Τῆ Η’ τοῦμηνός Σεπτεμβρίου, τό Γενέθλιον τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας.

από

Τῆ Η' τοῦ μηνός Σεπτεμβρίου, τό Γενέθλιον τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας.

“Ἀποκάλυψον πρός Κύριον τήν ὁδόν σου καί ἔλπισον ἐπ’ αὐτόν, καί αὐτός ποιήσει.”

Φανέρωσε στόν Κύριο μέ ἐμπιστοσύνη τό δρόμο καί τίς ἐπιδιώξεις καί τίς ἀνάγκες τῆς ζωῆς σου καί ἔλπισε σ’ Ἀὐτόν καί Αὐτός θά κάνει ἐκεῖνα πού ζητᾶς καί χρειάζεσαι. Μ’ αὐτή τήν ἐμπιστοσύνη καί ἐλπίδα, ὁ Ἰωακείμ καί ἡ Ἄννα ἱκέτευαν προσευχόμενοι τό Θεό νά τούς χαρίσει παιδί, νά τό ἔχουν γλυκειά παρηγορία στά γεράματα τους. Καί τήν ἐλπίδα τους ὁ Θεός ἔκανε πραγματικότητα. Τούς χάρισε τήν παρθένο Μαριάμ, πού ἦταν ὁρισμένη νά γεννήσει τό Σωτήρα τοῦ κόσμου καί νά λάμψει σάν ἡ πιό εὐλογημένη μεταξύ τῶν γυναίκων.

Ἥταν ἐκείνη, ἀπό τήν ὁποία ἔμελλε νά προέλθει Αὐτός πού θά συνέτριβε τήν κεφαλή τοῦ νοητοῦ ὄφεως.

Στήν Παλαιά Διαθήκη δόθηκαν πολλές προτυπώσεις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Μία εἶναι καί ἡ βάτος τοῦ Σινᾶ, τήν ὁποία ἐνῶ εἶχαν περιζώσει φλόγες φωτιᾶς, αὐτή δέν καιγόταν. Ἧταν ἀπεικόνιση τῆς Παρθένου, πού θά γεννοῦσε τό Σωτῆρα Χριστό καί συγχρόνως θά διατηροῦσε τήν παρθενία της. Ἔτσι, ἡ Ἄννα καί ὁ Ἰωακείμ, πού ἦταν ἀπό τό γένος τοῦ Δαβίδ, μέ τήν κραταιά ἐλπίδα, πού εἶχαν στό Θεό ἀπέκτησαν ἀπ΄Αὐτόν τό ἐπιθυμητό δῶρο, πού θά συντροφεύει τόν κόσμο μέχρι συντελείας αἰώνων.

Τῆ ΚΘ’ τοῦ μηνός Αὐγούστου, μνήμη τῆς ἀποτομῆς τῆς τιμίας κεφαλῆς τοῦ ἁγίου ἐνδόξου Προφήτου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου.

από

Τῆ ΚΘ' τοῦ μηνός Αὐγούστου, μνήμη τῆς ἀποτομῆς τῆς τιμίας κεφαλῆς τοῦ ἁγίου ἐνδόξου Προφήτου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου.

“Οὐκ ἔξεστί σοι ἔχειν τήν γυναίκα τοῦ ἀδελφοῦ σου”.

Δέν σοῦ ἐπιτρέπεται ἀπό τό νόμο τοῦ Θεοῦ νά ἔχεις τή γυναίκα τοῦ ἀδελφοῦ σου, ὁ ὁποῖος ζεῖ ἀκόμα. Λόγοι τοῦ Τιμίου Προδρόμου, πού ἀποτελοῦσαν μαχαιριές στίς διεφθαρμένες συνειδήσεις τοῦ βασιλιᾶ Ἡρώδη Ἀντίπα καί τῆς παράνομης συζύγου του Ἡρωδιάδος, πού ἦταν γυναίκα τοῦ ἀδελφοῦ του Φιλίππου.

Ὁ Ἡρώδης, μή ἀνεχόμενος τούς ἐλέγχους τοῦ Προδρόμου, τόν φυλάκισε. Σέ κάποια γιορτή ὅμως τῶν γενεθλίων του, ὁ Ἡρώδης, ὑποσχέθηκε μέ ὅρκο να δώσει στήν κόρη τῆς Ἡρωδιάδος ὅτι ζητήσει, διότι τοῦ ἄρεσε πολύ ὁ χορός της. Τότε ἡ αἱμοβόρος Ἡρωδιάς εἶπε στήν κόρη της νά ζητήσει στό πιάτο τό κεφάλι τοῦ Ἰωάννη. Πράγμα πού τελικά ἔγινε. Ἔτσι, ὁ ἔνδοξος Πρόδρομος τοῦ Σωτήρος θά παραμένει στούς αἰῶνες ὑπόδειγμα σέ ὅλους ὅσους θέλουν νά ὑπηρετοῦν τήν ἀλήθεια καί νά ἀγωνίζονται κατά τῆς διαφθορᾶς, ἀνεξάρτητα ἀπό κινδύνους καί θυσίες.

Ἡ ἱερά μνήμη τοῦ Τιμίου Προδρόμου τιμᾶται ἰδιαίτερα στήν ἱστορική καί παλαίφατη Ἱερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, τοῦ 13ου αἰῶνος, μέ λαμπρότητα καί βυζαντινή μεγαλοπρέπεια.

Τῆ ΙΕ’ τοῦ μηνός Αὐγούστου, μνήμη τῆς πανσέπτου Μεταστάσεως τῆς ὑπερενδόξου Δεσποίνης ἡμῶν καί ἀειπαρθένου Μαρίας.

