρχουν βιβλικές μαρτυρίες για το γεγονός αυτό. Πληροφορίες αντλούμε από την παράδοση της Εκκλησίας μας, η οποία διέσωσε πάμπολλα γεγονότα, τα οποία δεν ιστορούνται στα Ιερά Ευαγγέλια. Επί τη ευκαιρία θα θέλαμε να τονίσουμε για μια ακόμα φορά πως τα Ευαγγέλια δεν είναι ιστορικά κείμενα με την αυστηρή έννοια του όρου, αλλά είναι κατά κύριο λόγο ιεραποστολικά κείμενα, τα οποία γράφηκαν για να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένες ιεραποστολικές και ποιμαντικές ανάγκες της αρχαίας Εκκλησίας. Έτσι, λοιπόν, έμεινε έξω από τις ευαγγελικές διηγήσεις το μεγαλύτερο μέρος της επί γης παρουσίας του Κυρίου και της ζωής των άλλων ιερών προσώπων, που σχετίζονται με το έργο της σωτηρίας. Αντίθετα, μέρος αυτών των πληροφοριών διέσωσε η Ιερά Παράδοση, η οποία είναι, όπως γνωρίζουμε, ισόκυρη με την Αγία Γραφή.

Σύμφωνα, λοιπόν, με την Ιερά Παράδοση, οι γονείς της Θεοτόκου Ιωακείμ και Άννα ήταν άνθρωποι ευσεβείς και δίκαιοι. Ανήκαν στη μικρή εκείνη μερίδα των πιστών και ευσεβών Ιουδαίων, οι οποίοι περίμεναν εναγωνίως την έλευση του Μεσσία. Πάσχιζαν οι ευλαβείς αυτοί άνθρωποι να αποκτήσουν παιδιά, ελπίζοντας πως από τους απογόνους τους θα γεννιόταν ο Μεσσίας.

Οι γονείς της Θεοτόκου ζούσαν με την προσδοκία της τεκνογονίας, όμως δυστυχώς, ήταν άτεκνοι. Είκοσι ολόκληρα χρόνια επιχειρούσαν να τεκνοποιήσουν χωρίς αποτέλεσμα. Το όνειδος της ατεκνίας και η κατάσταση της μοναξιάς δημιουργούσαν στην ψυχή τους αφόρητη πικρία. Όμως δεν έχασαν την πίστη τους στο Θεό ούτε στιγμή. Είχαν την πεποίθηση πως ο Θεός είναι ο χορηγός όλων των αγαθών και κύρια της τεκνογονίας. Η ζωή τους κυλούσε με προσευχή, νηστεία και έντονη προσδοκία, ότι ο Θεός θα άκουγε τις ικεσίες τους και θα τους ελεούσε εν τέλει.

Πράγματι, ο Θεός εισάκουσε τις προσευχές τους. Άγγελος Κυρίου παρουσιάστηκε στην Αγία Άννα και της ανήγγειλε το ευχάριστο γεγονός, ότι θα γίνει μητέρα. Το γηραιό ζευγάρι απέκτησε επί τέλους κλήρα. Η ευσεβής γηραιά Άννα γέννησε ένα χαριτωμένο κορίτσι, το οποίο ονόμασαν Μαρία (εβραϊκά Μαριάμ), που σημαίνει Κυρία. Την ανέλπιστη χαρά τους εξέφρασαν με αίνους και ευχαριστίες στο Θεό. Θεώρησαν το νεογέννητο βρέφος ως δικό Του δώρο και γι’ αυτό, από την πρώτη στιγμή, το αφιέρωσαν με όλη τους την ψυχή σ’ Αυτόν

Η μικρή Μαρία από βρέφος ήταν στολισμένη με χάριτες και ιδιότητες λογικά ανεξήγητες. Φάνηκε από τότε πως ήταν ξεχωρισμένη από το Θεό να υπηρετήσει το σχέδιο της σωτηρίας του κόσμου. Η σύνεση, η πραότητα, η ταπείνωση και η υπακοή Της κατέπλησσε τους γονείς Της και τον κοινωνικό τους περίγυρο.

Όταν η Μαρία έγινε τριών ετών, οι ευσεβείς γονείς της αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν την υπόσχεσή τους προς το Θεό, να Του προσφέρουν ως δώρο την αγαπημένη τους θυγατέρα. Άλλωστε, όπως λέει η παράδοση, βρισκόταν σε τέτοια προχωρημένη ηλικία και οι δυο τους, ώστε δεν μπορούσαν πια να φροντίσουν τη μικρή Μαρία. Έτσι όδευσαν προς το Ναό του Κυρίου στην Ιερουσαλήμ. Εκεί συνάντησαν το συγγενή τους ιερέα Ζαχαρία, πατέρα του Ιωάννου του Προδρόμου, ο οποίος ήταν άτεκνος και αυτός ως τότε. Υπηρετούσε με φόβο Θεού το ιερό και προσευχόταν αδιάκοπα να τον ελεήσει ο Θεός και να αποκτήσει και αυτός παιδί με την αγαπημένη του σύζυγο Ελισάβετ.

Η άφιξή τους στον περικαλλή Ναό γέμισε την ψυχή τους με κατάνυξη και ευλάβεια. Πατούσαν τον ιερό χώρο, όπου η παρουσία του Κυρίου ήταν αισθητή. Οι Ιουδαίοι πίστευαν πως ο Ναός ήταν η κατοικία του Θεού και θρόνος του τα Άγια των Αγίων, γι’ αυτό το διαμέρισμα εκείνο θεωρείτο χώρος δέους και τρόμου. Κανένας δεν έμπαινε εκεί, παρά μονάχα ο αρχιερέας του έτους μια φορά το χρόνο, την ημέρα του Εξιλασμού, για να θυμιάσει, ανυπόδητος, ασκεπής και με ένα λιτό χιτώνα.

Ο ιερέας Ζαχαρίας τους υποδέχτηκε σε κάποια από τις μεγάλες πύλες της μεγάλης αυλής. Ο λαός δεν επιτρεπόταν να εισέλθει στο Ναό. Μόνο ο αρχιερέας, οι ιερείς και λευίτες εισέρχονταν στον πρόναο και τα Άγια, για να προσφέρουν τις καθιερωμένες από το Μωυσή θυσίες και να επιτελέσουν τις τελετουργίες. Ο λαός στεκόταν στην ευρύχωρη αυλή και στις απειράριθμες παρακείμενες στοές, όπου παρακολουθούσε τις θυσίες, τις προσευχές και τις άλλες διάφορες τελετές των ιερέων.

