ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΣΕΡΡΩΝ ΚΑΙ ΝΙΓΡΙΤΗΣ
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΔΙΔΑΧΗ
ΕΠΙ Τῌ ΠΑΝΕΝΔΟΞῼ ΚΟΙΜΗΣΕΙ ΤΗΣ
ΥΠΕΡΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗΣ ΔΕΣΠΟΙΝΗΣ ΗΜΩΝ
ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ
Η Κοίμηση της Θεοτόκου. Τοιχογραφία καθολικού Ι.Μ. Βατοπαιδίου (1312 μ.Χ.)
«Νενίκηνται τῆς φύσεως οἱ ὅροι, ἐν σοὶ Παρθένε ἄχραντε· παρθενεύει γὰρ τόκος, καὶ ζωὴν προμνηστεύεται θάνατος. Ἡ μετὰ τὸκον Παρθένος, καὶ μετὰ θάνατον ζῶσα, σῴζοις ἀεί, Θεοτόκε, τὴν κληρονομίαν σου».
Πρός τό φιλόχριστο πλήρωμα τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί χριστιανοί,
Μέ ἱερό θάμβος καί δέος στεκόμεθα ἐνώπιον τῆς ὁλόφωτης μορφῆς τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἡ ὁποία ὡς ἀληθής μητέρα τῆς ζωῆς μετέστη πρός τήν ἀθάνατον καί οὐράνιον ζωήν χωρίς ὅμως νά ἐγκαταλείψει τόν κόσμον, τόν ὁποῖον περισκέπει καί περιφρουρεῖ μέ τίς ἅγιες προσευχές Της. Ἡ μνήμη τῆς Κοιμήσεως τῆς Κυρίας Θεοτόκου εἶναι ὑπόθεσις ἑορτῆς πνευματικῆς καί χαρᾶς παγκοσμίου. Εἶναι Πάσχα αὐτή ἡ πανίερη ἑορτή τῆς πίστεώς μας, δηλαδή πνευματικό πέρασμα στήν χώρα τῆς ἀτελεύτητης ἐλπίδος. Ἡ Κοίμηση τῆς Θεοτόκου εἶναι ζωηφόρος, καθώς στό ὑπερευλογημένο πρόσωπό Της ἔχουν νικηθεῖ οἱ ὅροι τῆς μεταπτωτικῆς φύσεως καί «ζωήν προμνηστεύεται θάνατος». Ἑορτάζοντες τήν φωτοφόρον Κοίμησιν καί τήν εἰς τούς οὐρανούς ἁγίαν Μετάστασίν Της ζοῦμε ἐμπειρικῶς, ὡς μέλη τοῦ Παναγίου Σώματος τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ἐκκλησίας, τήν δύναμιν καί τήν ἐλπιδοφόρο προοπτική τοῦ μυστηρίου τῆς Ἀναστάσεως καί ὁμολογοῦμεν τήν ἐν σώματι ὁλόφωτον καί δεδοξασμένην παρουσίαν τῆς Παναγίας μας στόν οὐρανό, πλησίον τοῦ Υἱοῦ Της, ἀπό τόν Ὁποῖον παραμένει στούς αἰῶνες ἀχώριστη, ὅπως μᾶς λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός.
Αὐτή ἀκριβῶς εἶναι ἡ πηγή τῆς χαρᾶς τῆς ἑορτῆς. Ἡ ἐξέχουσα θέση τῆς Κυρίας Θεοτόκου στήν ἐν οὐρανοῖς θριαμβεύουσα Ἐκκλησία ἐξασφαλίζει στήν ἐπίγεια στρατευομένη Ἐκκλησία τή διαρκή μεσιτεία καί μητρόθεη προστασία Της. Γιά τόν λόγο αὐτό ἡ ἑορτή τῆς Κοιμήσεως εἶναι τό ἐπιστέγασμα ὅλων τῶν Θεομητορικῶν ἑορτῶν. Ὅλοι μας γνωρίζομεν ἐκ πείρας τό ἀκούραστον, τό ἔμμονον, τό φιλάνθρωπον καί ἀμετάθετον τῆς στοργῆς καί τῆς μεσιτείας Της, γι’ αὐτό καί Τήν ἀποκαλοῦμε «Μητέρα» καί «Μεσίτρια». Πῶς νά μήν θαυμάσει κανείς λοιπόν τό ἀξεπέραστο μεγαλεῖο τῆς ἁγίας Παρθένου. Ἐκείνη μέ τήν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τόν συνεχῆ πνευματικό Της ἀγώνα, πρώτη ἀπό ὅλους τούς ἀνθρώπους ἔφθασε στήν θέωση καί ἄνοιξε τόν δρόμο σέ ὅλους μας νά ἐνδυθοῦμε τήν πρώτη οὐράνια ὀμορφιά καί δόξα, αὐτόν δηλαδή τόν ἴδιο τόν Κύριό μας καί Σωτῆρα μας Ἰησοῦν Χριστόν.
