ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ
Τῆ ἁγία καί μεγάλη Κυριακή τοῦ Πάσχα αὐτήν τήν ζωηφόρον Ἀνάστασιν ἐορτάζομεν τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ἀποτελεῖ τήν ἐπισφράγιση τῆς νίκης τοῦ Κυρίου κατά τοῦ διαβόλου καί τοῦ θανάτου.
“Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θανάτω θάνατον πατήσας καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος”. Ὕμνος σύντομος πού μᾶς δίδει ὅλο τό νόημα τῆς λαμπροφόρου ἑορτῆς τῆς Ἀναστάσεως.
Μέ τήν συντριβή τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους καί τήν κατάργιση τοῦ θανάτου, ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου γίνεται ἡ ἀρχή μιᾶς καινούργιας ζωῆς για ὅλους τούς ἀνθρώπους. Εἶναι συγχρόνως καί ἡ βεβαίωση γιά τήν δική μας ἀνάσταση καί νίκη, γιατί εἶναι δική μας ἀνάσταση, δική μας νίκη κατά τοῦ θανάτου καί τῶν ἀντιθέων δυνάμεων. Ἐδῶ βρίσκεται ὅλη ἡ οὐσία τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἡ βάση τῆς σωτηρίας μας και ἡ μεγάλη μας αἰσιοδοξία γιά τήν τελική νίκη. Ὁ Κύριος νίκησε τόν θάνατο καί τόν Ἄδη, ὄχι μόνον σάν θεός, ἀλλά σάν θεάνθρωπος. Νίκησε καί ἡ δική μας φύση, ἡ ἀνθρώπινη, τήν ὁποία ἔλαβε ἀπό τήν Παρθένο Μαρία. Γι’αὐτό καί ἡ καινούργια, ἡ λυτρωμένη ζωή τοῦ καθενός μας πηγάζει ἀπό τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου.
Τῶ ἁγίω καί Μεγάλω Σαββάτω, τήν θεόσωμον Ταφήν καί τήν εἰς Ἅδου Κάθοδον τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἑορτάζομεν. δι’ ὧν τῆς φθορᾶς τό ἡμέτερον γένος ἀνακληθέν. Πρός αἰωνίαν ζωήν μεταβέβηκε.
Τῆ ἁγία καί Μεγάλη Παρασκευῆ τά ἅγια καί σωτήρια καί φρικτά Πάθη τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτελοῦμεν τούς ἐμπτυσμούς, τά ραπίσματα, τά κολαφίσματα, τάς ὕβρεις, τούς γέλωτας, τήν πορφυρᾶν χλαῖναν, τόν κάλαμον, τόν σπόγγον, τό ὄξος, τούς ἥλους, τήν λόγχην καί προπάντων τόν Σταυρόν, καί τόν θάνατον, ἅ δι’ ἡμᾶς ἑκών κατεδέξατο ἔτι δέ καί τήν τοῦ εὐγνώμος Ληστοῦ, τοῦ συσταυρωθέντος αὐτῶ, σωτήριον ἐν τῶ Σταυρῶ ὁμολογίαν.