Με έκπληξη και θαυμασμό παρατήρησαν πως η μικρή Μαρία όχι μόνο δεν έφερε κάποια αντίσταση, όπως ήταν φυσικό, να αποχωριστεί τους γονείς της, αλλά με χαρά ακολούθησε τον σεβάσμιο Ζαχαρία στο Ναό του Κυρίου. Η χάρις του Θεού είχε σκεπάσει κάθε φυσική Της αντίδραση, την είχε καταστήσει ήδη πολύτιμο σκεύος εκλογής. Η παμπάλαια χριστιανική παράδοση αναφέρει πως ο γέρων Ζαχαρίας, κατά θείαν έμπνευση, οδήγησε τη Μαρία στα Άγια των Αγίων. Εκεί, στο ιερότατο, θεοσκότεινο και απρόσιτο διαμέρισμα του Ναού εισήλθε για να περάσει τα παιδικά Της χρόνια αμόλυντη από την ανθρώπινη αμαρτία, ως πολύτιμος θησαυρός σε ασφαλές θησαυροφυλάκιο!

Οι συνθήκες ζωής στο χώρο εκείνο ήταν λίαν δυσμενείς για ένα κοινό θνητό. Όπως είπαμε, βασίλευε πυκνό σκοτάδι και η είσοδος οποιουδήποτε ήταν αυστηρά απαγορευμένη, για τη χορήγηση τροφής. Όμως η μικρή Μαρία δεν ήταν μια οποιαδήποτε κοινή θνητή. Είχε κληθεί από τη γαστέρα της μητέρας Της να γίνει η μητέρα του Θεού. Ο αφιλόξενος χώρος του άδυτου του Ναού μεταβλήθηκε για χάρη Της σε παραδείσιο περιβάλλον. Ουράνιο άκτιστο φως, που μόνο Αυτή έβλεπε, φώτιζε άπλετα και εκτυφλωτικά το χώρο. Άγγελοι του Θεού βρίσκονταν αδιάκοπα κοντά Της και της κρατούσαν συντροφιά. Άλλοι άγγελοι της κουβαλούσαν μυστική ουράνια τροφή και άλλοι την υπηρετούσαν.

Αυτό κράτησε δώδεκα ολόκληρα χρόνια, μέχρι την ηλικία των δεκαπέντε χρόνων Της. Τότε ο Ζαχαρίας μαζί με άλλους σεβάσμιους και ευλαβείς ιερείς του Ναού αποφάσισαν να βγάλουν τη Μαρία από τα Άγια των Αγίων και να την οδηγήσουν στον κόσμο. Για προστασία την αρραβώνιασαν με τον ευσεβή και μεστό ηλικίας Ιωσήφ, ο οποίος, σύμφωνα με την παράδοση, διατελούσε σε χηρεία και είχε την προστασία παιδιών του από την πρώτη γυναίκα του. Εγκαταστάθηκαν στην όμορφη και ήσυχη κώμη Ναζαρέτ, όπου εκεί λίγο καιρό αργότερα έγινε ο άγιος Ευαγγελισμός Της.

Η μεγάλη και παγκόσμια θεομητορική εορτή των Εισοδίων εορτάζεται λαμπρά από την Εκκλησία μας. Οι ιερές ακολουθίες έχουν πανηγυρικό χαρακτήρα. Μεγάλοι υμνογράφοι, όπως ο Γεώργιος Νικομηδίας, Λέων ο Μάγιστρος, Ιωσήφ ο Υμνογράφος, Σέργιος ο Αγιοπολίτης και ο Βασίλειος ο Πηγορίτης συνέθεσαν ύμνους μεγάλης ποιητικής και θεολογικής αξίας. «Χαίρει ο ουρανός και η γη τον ουρανόν τον νοητόν πορευόμενον ορώντες εις θείον οίκον ανατραφήναι σεπτώς» αναφέρει ένας ύμνος. Οι πιστοί κατακλύζουμε τους ναούς και τιμούμε την Αειπάρθενο, η Οποία έγινε αιτία της σωτηρίας μας και μας σκεπάζει κάτω από τις αέναες προσευχές Της στον Υιό Της και Σωτήρα μας Ιησού Χριστό.

ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΕΙΣΟΔΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Η Θεοτόκος είναι η αγιότερη ανθρώπινη ύπαρξη, η Οποία επιλέχτηκε από το Θεό ανάμεσα σε εκατομμύρια άλλα κορίτσια, για να παίξει ρόλο πρωταγωνιστικό στη διαδικασία της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους και ολοκλήρου της δημιουργίας. Η θεία πανσοφία διείδε στο ιερότατο πρόσωπό Της την άκρα καθαρότητα και αγιότητα, η οποία ήταν απαραίτητη για να καταστεί μητέρα του απόλυτα αγίου Θεού.

Η εορτή των Εισοδίων έχει ως στόχο να μας διδάξει πολύ υψηλές έννοιες γύρω από την προσωπικότητα της Θεοτόκου. Να μας μυήσει στην ασύλληπτα βαθιά θεολογία γύρω από την ανεπανάληπτη συμβολή Της στην υλοποίηση του θείου σχεδίου της σωτηρίας του κόσμου.

Ο ιστορικός πυρήνας του γεγονότος των Εισοδίων ελάχιστα απασχολεί την Εκκλησία, όσο η θεολογική του σημασία. Κάποιοι υποστηρίζουν, πως, επειδή η πρώτη γραπτή μαρτυρία του γεγονότος αναφέρεται στο απόκρυφο «Πρωτοευαγγέλιο του Ιακώβου», δεν θα πρέπει να θεωρείται αξιόπιστη. Για την ορθόδοξη θεολογία μας όμως αυτό καθ’ εαυτό το ιστορικό γεγονός έχει ελάχιστη σημασία σε σχέση με τη θεολογική και ηθική του σημασία.