Στίς ἄχραντες μητρικές παλάμες Της ἐναποθέτουμε ὅλοι ἐμεῖς, τά πνευματικά της παιδιά, τήν ζωήν μας. Στά πρεσβευτικά χέρια Της ἀκουμποῦν μέ ἐμπιστοσύνη οἱ κουρασμένες ψυχές μας καί οἱ ἀποσταμένες ἐλπίδες μας. Καί ὅταν τά νέφη τῶν λυπηρῶν μᾶς καλύπτουν, Ἐκείνη πάλι μᾶς ἐνθαρρύνει μέ τίς προσευχές Της, μᾶς ζεσταίνει μέ τήν συμπόνοια Της, μᾶς σκεπάζει μέ τήν ἀγάπη Της, μᾶς ἐμπνέει καί μᾶς διδάσκει μέ τήν ἁγία ζωή Της. Βαθειά πληγωμένες φαντάζουν σήμερα πολλές ἀνθρώπινες καρδιές ἀπό τήν κρίση, τήν φτώχεια, τόν φόβο, τήν ἀδικία, τήν σύγχυση, τά ἀδιέξοδα, τήν ἠθική καί πνευματική ἀνεστιότητα, τήν πανδημία. Πολλοί ἄνθρωποι σήμερα βαδίζουν, ἴσως καί ἀνεπιγνώστως, τό ζοφερό καί ἀδιέξοδο μονοπάτι τῆς ἀπομακρύνσεώς τους ἀπό τόν Θεό, παραμένοντες τραγικά μόνοι καί ἀπελπιστικά δυστυχεῖς. Τό μυστήριον τῆς ἀνομίας ἐνεργεῖται πλέον ἐμφανῶς καί προλειαίνονται προκλητικῶς οἱ δρόμοι τῆς ἀπωλείας. Παρά ταῦτα, πολλοί ἄνθρωποι συνεχίζουν νά ἀναζητοῦν πίστη, φῶς, ἐλπίδα, βεβαιότητα, στήριγμα, ὅραμα ζωῆς. Πρός τίνα καταφύγω; – ἀναρωτιοῦνται-. Ποῦ πορευθῶ; Ποιόν βοηθό θά ἔχω στίς θλίψεις μου; Ποιόν συνοδοιπόρο; Στά ἐναγώνια αὐτά ἐρωτήματα ἀπαντήσεις ζωῆς δίδει Ἐκείνη πού μᾶς δείχνει πάντα τόν Χριστό καί Σωτῆρα τοῦ κόσμου, Ἐκείνη πού πάντα εἶναι κοντά μας, ὡς ἄλλο γαλήνιο λιμάνι στή φουρτούνα, ὡς χαρά στή θλίψη, ὡς στοργική ἐπίσκεψη στήν ἀσθένεια, ὡς συγχώρηση στήν πτώση, ὡς φῶς στό σκοτάδι.
Καθώς ζοῦμε πλέον σέ χρόνους ὄντως ἀποκαλυπτικούς, σκληρούς καί ἐπικινδύνους, ἄς ὑψώσουμε ἱκετευτικῶς νοῦν καί καρδίαν πρός τήν οὐράνια Μητέρα μας, τήν Παναγία, ἐπαναλαμβάνοντας μέ ὅση δύναμη ἔχουμε τήν προσευχή τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ πρός Ἐκείνη: «Χάρισε, Δέσποινα πλουσιοπάροχα στόν λαό σου, στόν δικό σου αὐτό κλῆρο, τό ἔλεος καί τήν χαρά. Δώσε λύση σέ ὅλα αὐτά τά δεινά πού σκιάζουν τήν ζωή μας. Ἐσύ βλέπεις πόσες καί ποιάς σκληρότητας θλίψεις μᾶς δοκιμάζουν, θλίψεις πού προέρχονται καί ἀπό τά δικά μας λάθη ἀλλά καί τήν κακότητα τῶν ἄλλων. Ἐσύ μέ τήν δύναμή σου μπορεῖς νά μεταβάλλεις τίς θλίψεις μας πρός τό καλύτερο, χαρίζουσα εἰρήνη, ἀγάπη καί καταλλαγή στίς μεταξύ μας σχέσεις, καί ἀπομακρύνουσα ἀποτελεσματικῶς ὅλους ἐκείνους πού ὡς ἄγρια καί ἀνήμερα θηρία ἑτοιμάζονται νά πέσουν ἐπάνω μας. Ἀντιστάθμισε εὐσπλαχνικά τίς δικές μας ἁμαρτίες καί τά λάθη μέ τόν πλοῦτο τῆς βοηθείας σου καί τῆς θεραπείας, χαρίζουσα στίς ψυχές καί τά σώματά μας πλούσια καί συνεχῆ τήν χάρη σου. Καί ὅταν ἀκόμα ἐμεῖς γιά τίς ἁμαρτίες μας δέν μποροῦμε νά καταλάβουμε τόν πλοῦτο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ἐσύ βοήθησέ μας νά τόν κατανοήσουμε καί ἔτσι μέ τήν δική σου χάρη σωζόμενοι καί δυναμούμενοι ἄς γίνουμε ἄξιοι γιά νά δοξάσουμε, μέ ὅλη μας τήν δύναμη, τόν Προαιώνιο Λόγο πού σαρκώθηκε ἀπό σένα, μαζί μέ τόν Ἄναρχόν Του Πατέρα καί τό Ζωοπάροχο Πνεῦμα, τώρα καί πάντοτε καί στούς ἀτελεύτητους αἰώνες». Ἀμήν.
Ἡ παντοδύναμος χάρις τοῦ ἐκ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐνανθρωπήσαντος Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εὔχομαι πατρικῶς νά σᾶς σκεπάζει πάντοτε.
Χρόνια πολλά, Εὐλογημένα καί Θεοχαρίτωτα.
Διάπυρος εὐχέτης ὅλων σας πρός τόν Κύριον.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Σερρῶν καί Νιγρίτης Θεολόγος
