Τῆ Κ' τοῦ μηνός Ἰουλίου, Μνήμη τῆς εἰς οὐρανούς πυρφόρου ἀναβάσεως τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου προφήτου Ἠλιού τοῦ θεσβίτου.
Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τή σημερινή μέρα τιμᾶ τή μνήμη τοῦ προφ. Ηλιού τοῦ θεσβίτου. Ὁ προφήτης Ἠλίας ἧταν γιός τοῦ Σωβάκ καί καταγόταν ἀπό τήν θέσβη, γι’ αὐτό καί ὀνομάστηκε θεσβίτης. Κατοικοῦσε στή γῆ Γαλαάδ καί ἔδρασε στά χρόνια τοῦ βασιλιᾶ Ἀχαάβ πρίν 816 χρόνια πρό Χριστοῦ.
Ὁ Ἠλίας ὑπῆρξε προφήτης πολύ δραστήριος, μέ φλογερή ψυχή καί καρδιά τολμηρή, ἄξιος ἀντιπρόσωπος τοῦ Θεοῦ. Εἷναι αὐτός πού κατέβασε τρεῖς φορές φωτιά ἀπό τόν οὐρανό, κάνοντας τούς Ἰσραηλίτες μέ μιά φωνή νά ποῦν: “ἀληθῶς Κύριος ὁ Θεός, αὐτός ὁ Θεός”. Δηλαδή, ἀληθινά! Ὁ Κύριος, ὁ Θεός τοῦ Ἰσραήλ, αὐτός εἷναι ὁ μόνος πραγματικός καί ἀληθινός Θεός. Ὁ Ἠλίας, ἐπίσης, εἷναι ἐκεῖνος πού μέ τή γλώσσα του ἐμπόδισε τή βροχή καί δέν ἔβρεξε ὁ οὐρανός τρισήμισυ χρόνια. Εἷναι ἐκεῖνος πού ἀνέστησε τό νεκρό γιό τῆς Σεραφθίας χήρας, πού κατέκαυσε τούς ἐκατό ἀνθρώπους πού ἔστειλε ὁ βασιλιάς Ὀζοχίας. Εἷναι ἐκεῖνος πού στό ὄρος χωρήβ εἷδε τό Θεό, ὅσο εἷναι δυνατό, βέβαια, νά Τόν δεῖ ἄνθρωπος. Εἷναι ἐκεῖνος πού ἔσχισε τόν Ἰορδάνη ποταμό καί ἀνελήφθη μέ πύρινη ἄμαξα στόν ούρανό. Τέλος, εἷναι ἐκεῖνος πού στή Μεταμόρφωση τοῦ Χριστοῦ στάθηκε δίπλα Του μαζί μέ τόν Μωϋσῆ. Ὅλα αὐτά δείχνουν μέ πόσο ζῆλο ὑπηρέτησε ὁ προφήτης Ἠλίας τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Τήν σημερινή μέρα ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τιμᾶ τήν μνήμη τῆς Ἁγ. Μεγαλομάρτυρος Μαρίνης, ἡ ὁποία γεννήθηκε στήν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας, στά χρόνια τοῦ αὐτοκράτορα κλαυδίου τοῦ Β’, τό 270 μ.Χ. Λίγες μέρες μετά τή γέννησή της, ἡ μητέρα της πέθανε, καί ὁ πατέρας της Αἰδέσιος, πού ἧταν ἱερέας τῶν εἰδώλων, τήν ἀνέθεσε σέ μιά χριστιανή γυναίκα, ἀπό τήν ὁποία ἡ Μαρίνα διδάχθηκε τό Χριστό. Ὅταν ἔγινε 15 χρονῶν, ἀποκαλύπτει στόν πατέρα της ὅτι εἷναι χριστιανή. Ἔκπληκτος αὐτός ἀπ’αὐτό πού ἄκουσε, μέ μίσος τή διέγραψε ἀπό παιδί του. Μετά ἀπό καιρό, ἔμαθε γιά τή Μαρίνα καί ὁ ἔπαρχος Ὀλύμβριος, πού διέταξε νά τή συλλάβουν γιά ἀνάκριση. Ὅταν τήν εἴδε μπροστά του, θαύμασε τήν ὀμορφιά της καί προσπάθησε νά τήν πείσει μέ κάθε τρόπο νά ἀρνηθεῖ τό Χριστό καί νά γίνει σύζυγος του. Μάταια, ὅμως. Ἡ Μαρίνα σέ κάθε προσπάθεια τοῦ Ὀλύμβριου ἀντέτασσε τή φράση: “Εἷμαι χριστιανή”. Τότε ὁ σκληρός ἔπαρχος διέταξε νά τήν ξαπλώσουν στή γῆ καί τήν καταξέσχισε ἄσπλαχνα μέ ραβδιά τόσο, ὥστε ἡ γῆ ἔγινε κόκκινη ἀπό τό αίμα πού ἔτρεξε. Ἔπειτα, ενῶ αἰμορραγοῦσε, τήν κρέμασε γιά πολλή ὥρα καί μετά τή φυλάκισε. Ὅταν γιά δεύτερη φορά τήν ἐξέτασε καί διαπίστωσε ὅτι ἡ πίστη τῆς Μαρίνας ἧταν ἀμετακίνητη στό Χριστό, τήν ἔκαψε μέ ἀναμμένες λαμπάδες. Ἀλλά οἱ πληγές της μέ θαῦμα ἔκλεισαν, καί αὐτό εἷχε σάν ἀποτέλεσμα πολλοί παρευρισκόμενοι να γίνουν χριστιανοί. Μπροστά σ’αὐτόν τόν κίνδυνο ὁ ἔπαρχος τελικά ἀποκεφάλισε τή Μαρίνα, πού ἔτσι πῆρε “τόν ἀμαράντινον τῆς δόξης στέφανον”, τό ἄφθαρτο στεφάνι τῆς αἰώνιας δόξας.
Τῆ Α’ τοῦ μηνός Ἰουλίου, Μνήμη τῶν Ἁγίων καί θαυματουργῶν Ἀναργύρων Κοσμᾶ καί Δαμιανοῦ, τῶν ἐν Ρώμη τελειωθέντων