Ο Ναός της Ιερουσαλήμ είναι εικόνα της Θεομήτορος. Είναι γνωστή η πίστη στην ιερότητα του Ναού από τους Ιουδαίους. Πίστευαν ότι μέσα σ’ αυτόν κατοικεί ο Θεός, γι’ αυτό ανέβαιναν στο λόφο Σιών, που ήταν κτισμένος με σεβασμό και τρόμο, σαν να προσεγγίζουν τον Ίδιο το Θεό. Η Κιβωτός της Διαθήκης θεωρείτο ο θρόνος του Θεού και η ορατή παρουσία Του στη γη. Ουδείς τολμούσε να προσεγγίσει στο διαμέρισμα του Ναού, που ονομαζόταν Άγια των Αγίων, παρά μόνο ο αρχιερέας του έτους, μια φορά το χρόνο, κατά την πένθιμη ημέρα του Εξιλασμού. Εισερχόταν ανυπόδητος στο φοβερό εκείνο χώρο, ντυμένος ένα λινό ποδήρη χιτώνα, για να θυμιάσει. Έκτοτε κανένας δεν τολμούσε να πλησιάσει εκεί.

Ο απλός λαός δεν επιτρεπόταν να εισέρχεται σε κανένα διαμέρισμα του Ναού, αλλά μόνο το ιερατείο στον πρόναο και τα Άγια. Οι προσκυνητές λαϊκοί στέκονταν στο τεράστιο προαύλιο και τις διάφορες παρακείμενες στοές, από όπου προσεύχονταν και παρακολουθούσαν τις τελετουργίες των ιερέων.

Η Παναγία μας είναι ο νοητός ναός του Θεού. Το ιερότατο νοητό τέμενος, μέσα στο οποίο καταδέχτηκε να οικήσει ο αιώνιος και άπειρος Θεός. Ο ιερός υμνογράφος της εορτής, θέλοντας να τονίσει αυτήν την καταπληκτική παρομοίωση, έγραψε πως η Θεοτόκος είναι, «Ο καθαρότατος ναός του Σωτήρος, η πολυτίμητος παστάς και παρθένος, το ιερόν θησαύρισμα της δόξης του Θεού». Αν θεωρείτο ιερός ο Ναός της Ιερουσαλήμ, στον οποίο υποτίθεται ότι κατοικούσε, σύμφωνα με την πίστη των Ιουδαίων, ο Θεός, ας σκεφτούμε πόσο πιο άγια και ιερή θα μπορούσε να θεωρείται η Θεοτόκος, η Οποία κράτησε πραγματικά στα πάναγνα σπλάχνα Της το σαρκωμένο Λόγο και τον έθρεψε από τα τίμια αίματά Της! Ο Ναός της Ιερουσαλήμ καταστράφηκε και αφανίστηκε από τους Ρωμαίους κατακτητές. Αντίθετα ο νοητός ναός του Θεού, η Παρθένος Μαρία, μένει στους αιώνες και απολαμβάνει ύψιστες τιμές από τους μυριάδες πιστούς όλων των εποχών.

Η είσοδος της Θεοτόκου στο Ναό της Ιερουσαλήμ θέλει να φανερώσει το ακατανόητο ύψος της αγνότητας και αγιότητάς Της. Μέσα στα απρόσιτα Άγια των Αγίων διαφυλάχτηκε η αγνότητά της και καλλιεργήθηκε η αγιότητά Της. Μόνο μέσα σε ένα τέτοιο ιερό χώρο μπορούσε να προφυλαχτεί η απαιτούμενη αγνότητά Της από την αφάνταστη αμαρτωλότητα του κόσμου. Μόνο η συνοίκηση με τους αγίους αγγέλους θα μπορούσε να καλλιεργήσει την αγιότητά Της. Η ανθρώπινη ανομία είχε τέτοια δύναμη και ορμή ώστε αν η Παρθένος Μαρία βρισκόταν στον κόσμο δε γνωρίζουμε αν θα μπορούσε να διατηρήσει το ύψος της αγιότητας που χρειαζόταν να δεχτεί τον απόλυτα άγιο Θεό στα σπλάχνα Της.

Στο πρόσωπο της Θεοτόκου έχουμε υπέρβαση της πεπτωκυίας ανθρωπίνης φύσεως και αποκατάσταση της πρότερης προπτωτικής. Αυτή γεννήθηκε βεβαίως με την πτωτική φύση, ως κληρονόμος της αμαρτίας των πρωτοπλάστων γεναρχών μας. Όμως η θεία χάρις σταδιακά την εξύψωνε από τη νηπιακή Της ηλικία μέχρι τον Ευαγγελισμό Της, οπότε με την επισκίαση του Αγίου Πνεύματος, καθαρίστηκε απόλυτα από το προπατορικό αμάρτημα και πήρε την προπτωτική αδιάφθορη φύση. Μόνο έτσι απαλλαγμένη από το άχθος της πτωτικής φύσεως και τη φθορά της αμαρτωλότητας, μπορούσε να επιτελέσει την υπέρτατη αποστολή Της. Οι ευσεβείς διηγήσεις περί της θαυμαστής διαμονής Της στο Ναό εκφράζουν ακριβώς αυτή την πίστη της προοδευτικής καθάρσεώς Της.

Η ευλογημένη είσοδος της Παρθένου Μαρίας στο Ναό αποτελεί την απαρχή της πραγματοποιήσεως της προαιώνιας βουλής του Τριαδικού Θεού για τη σωτηρία του κόσμου. Στην υμνολογία της μεγάλης εορτής ψάλλουμε πως «Σήμερον της ευδοκίας Θεού το προοίμιον και της των ανθρώπων σωτηρίας η προκήρυξις». Αποτελεί τη χαραυγή της λυτρώσεως του ανθρωπίνου γένους από τη δουλεία της αμαρτίας. Γι’ αυτό η Εκκλησία μας εορτάζει λαμπρά το γεγονός. Ως συνειδητοί πιστοί του Χριστού, είμαστε θερμοί και αέναοι τιμητές του ιερού προσώπου της Θεομήτορος, διότι η συμβολή Της στο έργο της σωτηρίας μας υπήρξε καθοριστικός. Με άκρατο ενθουσιασμό υμνούμε τη μεγάλη εορτή και γεραίρουμε τη Θεοτόκο, ψάλλοντας «εν ενί στόματι» μαζί με τον ιερό υμνογράφο της ημέρας «Χαίρε, της οικονομίας του Κτίστου η εκπλήρωσις»

Τα Εισόδια της Θεοτόκου, παράδειγμα ουσιαστικής επικοινωνίας

από

Τα Εισόδια της Θεοτόκου,
παράδειγμα ουσιαστικής επικοινωνίας

Δημήτριος Χοϊλούς, Δρ. Θεολογίας – Εκπαιδευτικός Μ.Ε.