από

Τῆ ΙΕ' τοῦ μηνός Αὐγούστου, μνήμη τῆς πανσέπτου Μεταστάσεως τῆς ὑπερενδόξου Δεσποίνης ἡμῶν καί ἀειπαρθένου Μαρίας.

Τήν ἡμέρα αὐτή ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν Κοίμηση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί τήν εἰς οὐρανούς Μετάστασή της. Ἡ ἑορτή αὐτή εἶναι τό Πάσχα τοῦ Καλοκαιριοῦ, ὅπως τήν ἔχουν χαρακτηρίσει.

Ὅταν ἦλθε ἡ στιγμή νά τελειώσει τήν ἐπίγεια ζωή της ἡ Παναγία ἄγγελος Κυρίου τῆς τό ἔκανε γνωστό τρεῖς μέρες πρίν. Ἡ χαρά τῆς Θεοτόκου ὑπῆρξε μεγάλη, διότι θά συναντοῦσε τό μονογενῆ της Υἱό καί Θεό ὄλων τῶν ἀνθρώπων. Πῆγε καί προσευχήθηκε στό ὅρος τῶν Ἐλαιῶν ὅπου συνήθιζε νά προσεύχεται καί ὁ Κύριος μας. Ἔπειτα γύρισε στό σπίτι τοῦ Ἰωάννου, ὅπου ἔκανε γνωστή τήν ἐπικείμενη κοίμησή της. Ἡ παράδοση ἀναφέρει ὅτι τήν τρίτη ἡμέρα ἀπό τήν ἐμφάνιση τοῦ ἀγγέλου, λίγο πρίν κοιμηθεῖ ἡ Θεοτόκος , οἱ Ἀπόστολοι δέν ἦταν ὅλοι στά Ἱεροσόλυμα, ἀλλά σέ μακρινούς τόπους ὅπου κήρυτταν τό Εὐαγγέλιο. Τότε, ξαφνικά νεφέλη τους ἄρπαξε καί τούς ἔφερε ὅλους μπροστά στό κραβάτι, ὅπου ἦταν ξαπλωμένη ἡ Θεοτόκος καί περίμενε τήν κοίμησή της. Ὅταν κοιμήθηκε μέ ψαλμούς καί ὕμνους τήν τοποθέτησαν στό μνῆμα τής Γεσθημανῆ. Μετά τρεῖς ἥμέρες ἄνοιξαν τόν τάφο καί ἔκπληκτοι διαπίστωσαν ὅτι ἡ Παναγία ἀναστήθηκε σωματικά καί ἀνελήφθη στούς οὐρανούς. Καί βέβαια, ὅλη ἡ ἀνθρωπότητα, μέ εὐγνωμοσύνη γιά τίς πρεσβεῖες της στό Σωτήρα Χριστό ἀναφωνεῖ: “Ἐν τῆ γεννήσει τήν παρθενίαν ἐφύλαξας ἐν τῆ κοιμήσει τόν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε …”

Ἡ Μεταμόρφωση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ

από

Ἡ Μεταμόρφωση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ

Κατά τή διήγηση τῶν Εὐαγγελιστῶν, ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός πῆρε ἀπό τούς μαθητές του, τόν Πέτρο, τόν Ἰωάννη καί τόν Ἰάκωβο καί ἀνέβηκε στό ὄρος Θαβώρ γιά νά προσευχηθεῖ. Οἱ τρεῖς μαθητές Του, ὅπως ἦταν κουρασμένοι ἀπό τή δύσκολη ἀνάβαση στό Θαβώρ καί ἐνῶ κάθησαν νά ξεκουρασθοῦν, ἔπεσαν σέ βαθύ ὕπνο. Ὅταν ὅμως, ξύπνησαν, ἀντίκρυσαν ἀπροσδόκητο καί ἐξαίσιο θέαμα. Τό πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἄστραφτε σάν τόν ἥλιο, καί τά φορέματα Του ἦταν λευκά σάν τό φῶς. Τόν περιστοίχιζαν δέ καί συνομιλοῦσαν μαζί Του δυό ἄνδρες, ὁ Μωϋσῆς καί ὁ Ἠλίας. Ἀφοῦ οἱ μαθητές συνῆλθαν κάπως ἀπό τήν ἔκπληξη, ὁ πάντα ἐνθουσιώδης, Πέτρος, θέλοντας νά διατηρηθεῖ αὐτή ἡ ἁγία μέθη πού προκαλοῦσε ἡ ἀκτινοβολία τοῦ Κυρίου, ἱκετευτικά εἶπε νά στήσουν τρεῖς σκηνές. Μία γιά τόν Κύριο, μία γιά τό Μωϋση καί μία γιά τόν Ἠλία. Πρίν προλάβει, ὅμως, νά τελειώσει τή φράση του, ἦλθε σύννεφο πού τούς σκέπασε καί μέσα ἀπ’αὐτό ἀκούστηκε φωνή πού ἔλεγε: “Οὖτος ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, αὐτοῦ ἀκούετε”. Δηλαδή, Αὐτός εἶναι ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, πού τόν ἔστειλα γιά νά σωθεῖ ὁ κόσμος, Αὐτόν νά ἀκοῦτε. Ὀφείλουμε, λοιπόν, καί ἐμεῖς ὄχι μόνο νά Τόν ἀκοῦμε, ἀλλά καί νά Τόν ὑπακοῦμε. Σέ ὁποιοδήποτε δρόμο μᾶς φέρει, εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νά πειθαρχοῦμε.