Οι θεομητορικές εορτές αποτελούν υπόθεση χαράς για όλη την Εκκλησία. Η Παναγία της οποίας το πρόσωπο τιμάται με τις παραπάνω εορτές, είναι αυτή που δόξασε το ανθρώπινο γένος, αποδεχόμενη την πρόσκληση να γίνει άνθρωπος ο Θεός και να ανατείλει για όλους εμάς η περίοδος της σωτήριας.

Η εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου μας υπενθυμίζει πως η Παναγία αποτελεί το σημαντικό πρόσωπο στο έργο της σωτηρίας μας. Χωρίς την παρουσία της θα ήταν σχεδόν αδύνατη η επιστροφή μας στον παράδεισο.

Η παραπάνω θεομητορική εορτή καθιερώθηκε τον 6ο αιώνα στην Ιερουσαλήμ με βάση την αρχαία παράδοση της Εκκλησίας και αναφέρεται και στα κείμενα του αγίου Σωφρονίου Ιεροσολύμων (634-638).

Με τα Εισόδια της Θεοτόκου, τιμούμε το γεγονός της αφιέρωσης της τριετούς Παναγίας από τους γονείς της στον ναό του Σολομώντα. Η Παναγία Θεοτόκος, γεννήθηκε από γονείς γηραιούς, τον Ιωακείμ και την Άννα, που είχαν παρακαλέσει τον Θεό να τους δώσει ένα τέκνο το οποίο θα αφιέρωναν στο Ναό. Την τριετίζουσα Μαρία οι γονείς της την παρέδωσαν στα χέρια του ιερέα Ζαχαρία, πατέρα του τιμίου Προδρόμου, και αυτός την ανέβασε στο εσωτερικό του θυσιαστηρίου για να αγιασθεί και να γίνει αργότερα η Μητέρα του ίδιου του Θεού.

Στην εικονογράφηση του γεγονότος των Εισοδίων της Θεοτόκου, βλέπουμε, στο κέντρο την Παναγία σαν μικρό τριετές κοράσιον, που όμως έχει όλη την ιερότητα της μέλλουσας Μητέρας του Θεού. Ο ιερέας Ζαχαρίας ο μετέπειτα πατέρας του Προδρόμου, έχει ακουμπήσει ευλαβικά και στοργικά το χέρι του επάνω στην κεφαλή της. Την ευλογεί και την υποδέχεται στα άγια των αγίων, φορώντας ενδύματα λειτουργικά και διακριτικό της ιεροσύνης στην κεφαλή του. Η Παναγία στέκει με ιερή σιγή απέναντί του έχοντας τα χέρια της σε στάση ευλαβική και συγχρόνως κινητική απέναντί του. Αυτό δηλώνει την προθυμία και την χαρά της προσελεύσεώς της στον Ναό του Κυρίου.

Το ίδιο ευλαβικά και με ιερή συγκίνηση εικονίζονται και οι γέροντες γονείς της Ιωακείμ και Άννα. Την παραδίδουν στα χέρια του Ζαχαρία με μια κίνηση πολύ εκφραστική, που δηλώνει την προθυμία τους να εκπληρώσουν την υπόσχεσή τους στο Θεό και να του αφιερώσουν το μονάκριβο παιδί τους, που το απέκτησαν μετά από πολλών χρόνων προσευχή και νηστεία και σε γήρας προχωρημένο.

Η εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου μας διδάξει την προσευχή ως τρόπο ζωής, γίνοντας η ίδια τύπος και διδασκαλία της προσευχής. Ο Ιωακείμ και η Άννα έχοντας ως προσωπικό τους πρόβλημα την ατεκνία αναλώθηκαν σε μια επίμονη και παρακλητική προσευχή για να μπορέσει ο Θεός να εισακούσει το αίτημα τους. Και όταν ο Θεός άκουσε την προσευχή τους, αυτοί ως ένδειξη ευχαριστίας αφιέρωσαν την τριετίζουσα κόρη τους στα άγια των αγίων.

Με την είσοδο της Παναγίας στον ναό ξεκινά και η ατέρμονη προσευχή της προς το Θεό. Εισοδεύεται στα άγια των αγίων και εκεί κατευθύνει το νου της και συγκεντρώνει όλη την ύπαρξη της στην επαφή με το Θεό. Η προσευχή της Παναγίας είναι τελείως ελεύθερη από υλικές η πνευματικές δεσμεύσεις γιατί γίνεται τρόπος ζωής, βίωμα προσωπικό της και σχέση διαπροσωπική με το Θεό. Στο ιερό που βρίσκεται δεν μιλά τόσο εκείνη προς το Θεό όσο ο Θεός προς εκείνη. Αυτή η εμπειρία της προσευχής είναι που οδηγεί τον Θεό να γίνει άνθρωπος για να σώσει τον κόσμο.

Σε μια εποχή που ο άνθρωπος αγνοεί τον σωστό τρόπο επικοινωνίας με τον πλησίον, παρουσιάζεται από την εκκλησία η εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου ως απάντηση στο σύγχρονο επικοινωνιακό αδιέξοδο. Η σύγχρονη κοινωνία χαρακτηρίζεται από νοσηρές διαπροσωπικές σχέσεις. Είναι ανάγκη να ανοίξουμε το χώρο της καρδιάς μας και εκεί, στα βαθύτατα «Άγια των Αγίων» της ύπαρξής μας να ακούσουμε τα μηνύματα του Θεού. Στο βάθος της καρδιάς θα αναπτύξουμε την θεανθρώπινη συνεργασία με σκοπό τη συνάντηση του άλλου στο τέλος της πορείας. Μέσα από αυτήν την καρδιακή προσευχή με οδηγό την τριετίζουσα Θεοτόκο, θα μπορέσει ο άνθρωπος να βρει τελικά το νόημα της πραγματικής ζωής που τόσο πολύ του λείπει.

Σερρών Θεολόγος: «Η χριστοζωή, επιλογή χαράς και σωτηρίας» (16/11/2025)

από

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΕΡΡΩΝ ΚΑΙ ΝΙΓΡΙΤΗΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Σερρών Θεολόγος: «Η χριστοζωή,
επιλογή χαράς και σωτηρίας»

16-11-2025

Με την δέουσα λαμπρότητα και πνευματική κατάνυξη εορτάσθηκε στην Ιερά Μητρόπολη Σερρών και Νιγρίτης, σήμερα, τρίτη Κυριακή του μηνός Νοεμβρίου, η πανευφρόσυνος ιερά Σύναξη όλων των ουρανίων προστατών Της, παλαιών και νεωτέρων, που συνδέονται με την εν χρόνω και τόπω διακονία Της, εκείνων δηλαδή, που εκοπίασαν για την σπορά του Ευαγγελικού λόγου, γεννήθηκαν, έζησαν, μαρτύρησαν ή σκέπασαν προστατευτικώς την περιοχή των Σερρών.

Εφέτος, η εορτή τιμήθηκε ιεροπρεπώς και μέσα σε πνευματικώς ευφρόσυνο κλίμα, το διήμερο, Σάββατο 15 και Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2025, με επίκεντρο τον παλαίφατο ιερό Καθεδρικό και Προσκυνηματικό Ναό Αγ. Θεοδώρων Σερρών, όπου εκτέθηκαν σε προσκύνηση όσα ιερά λείψανα υπάρχουν, από τους Αγίους προστάτες της Εκκλησίας των Σερρών και της Νιγρίτης και φυλάσσονται στους ιερούς Ναούς και τις ιερές Μονές της τοπικής Εκκλησίας και συγκεκριμένως των: Τιμ. Προδρόμου, Αποστόλου Παύλου, μεγαλομαρτύρων Θεοδώρου του Τήρωνος και Στρατηλάτου, Γεωργίου του μεγαλομάρτυρος, Γεωργίου, Πλάτωνος, Πολυεύκτου καί Αδριανού, Ιωάννου του κτίτορος, Ραφαήλ του θαυματουργού, Νικήτα του νεομάρτυρος, Γρηγορίου Καλλίδου κ. ά., προς αγιασμό και πνευματική ενίσχυση των πιστών.

Το απόγευμα του Σαββάτου 15 Νοεμβρίου, τελέσθηκε ο μέγας πανηγυρικός Εσπερινός της εορτής, χοροστατήσαντος του Σεβ. Μητροπολίτου Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγου. Τον θείο λόγο εκήρυξε επικαίρως ο πανοσιολ. Αρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος Καϊμακάμης, υπεύθυνος του ιερού Καθεδρικού Ναού, κατά δε το τυπικό της ημέρας, μετά τα αναστάσιμα τροπάρια, εψάλη η ιερά ακολουθία προς τιμήν των Σερραίων Αγίων, που συνέθεσε αριστοτεχνικώς ο Σεβ. Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ.

Σήμερα, Κυριακή 16 Νοεμβρίου, ημέρα εορτής της λειτουργικής Συνάξεως πάντων των εν Σέρραις διαλαμψάντων Αγίων, ο Σεβ. Ποιμενάρχης της Εκκλησίας των Σερρών κ. Θεολόγος ιερούργησε στην πανηγυρική θ. Λειτουργία, στην οποία συμμετείχαν μεταξύ άλλων και η Βουλευτής Ν. Σερρών κ. Φωτεινή Αραμπατζή, εκπρόσωποι των στρατιωτικών αρχών του τόπου, καθώς και ο φιλάγιος λαός των Σερρών, που προσήλθαν για να εκκλησιασθούν και να τιμήσουν τους Αγίους προστάτες τους.

Προ της απολύσεως της θ. Μυσταγωγίας εψάλη επιμνημόσυνος δέηση υπέρ μακαρίας μνήμης και αιωνίου αναπαύσεως της ψυχής του αειμνήστου Αρχιμανδρίτου π. Ιωακείμ, Δικαίου του Χιλανδαρινού Κελίου Αγ. Νικολάου του Βραχνιώτου Αγ. Όρους, με αφορμή την συμπλήρωση εννέα ετών από της προς Κύριον εκδημίας του (+16.11.2016). Ο αοίδιμος ιερομόναχος, ένας από τους συγχρόνους λογίους πατέρες της Αθωνικής Πολιτείας, διηκόνησε με ένθεο ζήλο, ως εφημέριος στον Ναό του Πρωτάτου, διακρινόμενος για το φιλακόλουθο πνεύμα του και την αγάπη του για την λειτουργική ζωή της Εκκλησίας μας, ανέπαυσε πολλές ψυχές, ασκώντας, για πολλά έτη, το μυστήριο της καταλλαγής, την ιερά Εξομολόγηση, με την ευλογία των σεπτών Ποιμεναρχών της Σερραϊκής Εκκλησίας, Μαξίμου (+2003) και Θεολόγου.

Ο Σεβασμιώτατος εμπνεόμενος από την προς Εβραίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου: «Ἀδελφοί, τοσοῦτον ἔχοντες καὶ ἡμεῖς περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι’ ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν» (Εβρ. ιβ΄ 1-10), ανέπτυξε με πατερικές και αγιογραφικές αναφορές, σκέψεις ωφέλιμες και επιστηρικτικές για τον προκείμενο πνευματικό αγώνα των πιστών.

«Η διδακτική και λίαν ελπιδοφόρος αυτή παρότρυνσις του Αποστόλου των εθνών Παύλου, είπε μεταξύ άλλων ο Σεβασμιώτατος, η τόσο δυνατή και ουσιαστική για τον προσωπικό πνευματικό αγώνα κάθε πιστού χριστιανού, προβάλλει ενώπιόν μας, ως μία πρόσκληση πνευματικής ανατάσεως, ως μία αφετηρία πνευματικών παλαισμάτων κατά της αμαρτίας, που ως μία βαθιά υπαρξιακή τραγωδία μας χωρίζει από τον Θεό, ως μία νέα ευκαιρία από τον Θεό στην ζωή μας.

Ο πνευματικός μας αγώνας έχει συγκεκριμένο πνευματικό στόχο, την εγκατάλειψη του παλαιού ανθρώπου, που δουλεύει στην φθορά, στην απαράκλητη σκλαβιά, στο σκοτάδι και την ελεύθερη επιλογή της χριστοζωής, μίας ποιότητος ζωής, που ελευθερώνει, φωτίζει και αγιάζει τον άνθρωπο.

Κυρίαρχη θέση στον αγώνα μας αυτό, αλλά και σε ολόκληρη την ζωή μας κατέχει η πίστη στον μοναδικό Σωτήρα Χριστό και οι μεγάλες αρετές της ελπίδος και της υπομονής, τα ουράνια αυτά χαρίσματα, που ασφαλίζουν, ισχυροποιούν και εξυψώνουν τον άνθρωπο.

Στον γενναιοφρόνως αγωνιζόμενο κατά της πολυειδούς αμαρτίας άνθρωπο, έρχεται βοηθός ο ίδιος ο Θεός, όταν βεβαίως και ο άνθρωπος επιποθεί την σωτηρία του. Καρπός αυτού του αγώνος είναι ο αγιασμός του ανθρώπου, η καθαρά καρδία, που κτίζεται από τον ίδιο τον Θεό, ως το πάντιμο κατοικητήριό Του.

Στον αγώνα αυτό, οι άγιοι, καθώς έφθασαν σε υψηλά μέτρα αρετής και αγιότητας, αποτελούν φωτεινούς οδοδείκτες των πιστών ανθρώπων προς την Βασιλεία του Θεού. Ο κοινός λειτουργικός συνεορτασμός των εν Σέρραις διαλαμψάντων Αγίων μας οδηγεί στην γονιμότητα των θείων αρετών, μας υπενθυμίζει δυνατά τον προορισμό μας και δίδει στην ζωή μας το αίσθημα της πνευματικής ασφάλειας, ότι δεν είμεθα πνευματικώς ανέστιοι, αλλά, έχουμε ως σκέπη ισχυρά τις πρεσβείες των Αγίων μας, των οποίων προΐσταται η Μητέρα του κόσμου Παναγία, η σεπτή ”Πονολύτρια”, το ιερό παλλάδιο των Σερρών.

Έχουμε τους ολοζώντανους αγίους μας, που μας εμπνέουν στον πνευματικό μας αγώνα, καθώς αγάπησαν τον Χριστό, με όλη την δύναμη της ψυχής και της υπάρξεώς τους και έδωσαν την ζωή τους γι’ Αυτόν. Αγαπούν όμως δυνατά και τον συνάνθρωπό τους και απόδειξη αυτής της αγάπης τους είναι το πλήθος των θαυμάτων, που επιτελούνται στον καθένα από εμάς, κατά το μέτρο της πίστεώς μας στον Σωτήρα μας Ιησού Χριστό.

Οι άγιοι της πίστεώς μας, μας καλούν να επανεκτιμήσουμε συνολικώς την πορεία της ζωής μας και διά της μετανοίας να οδηγηθούμε σε Εκείνον, τον Ιησού Χριστό, που είναι το Φως, η Αλήθεια, η Λύτρωση, η Ανάσταση, η Ζωή και η Σωτηρία.

Η θεάρεστος μετάνοια, η επίγνωση της ατέλειας, που όλοι μας φέρουμε, η ανάγκη να αλλάξουμε επιτέλους κατεύθυνση ζωής, ώστε αυτή να ευωδιάζει Χριστό, ζωή, αλήθεια, δικαιοσύνη, αγάπη, ενσυναίσθηση, καλοσύνη, ας γίνουν προτεραιότητες στην ζωή μας. Αυτά ας είναι τα ποιοτικά στοιχεία της ζωής μας, που θα πιστοποιούν και θα φανερώνουν την ομορφιά της χριστιανικής πίστεως και του ήθους μας, σ’ έναν κόσμο ακατάστατο, όπου επλεόνασε η αμαρτία.

Η αγία Μητέρα μας Ορθόδοξος Εκκλησία μας καλεί να ιεραρχήσουμε αξιολογικώς τις προτεραιότητες στην ζωή μας. Η πίστις μας δεν απαξιώνει τον άνθρωπο, ούτε παραθεωρεί τις βιοτικές του ανάγκες, αλλά μας προσκαλεί ελευθέρως, με γνώμονα το άγιο θέλημα του Θεού και το πραγματικό μας συμφέρον, να κάνουμε στην ζωή μας την σωστή ιεράρχηση και προτεραιοποίηση και να λάβουμε τις σωτήριες επιλογές. Επιλογές και αποφάσεις ζωής και σωτηρίας».

Τέλος, ο Σεβ. κ. Θεολόγος επικαλέσθηκε πατρικώς την κραταιά προστασία πάντων των εν Σέρραις διαλαμψάντων αγίων στον ευλαβή λαό του Θεού, ο οποίος για μία ακόμη φορά προσήλθε με έναν ιδιαιτέρως συγκινητικό τρόπο να λάβη την χάρη των ουρανίων προστατών της Σερραϊκής Εκκλησίας και να συμμετάσχη στην εφετεινή πανήγυρή τους.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Συνεστίαση της πνευματικής οικογενείας του «ΜΑΞΙΜΕΙΟΥ» Ιδρύματος της Εκκλησίας των Σερρών (10/11/2025)

από

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΕΡΡΩΝ ΚΑΙ ΝΙΓΡΙΤΗΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Συνεστίαση της πνευματικής οικογενείας του
«ΜΑΞΙΜΕΙΟΥ» Ιδρύματος της Εκκλησίας των Σερρών

10-11-2025

Στιγμές ευφρόσυνες, μέσα σε κλίμα οικογενειακής θαλπωρής, χαράς και απλότητος, είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν οι 700 και πλέον φίλοι και συνεργάτες, καθηγητές και μαθητές του «ΜΑΞΙΜΕΙΟΥ» πνευματικού και πολιτιστικού Κέντρου της Ιεράς Μητροπόλεως Σερρών και Νιγρίτης, την Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2025, στις 8:30 το βράδυ, στην μεγάλη αίθουσα κοινωνικών εκδηλώσεων του ξενοδοχείου «ELPIDA RESORT» της πόλεως των Σερρών, με αφορμή την καθιερωμένη ετήσια συνεστίασή του, η οποία πραγματοποιήθηκε και εφέτος με εξαιρετική επιτυχία για 20η χρονιά από του έτους 2003.

Την όμορφη αυτή εκδήλωση, προλόγισε ο Γεν. Διευθυντής του «ΜΑΞΙΜΕΙΟΥ», αιδεσιμολ. Πρωτοπρεσβύτερος π. Ιορδάνης Θεμελίδης, με αφορμή την εφετεινή συμπλήρωση 27 ετών (1998-2025) αγλαοκάρπου λειτουργίας του ακτινοβόλου αυτού φάρου της Σερραϊκής Εκκλησίας, αναφερόμενος στην γόνιμη πορεία του Ιδρύματος, που απετέλεσε καρπό της ανυστάκτου και φιλοκάλου ποιμαντικής φροντίδος του μακαριστού Μητροπολίτου Σερρών και Νιγρίτης κυρού Μαξίμου, εγκαινιασθέντος την 7η Νοεμβρίου 1998, υπό του αειμνήστου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρού Χριστοδούλου.

Ο π. Ιορδάνης ευχαρίστησε αξιοχρέως και καρδιακώς τον Σεβ. Ποιμενάρχη της Εκκλησίας των Σερρών και της Νιγρίτης κ. Θεολόγο για την πατρική φροντίδα, το συνεχές ενδιαφέρον και την έμπρακτη, πνευματική και υλική μέριμνά του για την πρόοδο, ανάπτυξη, εμπλουτισμό και προκοπή της πνευματικής αυτής κυψέλης της Εκκλησίας των Σερρών, όπου θεραπεύονται, κατά τρόπο άριστο, οι ιερές τέχνες και ο πολιτισμός γενικότερον. Στους δύο επιπλέον ορόφους, που προσετέθησαν το έτος 2009, στεγάζονται πλέον και άλλες πολλές πνευματικές, κοινωνικές και πολιτιστικές δραστηριότητες της Σερραϊκής Εκκλησίας, όπως λ.χ. η πολυθεματική Βιβλιοθήκη «ΜΥΡΙΟΒΙΒΛΟΣ» με 40.000 βιβλία, οι συνάξεις της Σχολής γονέων, τα μαθήματα σπουδής στους αρχαίους κλασσικούς συγγραφείς, το Ιατρείο και το Φαρμακείο κοινωνικής αντίληψης, η Χορωδία νέων «ΑΓΓΕΛΩΝ ΦΩΝΕΣ», η παραδοσιακή Χορωδία, ο Σύλλογος Τριτέκνων Σερρών, η Σχολή παραδοσιακών χορών και οργάνων, τα Τμήματα της Ρομποτικής και της προετοιμασίας για την εισαγωγή των μαθητών στα μουσικά σχολεία κ.λπ.. «Είναι πανθομολογούμενη αλήθεια Σεβασμιώτατε, ετόνισε ο ομιλητής, ότι στα 23 χρόνια της καρποβριθούς και θεοφιλούς αγίας Ποιμαντορίας Σας στην Μητρόπολη Σερρών και Νιγρίτης, το «ΜΑΞΙΜΕΙΟ» Ίδρυμα γνωρίζει ημέρες λαμπράς αναπτύξεως, προόδου και προκοπής μεγάλης. Σας ευχαριστούμε θερμώς!».

Στον σύντομο χαιρετισμό του, ο Σεβ. κ. Θεολόγος, αφού ευχαρίστησε τον π. Ιορδάνη για την συγκινητική του προσλαλιά, καλωσόρισε στην συνεστίαση τον τιμητικώς παρευρισκόμενο Σεβ. Μητροπολίτη Ναζαρέτ κ. Κυριακό, τον Διοικητή της 10ης Μηχανοποιημένης Ταξιαρχίας κ. Γεώργιο Λιάμπα, τους εκπροσώπους της Αστυνομικής Διευθύνσεως και της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Σερρών, τον Γεν. Διευθυντή του Ωδείου της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς κ. Νικόλαο Αμοργιανό, τον Πρόεδρο του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Σερρών κ. Αθανάσιο Μαλλιαρά, καθώς και τους λοιπούς εκλεκτούς συνδαιτυμόνες, τα έντιμα μέλη του διοικητικού Συμβουλίου του «ΜΑΞΙΜΕΙΟΥ», τους διδασκάλους και διδασκόμενους, το διοικητικό και λοιπό προσωπικό, τους φίλους, τους συνοδοιπόρους και συμπαραστάτες του πνευματικού αυτού Κέντρου, αλλά και την Σερραϊκή κοινωνία, που στηρίζουν με έναν συγκλονιστικό τρόπο, ηθικά και υλικά αυτήν την προσπάθεια της Εκκλησίας, γεγονός, που γεμίζει όλους με ελπίδα και χαρά. «Ας δοξάσουμε, ετόνισε ο Σεβασμιώτατος, το υπερύμνητο όνομα του αγίου Θεού μας για την μεγάλη αυτή ευλογία Του στην τοπική μας Εκκλησία».

Στην συνέχεια, ο Σεβασμιώτατος απένειμε το επίσημο παράσημο του «ΜΑΞΙΜΕΙΟΥ» και μία ιερά εικόνα των εφόρων και προστατών του Ιδρύματος, οσίων Μαξίμου του ομολογητού και Χριστοδούλου του εν Πάτμω, στον μουσικολογιώτατο κ. Νικόλαο Αμοργιανό, Διευθυντή του εκκλησιαστικού Ωδείου της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για την καλή συνεργασία, αλλά και αναγνωρίσεως του σπουδαίου πολιτιστικού έργου, που επιτελείται, υπό την εμπνευσμένη καθοδήγησή και ευλογία του σεπτού Ποιμενάρχου της Πειραϊκής Εκκλησίας κ. Σεραφείμ.

Στην αντιφώνησή του, ο κ. Αμοργιανός, εξέφρασε την βαθιά συγκίνηση, τον σεβασμό και τις ευχαριστίες του προς τον Σεβασμιώτατο και τους συνεργάτες του για την πρόσκληση να παρευρίσκεται σ’ αυτήν την μεγαλειώδη, όπως είπε, συνεστίαση της τοπικής Εκκλησίας, αλλά και για την προσφερομένη μεγάλη τιμή στο πρόσωπό του, γεγονός το οποίο, πολύ τον εχαροποίησε και τον ανέπαυσε πνευματικώς. Ο τιμηθείς Διευθυντής προσέφερε ευγνωμόνως στον Σεβ. κ. Θεολόγο πιστό αντίγραφο της ιεράς εικόνος Παναγίας «Ιεροσολυμιτίσσης», καθώς και έναν πίνακα με τα εμβλήματα του Ωδείου Πειραιώς.

Ο Σεβ. κ. Θεολόγος ετίμησε, επίσης, διά της επιδόσεως τιμητικής πλακέτας, τα απερχόμενα μέλη του διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος, δηλαδή, τους κ. κ. Χαράλαμπο Βουρουτζίδη, Αναστάσιο Πασχαλίδη, Κων/νο Τσαλαπάτη, Γεώργιο Φακετόπουλο και Δημήτριο Ιωαννίδη, λαμπρά και αξιότιμα μέλη της Σερραϊκής Εκκλησίας και κοινωνίας, που προσέφεραν εθελοντικώς και ανιδιοτελώς πολύτιμες υπηρεσίες για πάνω από 15 έτη έκαστος στην λειτουργία του «ΜΑΞΙΜΕΙΟΥ» Ιδρύματος, απευθύνοντας σε όλους πατρικές ευχές και πολλές ευχαριστίες για την πολυετή καρποφόρο και ευλογημένη συνεργασία και προσφορά τους προς δόξαν Θεού, χαρά της Εκκλησίας και στηριγμό του λαού του Θεού, ιδίως της χρυσής ελπίδος του τόπου μας, της νεολαίας. Ο Σεβασμιώτατος επικαλέσθηκε στα νέα μέλη του διοικητικού Συμβουλίου, τους διδασκάλους και διδασκόμενους, το διοικητικό και λοιπό προσωπικό, δαψιλή την χάρη και την ευλογία του αγίου Θεού.

Ακολούθως, οι Σεβ. Αρχιερείς και τα μέλη του διοικητικού Συμβουλίου επέδωσαν τα Διπλώματα στους πτυχιούχους των Σχολών βυζαντινής μουσικής και αγιογραφίας του «ΜΑΞΙΜΕΙΟΥ», ευχόμενοι καλή σταδιοδρομία, προκοπή και πλούσια καρποφορία στις δραστηριότητές τους.

Τέλος, τα ταλαντούχα μέλη της παραδοσιακής Ορχήστρας-Χορωδίας του «ΜΑΞΙΜΕΙΟΥ», απέδωσαν αριστοτεχνικώς τραγούδια της πλούσιας παραδόσεώς μας, δίδοντας ένα ιδιαίτερο χαρακτήρα χαράς και ευφροσύνης στην εκδήλωση, που όλοι οι παριστάμενοι χάρηκαν, αρκετοί εκ των οποίων με ζωντάνια και παλμό έσυραν τον χορό.

Σήμερα, Δευτέρα 10 Νοεμβρίου, ο Σεβ. κ. Θεολόγος ιερούργησε στην θ. Λειτουργία, που τελέσθηκε στον ιερό Ναό Αγ. Γεωργίου Ασπροβάλτας, για τους μαθητές και τις μαθήτριες του Γυμνασίου Ασπροβάλτας, κατόπιν ευλαβούς παρακλήσεως του Διευθυντού κ. Γεωργίου Λεμονή, του θεολόγου καθηγητού κ. Θεοδώρου Σουλίδη και του Συλλόγου διδασκόντων του Γυμνασίου Ασπροβάλτας.

Προϊούσης της θ. Μυσταγωγίας, ο αιδεσιμολ. Πρωτοπρεσβύτερος π. Αναστάσιος Καμπουρίδης, εφημέριος του ιερού Ναού Αγ. Νικήτα Σερρών, υπομνημάτιζε με δυνατό και κατανοητό, θεολογικό λόγο στα παιδιά τα τελούμενα και ανέλυε τον μυστηριακό συμβολισμό τους. Συγκινητική υπήρξε η προσήλωση, αλλά και η βιωματική συμμετοχή των γυμνασιοπαίδων, κατά την διάρκεια της μεταλήψεως των αχράντων μυστηρίων, του Σώματος και του Αίματος του Σωτήρος Χριστού.

Ο Σεβασμιώτατος, προ της απολύσεως της θ. Ιερουργίας, επαίνεσε τόσο τον Διευθυντή, τον θεολόγο καθηγητή και όλους τους εκπαιδευτικούς της σχολικής μονάδος της Ασπροβάλτας για την κατά πάντα αξιέπαινη πρωτοβουλία της τελέσεως υποδειγματικής θ. Λειτουργίας, όσο και την μαθητιώσα νεολαία της ως είρηται κωμοπόλεως, που με κατάνυξη, ησυχία και ευταξία συμμετείχε στην σημερινή θ. Λειτουργία, ευχόμενος κάθε από Θεού ευλογία στην εκπαιδευτική κοινότητα του τόπου και σε όλους τους συμπροσευχηθέντες πιστούς.

Ακολούθως, στις 12:30 το μεσημέρι, στον ιερό Μητροπολιτικό Ναό Παμμ. Ταξιαρχών Σερρών, πραγματοποιήθηκε η αναχώρηση του θαυματοβρύτου αποτμήματος εκ της αριστεράς χειρός του οσίου Παταπίου, για την ομώνυμο ιερά Μονή Λουτρακίου της Αποστολικής Μητροπόλεως Κορίνθου, με την συμπροσευχητική παρουσία του ευαγούς κλήρου και των ευλαβών προσκυνητών, από την πόλη των Σερρών, την ευρύτερη περιοχή και τους γειτονικούς Νομούς, οι οποίοι, όλες αυτές τις ημέρες, προσήλθαν με έναν εντυπωσιακώς συγκινητικό τρόπο και αριθμό για να προσκυνήσουν και να συμμετάσχουν στις ιερές ακολουθίες με αισθήματα ιεράς συγκινήσεως και εν Χριστώ ευγνωμοσύνης, στο πλαίσιο του πανευφροσύνου και πανδήμου εορτασμού της ιεράς συνάξεως των Αρχιστρατήγων Μιχαήλ και Γαβριήλ και πασών των επουρανίων Δυνάμεων Ασωμάτων, προστατών και εφόρων της πόλεως των Σερρών.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως